اگرچه فوتبال در ایران امروز بعد از ماه‌ها وقفه به‌دلیل شیوع ویروس کرونا از سر گرفته می‌شود؛ ولی هنوز اتفاقات عجیب‌و‌غریب رخ‌داده در فدراسیون فوتبال است که ذهن بسیاری را درگیر کرده است.
ماجرا از این قرار است که علی کفاشیان، رئیس سابق فدراسیون فوتبال، یکباره سروکله‌اش پیدا شده و برخلاف ادعای قبلی‌اش که عنوان کرده بود «دیوانه نیست که به فوتبال برگردد»، برگشته و می‌خواهد به‌عنوان سرپرست جدید این فدراسیون، تا زمان برگزاری انتخابات جدید این نهاد به فعالیتش ادامه دهد.
این موضوع محل بحث شده؛ چراکه او پیش‌تر به‌دلیل بازنشستگی مجبور به جدایی از فدراسیون شد و بعد هم که ماجرای محرومیت پنج‌ساله‌اش از هرگونه فعالیت فوتبالی پیش آمد؛ محرومیتی که به طرز عجیبی به یک سال تقلیل پیدا کرد و او حالا با سپری‌شدن همان محرومیت یک‌ساله می‌گوید مشکلی برای بازگشت به فدراسیون فوتبال ندارد. این موضوع به خودی خود ایرادی ندارد؛ ولی دلیلی که علی کفاشیان به خاطر آن محروم شده، محل سؤال است.
ماجرا از این قرار است که کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال، علی کفاشیان را به خاطر گم‌شدن ۳۱۶ هزار دلار در فدراسیون فوتبال، زمانی که او رئیس بوده، محروم کرده است؛ دلار‌هایی که هرگز مشخص نشد سر از کجا درآورده‌اند.
کمیته اخلاق با محرومیت کفاشیان، او را محکوم به بازگرداندن چنین رقمی کرده بود؛ ولی کفاشیان که وعده داده بود با سند و مدرک بی‌گناهی‌اش را ثابت می‌کند، کمتر در این امر توفیق پیدا کرد تا همچنان سرنوشت دلار‌های گم‌شده مبهم باشد. به عبارت ساده‌تر، علی کفاشیان در شرایطی دوباره به فدراسیون فوتبال برگشته که تکلیف آن دلار‌های غیب‌شده هنوز مشخص نیست؛ به‌همین‌دلیل است که بسیاری از کارشناسان فوتبال عنوان کرده‌اند او ابتدا باید تکلیف این دلار‌ها را مشخص کند و بعد سودای بازگشت به فداسیون فوتبال را داشته باشد.
داستان آن دلار‌ها هم در نوع خود جالب و عجیب است. او در رقابت‌های انتخابی جام جهانی حق پخش بازی‌های خارج از خانه تیم ملی را فروخت تا به‌نوعی با صداوسیما که سر ندادن حق پخش لج‌بازی می‌کرد، رقابت کند. کار علی کفاشیان و داستان حق پخش از زمانی شروع شد که پخش بازی عمان و ایران در رقابت‌های انتخابی جام جهانی در ۱۶ مهر ۱۳۹۴ از صداوسیما به اماواگر کشیده شد.
چند روز قبل از آن دیدار «سیما» گفته بود این بازی پخش نخواهد شد و دلیلش را باید از فدراسیون فوتبالی پرسید که علی کفاشیان مسئولیتش را بر عهده دارد. آن بازی سرانجام پخش شد؛ ولی کشمکش‌هایش به قوت خود باقی بود؛ چراکه علی کفاشیان و البته فدراسیون فوتبال ایران برای اینکه بتوانند از پول حق پخش فوتبال چیزی عاید فدراسیون کنند، قراردادی با کمپانی «WSG» بستند؛ همان قراردادی که صداوسیما از دستش حسابی شاکی بود؛ ولی فدراسیونی‌ها از بستنش خوشحال بودند. واقعیت این بود که فدراسیون فوتبال ایران حق پخش بازی‌های خارج از خانه تیم ملی در همه رده‌ها را با امضای قراردادی فروخته بود. شرکت «WSG» همان کمپانی مد نظر بود که نه‌فقط حق پخش بازی‌های تیم ملی ایران؛ بلکه حق پخش اکثر تیم‌های ملی دیگر کشور‌های آسیایی را خرید و با فدراسیون‌های مربوطه قرارداد هم بست.
این کمپانی با بستن قراردادی با AFC به یکه‌تازی‌اش در آسیا ادامه می‌داد و ازاین‌رو با مسئولان فدراسیون فوتبال ایران هم به تفاهم رسید. توافق اولیه هم به سال ۲۰۰۹ برمی‌گشت که این کمپانی با یکی از زیرمجموعه‌هایش با نام «MP&SILVA» با فدراسیون به تفاهم رسید و اتفاقا این توافق را در سایتش هم بازتاب می‌دهد. در آن سال مهدی محمد‌نبی، دبیر کل فدراسیون بود و او هم از بستن این قرارداد ابراز خوشحالی کرده بود. همچنین همین کمپانی سال ۲۰۱۳ در بیانیه‌ای اعلام می‌کند «توانسته‌ایم با ۲۳ کشور از ایران گرفته تا مراکش و از امارات و مصر، قراردادهایمان را تمدید کنیم».
در همین بیانیه اشاره شده که تمدید قرارداد سه‌ساله است. پس طبق همان ادعا فدراسیون فوتبال ایران با این کمپانی تا سال ۲۰۱۶ قرارداد بسته و حق پخش بازی‌های خارج از خانه تیم ملی را به WSG فروخته بود؛ البته علی کفاشیان مدعی بود حق پخش بازی‌های خارج از خانه تیم ملی را فروخته و حق پخش داخلی را به کمپانی یادشده نداده است. این موضوع محل اختلاف با صداوسیما بود؛ چون از قرار معلوم، تلویزیون ایران تا پیش از این در این‌گونه مسابقات که حالت رفت‌وبرگشتی داشته، «بده‌بستان» راه می‌انداخت؛ به این معنی که بازی‌های داخلی را رایگان به تلویزیون کشور تیم مقابل می‌داد و در عوض بازی‌های خارج از خانه تیم ملی را هم رایگان از تلویزیون کشور مربوطه می‌گرفت؛ اما در میانه‌های مهر ۱۳۹۴ عمانی‌ها با اشاره به این موضوع که حق پخش بازی‌های خارج از خانه را ایران به یک کمپانی دیگر فروخته و نمی‌تواند آن را رایگان به صداوسیمای ایران بدهد، خشم مسئولان صداوسیما را برانگیختند.
آن زمان اعلام شد که فدراسیون فوتبال حق پخش هر چهار بازی خارج از خانه یعنی دیدار با هند، عمان، گوام و ترکمنستان را برای هر بازی ۷۹ هزار دلار (مجموعا ۳۱۶ هزار دلار) واگذار کرده است. نکته عجیب اینکه آن رقم هرگز به حساب فدراسیون فوتبال واریز نشد! علی کفاشیان که در کنار عباس ترابیان، رئیس وقت کمیته بازاریابی فدراسیون فوتبال، در این پرونده دست داشتند، عنوان کردند سرشان کلاه رفته و پولی به حساب واریز نشده است!
آن‌ها عنوان کردند که شرکت «ام پی سیلوا» به مشکل برخورده و کلا از سوی دولت انگلیس منحل شده است. اگرچه اسنادی مبنی بر واریز این رقم هم عنوان شد که پیدا شده؛ ولی عباس ترابیان گفته بود «یکی می‌گوید اسناد واریزی این شرکت فتوشاپ بوده و یکی هم می‌گوید ایمیل ما حک شده است».
فدراسیون فوتبال و علی کفاشیان به این بهانه که هزینه شکایت از این شرکت بیش از خود رقم مربوطه بود، حتی قید شکایت‌کردن را هم زدند تا ابهامات این پرونده بیشتر شود. کفاشیان مدعی شد که اصلا پولی نگرفته و وقتی پولی به حسابشان واریز نشده، دلیلی ندارد به‌خاطر آن پاسخ‌گو باشد. او حتی روز گذشته هم دوباره با مزاح از کنار این مسئله عبور کرد و در واکنش به اینکه برخی افراد مثل مصطفوی، درودگر و دادکان گفته‌اند کفاشیان پول را برگرداند و بعد به فدراسیون برگردد، گفت: «پول هست، فقط نمی‌دانیم به چه کسی باید بدهیم، بیایند بگیرند!».