خراسان نوشت: معیارم برای ازدواج پول بود و دوست داشتم شوهرم ثروتمندترین فرد فامیل باشد تا در مجلس عروسی ام همه انگشت حسرت به دهان بگیرند، زیباترین لباس عروس را به تن کنم و گران قیمت ترین جواهرات را به گردن بیندازم. با این خیال ازدواج کردم اما اکنون بعد از 15 سال زندگی مشترک حتی حسرت خریدن یک بستنی در این تابستان داغ برای فرزندم بر دلم سنگینی می کند.
زن 33 ساله در حالی که آه بلندی می کشید، در شرح داستان زندگی‌اش به کارشناس اجتماعی کلانتری شفای مشهد گفت: آن روزها 19 ساله بودم و خودم را برای کنکور آماده می کردم تا این که رحمت به خواستگاری ام آمد.
او 15 سال از من بزرگ تر بود اما تمام ویژگی‌های مدنظرم را داشت. خانواده اش ثروتمند بودند و بسیار زیبا به نظر می رسید. زندگی زیبا و رویایی را برای خودم تصور می کردم و با این که خانواده ام مخالف این ازدواج بودند چشم به روی این اختلاف سنی بستم به عبارتی ثروت خانواده رحمت چشمانم را کور کرده بود. از طرفی من در یک خانواده پرجمعیت بزرگ شده بودم و پدرم نیز وضعیت مالی مناسبی نداشت. بهتر است بگویم پر از حسرت بودم و تصور می کردم با غرق شدن در پول خانواده رحمت می توانم تمام آن حسرت ها را جبران کنم.
این گونه بود که ترک تحصیل کردم و به عقد او درآمدم. مراسم ازدواجم در یکی از بهترین تالار های مشهد برگزار شد و درحالی که لباس سپید عروسی را به تن کرده بودم و دستان رحمت در دستانم بود به انتخابم می بالیدم و احساس می کردم خوشبخت ترین دختر روی زمین هستم.
یادم می آید مبلغ زیادی از پدر شوهرم کادو گرفتم و اولین کاری که کردم این بود که به مغازه عروسک فروشی رفتم و چند عروسک موطلایی زیبا برای خودم خریدم. عروسک های موطلایی حسرت دوران کودکی ام بودند که پدرم به دلیل وضعیت مالی ضعیف نتوانسته بود برایم تهیه کند.
شوهرم شرکت داشت و به قول خودش کار بازرگانی انجام می داد. فرزند اولم را باردار بودم که روزی ماموران به منزل ما آمدند و رحمت را دست بند زده و با خود بردند. دیری نپایید که همسرم به اتهام کلاهبرداری راهی زندان و به دو سال حبس محکوم شد. من شاپور را وقتی به دنیا آوردم که پدرش داخل زندان بود. دادگاه نیز هرچه داشتیم و نداشتیم ضبط کرد و به طلبکاران داد و حتی پدر شوهرم مبلغی کمک کرد تا رحمت از زندان آزاد شود اما متاسفانه او در زندان دوستان نامناسبی پیدا کرد و معاشرت با آن ها را بعد از آزادی ادامه داد.
پدر شوهرم مغازه‌ای برای شوهرم خرید تا او مشغول به کار شود اما خیلی زود رحمت مغازه را به بهانه سرمایه گذاری در قسمتی دیگر به فروش رساند. آن روزها فرزند دومم نیز که دختری زیبا و دوست داشتنی بود به دنیا آمده بود. با این حال در طول مدت زندگی ام با رحمت همواره با خیانت های متعدد او مواجه بودم ولی به خاطر فرزندانم دم برنیاوردم. از طرفی نمی توانستم این مشکلات را با خانواده‌ام در میان بگذارم چون به اصرار خودم با رحمت ازدواج کرده بودم.
بعد از گذشت چند سال روزی همسرم به منزل آمد و گفت که از او کلاهبرداری کرده اند و برای پرداخت بدهی هایش قصد فروش منزل را دارد. او به اصرار خانه را فروخت اما بعد از مدت کوتاهی وقتی طلبکاران به در منزل آمدند متوجه شدم که رحمت خانه و سرمایه مان را در قمار از دست داده است. تنها یک خودرو برایمان مانده بود که آن را هم فروخت و در قمار باخت. پدر شوهرم دیگر حاضر به حمایت از ما نشد و اکنون با دو فرزند 14 و 10 ساله توانایی تامین هزینه های زندگی مان را نداریم.
همسرم به مشروبات الکلی و مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده است و در جواب اعتراض هایم می گوید: همین که هست! می خواهی بخواه نمی خواهی برو!دیگر خسته شده ام. چند روز قبل پسر 10 ساله ام را به پارک بردم اما وقتی از من خواست برایش بستنی بخرم شرمنده شدم چون پولی نداشتم ...
شایان ذکر است به دستور سرهنگ ناصر نوروزی (رئیس کلانتری شفای مشهد) پرونده این زن جوان در دایره مددکاری اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت.