عبدالواحد موسوی‌لاری در نامه‌ای از ادامه حضور در شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان استعفا داد.
او نامه خود را خطاب به محمدرضا عارف، رئیس این شورا، نوشته است که آن را در اختیار شرق قرار داد.
او در این نامه نوشته است: "شرایط و مقتضیات امروز جامعه ضرورت به‌کارگیری ظرفیت‌های گوناگون در جهت کاهش آلام مردم و مقابله با بلیه فراگیر قرن که تمامی عرصه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و همه مناسبات انسانی را فراگرفته است دوچندان و بلکه صدچندان نموده است.
دستگاه‌های مسئول به فراخور حوزه مسئولیت و توان خود انجام وظیفه کرده و می‌کنند و نهادهای مدنی و واسطه که ریشه در متن جامعه و شاخ‌وبرگی بلند و کوتاه به تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری دارند، می‌بایست وظیفه ملی، دینی و انسانی خود را به نحو احسن به انجام رسانند. احزاب، گروه‌ها و تشکل‌های مردم‌نهاد هرکدام به اندازه ظرفیت و توانی که دارند و فرصتی که به آنها داده می‌شود یا می‌توانند به دست آورند باید در این تکلیف همگانی ایفای نقش کنند. نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان، یعنی شورای سیاست‌گذاری از بدو پیدایش تاکنون در فرازوفرودهایی که پشت‌سر گذاشته‌ایم، نقشی محوری داشته و اعضای حقوقی و حقیقی آن علی‌رغم همه کاستی‌ها و دشواری‌های مسیر، لحظه‌ای از دغدغه اسلام، ایران و ملت نجیب غافل نبوده و از هیچ تلاشی فروگذار نکرده‌اند.
در موقعیت فعلی بسیج همگانی و یاری‌رسانی به تلاشگران و مجاهدان عرصه سلامت از یک‌سو و رصدکردن آثار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ناشی از شیوع ویروس کرونا از سوی دیگر رسالتی است که بر دوش همگان سنگینی می‌کند. باید باور کنیم که دنیای پس از کرونا با دنیای پیش از آن بسیار متفاوت است. شناخت تفاوت‌ها و درک واقعیت دنیای جدید، مسئله‌ای جدی است که نخبگان جامعه را فرامی‌خواند.
تا چند هفته دیگر عمر مجلس دهم به پایان می‌رسد و مجلسی دیگر با حال‌وهوایی متفاوت پا به عرصه وجود می‌نهد. دولت فعلی نیز آفتابش بر لب بام است و هرچه بود و هرچه هست به ماه‌های پایانی خود نزدیک می‌شود. در چنین شرایطی نباید از بازنگری در ساختار و سازوکارهای اجماعی اصلاح‌طلبان به‌منظور ایفای نقش بهتر و مناسب‌تر و روزآمدکردن چگونگی حضور اصلاح‌طلبان در عرصه‌های گوناگون غفلت نمود.
این‌جانب که در این سالها شاهد تلاشی بی‌وقفه، دلسوزانه و خالصانه حضرت‌عالی و دیگر اعضای محترم بوده‌ام، از کنار شمابودن بهره‌های معنوی برده و درس‌ها گرفته‌ام اذعان می‌کنم که فرصت در کنار شما بزرگواران بودن غنیمتی است که نباید از دست داد اما شما خود به شرایط جسمی بنده واقفید و در گذشته نیز کرارا به عرض دوستان رسانده بودم که به دلایل شرایط جسمی امکان تداوم مسئولیت و ایفای نقش ندارم؛ لذا بدین‌وسیله استعفای خود را به حضرت‌عالی، اعضای محترم هیئت‌رئیسه و اعضای محترم شورا تقدیم می‌دارم.
بدیهی است که استعفا از مسئولیت به معنای عدم همراهی و همگامی با عزیزان نبوده و نیست؛ هرچند که این استعفا با شرایط جسمی حقیر مرتبط بوده و از ماه‌ها پیش هم با شما در میان گذاشته بودم اما گمانم این است که این استعفا می‌تواند آغازی بر تغییر ساختار و سازوکارهای اجماعی و پررنگ‌شدن نقش احزاب و تشکل‌ها باشد."
مدیونید خدائیش ...