گروهی از دانشمندان موسسه "ام. آی. تی" و دانشگاه "هاروارد" در حال کار بر روی توسعه ماسکی هستند که توانایی شناسایی ویروس‌ها از جمله کروناویروس را داشته باشد و پس از شناسایی روشن شود.
به گزارش ایسنا، بر اساس اطلاعات موجود در موسسه "ویس دانشگاه هاروارد"، تیمی از دانشمندان دانشگاه هاروارد و موسسه ام. آی. تی در سال ۲۰۱۶ هنگام شیوع ویروس‌هایی مانند زیکا و ابولا ابزار‌های تشخیصی را برای شناسایی این ویروس‌ها توسعه دادند، حال اکنون با کمک آن ابزار‌ها در حال توسعه ماسک صورت هستند که بتواند ویروس کرونا را شناسایی کند. بنابر گزارش‌ها آزمایش این ماسک طی هفته‌های آتی انجام خواهد شد.
اکنون پژوهشگران در حال تطبیق آن ابزار بر روی ماسک هستند تا هنگامی‌که یک فرد مبتلا به کروناویروس نفس می‌کشد، عطسه و یا سرفه می‌کند، آن ماسک سیگنال فلورسنت از خود منتشر کند. پزشکان حتی ممکن است بتوانند از آن ماسک‌ها برای شناسایی بیمارانی که در اتاق انتظار منتظر هستند، به عنوان یک ابزار برای غربالگری مقدماتی افراد استفاده کنند.
حتی از آن‌ها می‌توان در فرودگاه‌ها نیز استفاده کرد و اگر آزمایش این ماسک‌ها موفقیت‌آمیز باشد، می‌تواند خطا‌های سایر روش‌های غربالگری مانند اندازه‌گیری دما را اصلاح کند.
به گفته دانشمندان در این وضعیت که با مشکلاتی مانند کمبود آزمایش‌های تشخیصی و تاخیر در اعلام نتایج آزمایش مواجه هستیم، به ابزار‌های تشخیصی که به سرعت بیماران را شناسایی کنند، بسیار نیاز داریم.
ببر اساس اعلام "بیزینس اینسایدر"، محققان اظهار کرده‌اند که توسعه این ماسک در آزمایشگاه فعلا در مرحله مقدماتی است؛ اما نتایج تاکنون امیدوارکننده بوده است. در چند هفته گذشته، محققان توانایی تشخیص حسگر‌ها را بر روی نمونه‌های کروناویروس موجود در یک نمونه بزاق کوچک آزمایش کردند.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که در سال ۲۰۱۸، حسگر‌های این آزمایشگاه قادر به تشخیص ویروس سارس، سرخک، هپاتیت C، آنفلوآنزا، ویروس نیل غربی و دیگر ویروس‌ها بودند.
حسگر‌ها از مواد ژنتیکی RNA و DNA ساخته شده‌اند که به ویروس‌ها متصل می‌شوند. این مواد ژنتیکی با روش خشک‌کردن انجمادی و با کمک دستگاهی به نام "لیوفیلیزر" (lyophilizer) که رطوبت آن‌ها را جذب می‌کند، به درون پارچه وارد می‌شوند.
حسگر‌های مذکور برای فعال شدن به رطوبت حاصل از ذرات تنفسی مانند بزاق یا مخاط و شناسایی توالی ژنتیکی ویروس نیاز دارند. با این حال، سیگنال تشخیص با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست، به همین دلیل دانشمندان برای ایجاد نور فلورسنت از دستگاهی به نام "فلوریمتر" (fluorimeter) استفاده می‌کنند.