به گزارش فرارو، احسان محمدی در ایران ورزشی نوشت: «اولین بار علی پروین را سال ۷۶ در انتخابات ریاست‌جمهوری دیدم که با کت و شلوار سربی کنار علی‌اکبر ناطق‌نوری ایستاده بود و می‌گفت: به او رأی می‌دهد. در آن روزگار که جدال ناطق-خاتمی به بزرگترین دو قطبی سیاسی زندگی ایرانیان تبدیل شده بود، چشم تیله‌ای پرسپولیس کنار کسی ایستاد که او را نماد سنت‌گرایی لقب می‌دادند، اما چند روز بعد عکس او در حمایت از سیدمحمدخاتمی منتشر شد! یک نمونه بی‌نظیر تاریخی از مواضع ژلاتینی. حمایت همزمان از دو نفر! در آخر هم مشخص نشد کدام عکس و حمایت حقیقی است و کدام یک ساختگی.
بعد از آن عادت کردیم به حضور او در فصل تبلیغات. فرقی نمی‌کرد که انتخابات پرشور یا کم‌شور باشد، رد صلاحیت‌ها گسترده یا محدود باشند، انتخابات شورای شهر باشد یا مجلس، خبرگان یا فدراسیون فوتبال، در همه حال علی پروین از یک نفر یا یک لیست حمایت میکرد و معمولاً هم دست روی کسی می‌گذاشت که شکست می‌خورد.
اسطوره باشگاه استقلال ناصر حجازی، اما خیلی اهل این حرف‌ها نبود. سرکش و ناسازگار. می‌گویند در اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری گفت، چون نامزد مورد علاقه‌ام را رد کرده‌اند من هم رأی نمی‌دهم. از آن پس هم کمتر کسی از او حمایتی در انتخابات به یاد دارد. اسطوره پرسپولیس، اما با خنده می‌گوید: «موقع انتخابات همه یاد علی پروین می‌افتن. من با همه عکس نمی‌گیرم. فقط با دوست و آشنا‌هایی که می‌شناسمشون. به هر حال تو رفاقت که نمی‌شه کمک‌شون نکرد.»
او در پاسخ به این سؤال که از هر کس حمایت کند رأی نمی‌آورد، می‌گوید: «بابا هرکی که در انتخابات حامی‌اش بودم، رأی آورده یا رفته شورا یا مجلس و.... قبل از اینکه رأی بیارن ما رو می‌شناسن، اما وقتی که رأی گرفتن می‌رن و دیگه جواب تلفن‌های علی پروین رو هم نمی‌دن!»
او شاید در اداره تیم پرسپولیس «سلطان» بوده باشد و همان مثال مشهور تیمداری در صندوق عقب صدق کند، اما از سیاست چه می‌داند؟ تحلیلگر است؟ تا به حال در سیاست کلان کشور تئوری ارائه کرده است؟ بعید است حتی تعداد نمایندگان مجلس را بداند یا وظایف رئیس‌جمهوری را در قانون اساسی از حفظ بلد باشد، اما هنوز کسانی روی محبوبیت او حساب می‌کنند و به سراغش می‌روند. حتی سیاستمداران بلند پایه، وگرنه بسیار بعید است خودش در راه خدا از کسی حمایت کند. لابد این وسط پول‌هایی رد و بدل میشود یا قول‌هایی داده میشود که علی آقا کت و شلوار معروفش را تن می‌کند و عکس یادگاری می‌گیرد.
هیچ امکانی برای سنجش میزان تاثیرگذاری این حمایت‌ها وجود ندارد. یعنی هرگز مشخص نمی‌شود که چند نفر به این حمایت لبیک می‌گویند و رأی به صندوق می‌گذارند، ولی احتمالاً اگر کسی سماجت به خرج دهد نرخ را در می‌آورد. نرخی که باعث میشود علی آقا مثل بید میان چپ و راست، اصلاح‌طلب و اصولگرا در لرزش باشد و گاهی سرش را روی شانه این یکی بگذارد و گاهی برای آن یکی پیام صادر کند.
او محبوب است. یک ستاره قدیمی که هنوز هم بعید است وقتی برای پیگیری یک کار اداری جایی برود در صف قرار بگیرد یا در اتاق انتظار پشت در رئیسی بماند حتی اگر طرف استقلالی دو آتشه باشد. کسانی می‌گویند حتی حل مشکل محمد پروین در پرونده مشهور نانوایی و آرد، محصول نفوذ و محبوبیت پدر بود و سیاسیون معمولاً برای استفاده از اعتبار این افراد خوب فضا را بو می‌کشند و البته علی پروین هم نه نمی‌گوید.
در آخرین نمونه از این اقدامات او از محمدباقر قالیباف حمایت کرد و عکسی دیگر از او منتشر شد که در کنار داریوش ارجمند، پرویز مظلومی، امیر یل ارجمند و شهاب مرادی برای حضور در همایش حامیان آیت‌الله رازینی از همگان دعوت کرده بود. یک ترکیب شگفت‌انگیز که در فضای اجتماعی- سیاسی مورد نقد قرار گرفت، ولی احتمالاً علی آقا نه این نقد‌ها را می‌بیند و نه اگر بخواهند خیلی خودش را درگیر آن‌ها می‌کند! تا اطلاع ثانوی این پول است که گره گشایی می‌کند.»
تو ثابت شده ای همونی که به عربستان نه گفت برای غرور مردم کشورش.
از یک طرف دیگر به قضیه باید نگریست .انهائیکه که صرفا به خاطر حمایت یک چهره مشهور از کاندیدائی به شخصی رای میدهند تقصیرشان چندین برابر هست البته این مختص مردم ایران نیست وکما بیش در همه دنیا مشاهده میشود ولی به نظر میاد نمود این کار در کشور های جهان سوم بیشتر هست