فرارو- مهدی رستم‌پور خبرنگار مستقل ورزشی در صفحه شخصی خود درباره پدیده شاخ‌های اینستاگرامی نظیر تتلو، ساشا سبحانی و... و لایوهای خبرساز آنها دست به افشاگری زد. او به پشت پرده جنجال‌های اخیر در فضای مجازی خصوصا اینستاگرام پرداخته است و همه را بازی پشت پرده دو نفر و برای کشاندن مخاطبان به سایت شرط بندی می‌داند. پیش از رستم‌پور البته محمد جرجندی کارشناس امنیت اطلاعات و گرداننده سایت و کانال تلگرامی وب آموز نخستین بار پرده از پسله‌‌های نادیده این تجارت سیاه برداشته بود.
او در اینستاگرام خود نوشت:
"وقتش رسیده بپذیرید دعوای پیام صادقیان با تتلو ساختگی است. پیام و تهی و تتلو و علیشمس و ساشا و احلام و سایر شاخ‌های راهزن مجازی از یک کانون شرطبندی حقوق میگیرند. لیدرشان در اسپانیاست: ملقب به مونتیگو.
سناریوی خودکشی دنیا جوانبخت بخاطر ساسی، دزدیده شدن ساشا سبحانی در آلمان، افسار گسیختگی تتلو، دوئل داود هزینه با وحید خزایی، جذب پدر آرات، مراسم پایان‌ناپذیر دعوا و آشتی‌کنان صوری بین خودشان همه این نمایشنامه‌ها را سعدالله امیرشقاقی (ملقب به دکتر) در ترکیه می‌نویسد. آنها فروشنده ابتذالند و میلیون‌ها نفر نیز خریدارش!
با هر جنجال مصنوعی، جمعیت بیشتری به صفحات‌شان می‌پیوندند تا پول‌هایشان را در سایت‌های شرطبندی آتش بزنند.
تتلو دستمزد هنگفتی می‌گیرد و وظیفه‌اش عربده‌جویی لایو گذاشتن با اعضای شبکه برای داغ ماندن مداوم صفحات‌شان است.
دُم آقامیری هم بیرون زده. فردی که سرکی به لایو آرات می‌کشد، برای تتلو کلیپ هندی می‌سازد و با احلام آواز می‌خواند!
بسیاری می‌پرسند: استعداد آرات چه می‌شود؟ بعنوان یک مربی که دوره‌های اتحادیه جهانی را گذرانده و شش سال در باشگاه کریستنسهاون کپنهاگ به خردسالان تمرین داده‌ام، در ماجرای آرات با یک مربی مواجهیم که درک نمی‌کند جان فرزندش را به بازی گرفته. این بچه نازنین، مسئول به ثمر نشاندن رویا‌های پوچ ما نیست.
استعداد حقیقی یعنی چهره‌هایی نظیر الله‌یار صیادمنش، یونس دلفی و گلنوش خسروی که در ١٨ سالگی لژیونر شدند. حتی آینده آنها هم تضمین شده نیست! چه رسد به کودک معصوم ۶ ساله‌ای که هیچ حریم خصوصی ندارد و «کفتارهای تیک آبی» احاطه‌اش کرده‌اند."
گفتنی است اولین بار، «محمد جرجندی»، کارشناس امنیت اطلاعات مقیم آمریکا و گرداننده سایت و کانال تلگرامی وب آموز که روی موضوع مافیای شرطبندی و سایر کلاهبرداری‌های مجازی کار می کند، نام فردی به نام «سعدالله امیرشقاقی» و پسرش با نام «فرشید امیرشقاقی»(معروف به مونتیگو در اینستاگرام) را به عنوان دو تن از سرشاخه‌های مافیای شرطبندی اینترنتی مطرح کرد.
سایت مشرق نیز چندی پیش در گزارشی تحقیقی درباره پدیده شوم شرط بندی و جنجال های پشت پرده آنها نوشت: "این پدر و پسر که صاحبان سایت شرطبندی «بت‌بال 90» هستند، بسیاری از سایت‌های دیگر را هم در این زمینه طراحی کرده اند و مدیریت بسیاری از سایت‌های دیگر شرطبندی را هم در اختیار دارند و نقش مهمی در حمایت مالی و مطرح کردن «شاخ»های اینستاگرام ایفاء می کنند."
اما نکته مهمی که جرجندی در مجموعه مطالب خود درباره این پدر و پسر مطرح کرد، محل اسقرار و اقامت این دو در هتلی به نام «دیوان» در استانبول ترکیه است. این هتل، محل اقامت قبلی یا فعلی بسیاری از شاخ‌های اینستاگرامی و فعالان حوزه شرطبندی از قبیل محسن افشانی، پویان مختاری، ساشا سبحانی، داوود غفاری(هزینه)، وحید خزایی و...بوده است.
کسی که خوابیده رو میشه بیدار کرد ولی کسی که خودش رو به خواب زده رو.. گمون نکنم!
دیروز کامنتی را فرستادم که به عالمِ غیب حواله اش کردید. نوشته ناپدیدِ مذکور را دوباره و با اصلاحات می فرستم و به انتظار ظهورِ آن مانم . می بخشید که به حکم فضولی دماغم را در این مسأله داخل می کنم. اصولاً ما فلاسفه به هر موضوعِ بی ربط و با ربطی ورود می کنیم و پس از دیوانه کردنِ تعداد مُعتنابهی عاقل و عاقل کردنِ شمارِ قابل توجّهی دیوانه از رو می رویم!
امّا اصلِ مطلب ...
کلمه آنفلوانزا از کلمه influence گرفته شده و به تأثیرِ "قمر در عقرب" و صُوَرِ فلکی (تتوهای امثالِ تتلو در آسمان!) اشاره دارد.
اوّلین قمار بازِ مخترعِ قوانینِ احتمالات، برادر عزیز و ارزشی و فرانسوی جنابِ پاسکال بوده که با طرح مسأله فلسفیِ Pascal's wager (=شرط بندی حضرتِ آقای پاسکال دامت افاضاتُه)بر سرِ بود و نبودِ خدا شرط بسته. البته فیلسوفانِ متأخّر به پاسکال ایراد گرفته اند که شرط بندی اش تنها پاداشِ اُخروی کلیسایِ متبوعش را مُحتَمَل می سازد و هندوان و بودائیان و یهودان و مسلمانان هم می توانند (از طریقِ همین قِمار) به پاداشِ مُحتملِ کیشِ خودشان (فی المثل به اثباتِ تناسخ) نقب بزنند !
پاسکال به غیر از علمی کردنِ "قمار" به دنبالِ اختراعِ "ماشین حساب" می رود و پدرِ اینستاگرام و تلگرام و توئیتر و فیس بوک و آی گپ و روبیکا شمرده می شود !
تئوریِ پاسکال بعدها به عالم سیاست راه پیدا کرد و قمار بازی را به دایره انتخابات کشاند و به جنگِ سرد.
تئوریِ بازی یا Game Theory به سیاستمداران آموخت که دستِ طرفِ مقابل را بخوانند و رفتار اقتصادی/سیاسیِ/نظامیِ طرف مقابل را در بازی "سنگ،کاغذ،قیچی" مورد پیش بینی قرار دهند. چنان که من هم در مقاله فلسفی چند سال قبلم (اردیبهشت 97)از این قمار بهره جُستم و پاره شدن بخشی از برجام را -تا برسد به قطع اینترنت و سیل و شورش و بیماری کرونا - پیش بینی کردم. پیش بینی من در آن مقاله موجود است و خوانندگان می توانند با مطالعه آن ، میزانِ دقّت یا چرت بودنِ آن را دریابند. عنوانِ مقاله را گوگل بفرمایند ، یا در سایتِ الف به آدرسِ زیر بخوانند:
"پیش بینیِ آینده برجام بر مبنایِ نظریه بازی"
https://www.alef.ir/news/3970231073.html
از آن زمان ، سایتِ محترمِ الف غالبِ مقالاتِ من را سانسور کرده است !!
بگذریم ...
قمار بازی پایش را به صدا و سیما هم باز کرده و لاتاریِ روبیکا و "هف هشتاد" و چایِ فُلان و روغن بَهمان را به ما قالب فرموده!
چند وقتِ قبل که برای خریدِ جوراب به فروشگاه رفاه رفته بودم ، ناپرهیزی کردم و دو سه بطری آب میوه و دو کیلو گوشت مرغ و یک بسته چیپس هم خریدم . رئیس فروشگاه و متصدی صندوق و برقکارِ بالای داربست دوره ام کردند و شماره تلفن خواستند. پس از کلّی اصرار و انکار و ادا بازی که: "نه ! شماره نمی دهم" ، و در حالی که دنبال پنجره بودم که به سبکِ حامدِ سریال "پدر" از آن بیرون بپرم ، متوجه شدم که شماره را برای قرعه کشی می خواهند. وقتی گفتم در قرعه کشی شرکت نمی کنم ، حراستِ فروشگاه را صدا کردند و بخشنامه آمده از بالا را خواندند که شرکت در "لاتاری" از اوجبِ واجبات و تخطی از آن در حکم استنکافِ از قانون و ایستادن در مقابل نظام است ! البته به خاطر گستاخی ذاتی و سنّتِ حلال خواری از دامشان بیرون جستم و با دو سه دشنامِ آبدارِ روشنفکرانه شماره تلفنم را در هیپوکامپ مغزم نگه داشتم. یاد چند سال پیش - سال 91 - افتادم که در همین فروشگاهِ رفاه به جایِ مرغ و گوشت و ماهی ، بَنر های تبلیغاتیِ بزرگ گذاشته بودند و رویش با قلم قرمز و آبی به آمریکای جنایتکار فحشِ ناموسی می دادند ! سرودهایِ پر محتوایِ تتلو رویِ ناو بهتر بود یا این همه تبلیغ بی محتوای تولیداتِ تجاری که وقت و بی وقت از سیمای ملّی پخش می شود ؟! البته من فیلسوفِ نیم قرن و دو ساله و طنز پردازم و لاتاریِ زمان شاه (بلیطهایِ بخت آزماییِ شبیه "ارمغان بهزیستیِ" دوران اصلاحات ) را از یاد نبرده ام !
تنها راه نجاتِ از قمار ، برگشتن به دایره تنگِ یقین است که بعید می دانم با وجود علمِ آمار قابل تحقق باشد. مردمانِ امروز "همه" قمار بازند ، وگرنه جهانی را به واسطه قماربازیِ مُشتی اپیدمولوژیستِ اهل سفسطه تعطیل نمی کردند. علمِ امروز طرفِ خدای نیچه (دیونوسوسِ یونانی) را گرفته و خدای عقلِ یونیورسال و عیر قابلِ تردید افلاطون (آپولون) را به حالِ خود رها کرده. دانشمندانِ امروز در سطحِ سوفیستهایِ اهل سفسطه که حقیقت را نسبی می دانستند قرار گرفته اند و خطایِ آلفا و بتای دانشِ احتمالات را به جایِ عالمِ مُثُلِ افلاطون نشانده اند. چیزی که سُقراط همه عمر با آن مخالفت می کرد . آنچه انیشتین را واداشت تا با تئوریِ کشف شده از سویِ خودش (کوانتوم مکانیک) به مبارزه برخیزد و این را که خدا تاس نمی ریزد به بوهر و دانشمندان حامی تفسیر کُپنهاگی از تئوریِ کوانتوم (سوفسطایی های قمار بازِ مُدرن) یادآور شود . و همین شد که بیست سال آخِرِ عمرش را در انزوا سر کرد !!