برخی از نزدیکان باشگاه تراکتور گفته‌اند که پیراهن دوم هنوز از گمرک ترخیص نشده است. اگر این ادعا درست باشد، سؤالی که پیش می‌آید این است که پس پیراهن قرمز این تیم که چند روز پیش در تمرین از آن رونمایی شد، چگونه وارد شده بود؟ آیا اشتباه است اگر فکر کنیم مدیران این باشگاه فقط چند دست لباس قرمز خریده و یادشان رفته بود که برای بازی‌های خارج از خانه، به لباس دوم و سوم هم نیاز دارند؟
روزنامه همشهری نوشت: رابطه بین باشگاه تراکتور و برند آدیداس چگونه است؟ اگر آدیداس اسپانسر تراکتور شده پس چرا در وبسایت این کمپانی شناخته شده، نامی از باشگاه تراکتور نیامده؟ در وبسایت آدیداس می‌توان پیراهن همه تیم‌های تحت قرارداد این کمپانی را به راحتی خرید، اما این امکان برای تراکتور پیش‌بینی نشده است. دلیلش چه چیزی می‌تواند باشد غیر از این که آدیداس اسپانسر تراکتور نیست و مالک متمول این باشگاه تنها با هدف فخرفروشی به رقبا و تأثیرگذاری روی هواداران خودی، چند دست لباس با کیفیت خریده است؟
همه می‌دانیم آدیداس به خاطر تحریم‌ها حاضر نیست اسپانسر تیم‌های ایرانی شود. حتی تیم ملی در جام جهانی هم با لباس ارزان‌قیمت و زیر ۲۰ یورویی آدیداس در مسابقات شرکت کرد و پول آن را هم پرداخت. پیراهن آدیداس تیم ملی، با وجود صعود این تیم به جام جهانی، در هیچ‌یک از فروشگاه‌های حقیقی و مجازی آدیداس پیدا نمی‌شد. اغلب ایرانی‌هایی هم که در روسیه این پیراهن را به تن کرده بودند، آن را نه از نمایندگی‌های رسمی آدیداس که از تولیدی‌های منیریه خریده بودند!
دریغ از یک کار اصولی
محمدرضا زنوزی، مالک تراکتور سال‌هاست حضور پررنگی در فوتبال ایران دارد و هزینه‌های زیادی هم کرده است، اما به‌ندرت می‌توان ردی از تأثیرات مثبت او بر این فوتبال پیدا کرد. مالکیت همزمان این سرمایه‌دار بر دو تیم تراکتور و گسترش فولاد (که پارسال امتیازش به ماشین‌سازی واگذار شد) در سال‌های اخیر همیشه مورد مناقشه بوده. قوانین فیفا و البته اساسنامه فدراسیون فوتبال ایران حضور همزمان یک شخص در دو باشگاه را منع کرده، اما اطرافیان زنوزی در رد این ایراد، به مدیریت همزمان وزارت ورزش بر استقلال و پرسپولیس اشاره می‌کنند. به نظر می‌رسد مدیران فدراسیون فوتبال هم به دلایلی نامعلوم از این نقض آشکار مقررات چشم‌پوشی کرده‌اند.
به گفته منتقدان، زنوزی در یکی، دو سال اخیر با خرید‌های پرسروصدای بازیکنان و مربیان خارجی، تأثیر منفی بر بازار فوتبال ایران گذاشته و قیمت‌ها را غیر واقعی کرده است. حالا این نگرانی به وجود آمده که با خرید لباس از کمپانی آدیداس، او بدعت بد دیگری در فوتبال ایران پایه‌گذاری کند. اگر قرار باشد بقیه تیم‌ها هم تراکتور را الگو قرار دهند، از سال آینده به جای قرارداد اسپانسری با تولید‌کننده‌های لباس، همه به‌دنبال خرید لباس‌های شناخته شده خواهند بود. به این ترتیب باشگاه‌ها نه‌تن‌ها یکی از روش‌های درآمدزایی‌شان را از دست می‌دهند، که مجبور خواهند شد سالانه بودجه قابل توجهی برای خرید لباس کنار بگذارند.
دو رونمایی در یک نیم‌فصل!
آیا قانون به تیم‌ها اجازه می‌دهد در یک فصل دو پیراهن با دو طرح متفاوت بپوشند؟ معمولا در همه لیگ‌های معتبر تیم‌ها موظفند ابتدای فصل پیراهن‌های اول، دوم و سوم خود را معرفی کنند و در طول فصل اجازه ندارند آن را تغییر بدهند. در دوره قبلی مدیریت انصاری‌فرد در پرسپولیس، این تیم به‌خاطر اراده اسپانسر اقدام به تعویض پیراهن طرح ساده خود با پیراهن‌های راه‌راه قرمز و سفید کرد که هر بازی جریمه‌اش را هم پرداخت.
پیراهن آدیداس چند؟
وارد سایت آدیداس که بشوید چیزی درباره تراکتور وجود ندارد و پیراهن‌های طرح جدید این باشگاه البته بدون آرم در این سایت با مبلغ ۳۵ یورو قابل خرید است که ۲۰ درصد هم تخفیف پاییزه به آن خورده و قیمت تا ۲۸ یورو پایین آمده است. یک مدل ۱۹یورویی هم از همین طرح در سایت وجود دارد. شورت ۲۲ و جوراب ۱۲یورو قیمت خورده. قیمت همین لباس با همین طرح، اما با لوگوی باشگاه فنرباغچه یا آژاکس ۸۹.۹۵ یورو است.
دلیلش هم فقط همان لوگویی است که باعث درآمدزایی برای این باشگاه‌ها می‌شود. STRIPED ۱۹JERSEY را در سایت آدیداس جست‌وجو کنید و پیراهن تیم محبوب خود را بخرید. بعدا مجبورید لوگوی تراکتور و هواپیمایی آتا متعلق به زنوزی را خودتان بچسبانید؛ البته نه به این بدسلیقگی که این دو لوگو بدون نظم و درست در تلاقی خطوط راه‌راه به پیراهن جدید تراکتور چسبانده شده است.
چند برند در یک تمرین؟
آخرین تمرین تراکتور با پیراهن‌های برند پوشاک «مجید» برگزار شد و دروازه‌بان‌ها هم با پیراهن «یوسف‌جامه» تمرین کردند؛ یعنی باشگاه فقط یک دست پیراهن و شورت و ساق خریده و هیچ خبری از لباس دوم یا سوم و لباس تمرین نیست، اما با همین هم می‌شود به دیگران فخر فروخت.»