فرارو- دهها پناهجو از کشورهای مختلف در پشت دروازه های آهنین خروج پناهجویان در دانمارک گیر کرده اند و نه راه پس دارند و نه پیش.
به گزارش فرارو، در آستانه انتخابات 5 ژوئن در دانمارک دو حزب سوسیال دموکرات چپ و لیبرال راست قول داده اند که به مواضع سخت خود در قبال مهاجران و پناهجویان ادامه دهند.
علی عدنان یک جوان عراقی که مسیحی شده و نام خود را به دانیل کریستنسن تغییر داده یکی از افرادی است که از سال 2015 وارد دانمارک شده و اکنون در آستانه اخراج از این کشور قرار دارد.
او می گوید من نمی دانستم که در دانمارک گرفتن پناهندگی چقدر سخت است، زمانی که شما فرار می کنید به تنها چیزی که فکر می کنید رفتن به یک کشور امن است.
علی عدنان ترجیح می دهد که او را به نام دانیل کریستنسن صدا بزنند. پرونده پناهندگی این جوان عراقی رد شده است.
آخرین اطلاعات موجود از وزارت مهاجرت دانمارک نشان می دهد تعداد پناهجویان در سال 2015 بیش از 21 هزار نفر بوده و این آمار در سال 2017 به دلیل سخت شدن قوانین به 3500 نفر کاهش یافته است.
دانمارک که به کشور هوگه در فرهنگ خود به معنای احساس سلامتی و رضایت مشهور است کار را بشدت برای پناهجویان سخت کرده و آنان را ناامید و سرخورده کرده است.
هم اکنون در Kaershovedgaard که به عنوان مرکز خروج نامیده می شود حدود 250 نفر از پناهجویان سکونت دارند. نزدیکترین شهر به این مکان پنج کیلومتر فاصله دارد و هیچگونه حمل و نقل عمومی و وسیله نقلیه ای در اینجا تردد نمی کند.
این مکان در مارس 2016 تاسیس شد و هیچ کس در اینجا نمی داند چه زمانی باید از آنجا خارج شده و از دانمارک اخراج شود.
برخی از افراد حاضر در این مرکز امیدوارند تا با تغییرات سیاسی در دولت دانمارک آنها بتوانند پناهندگی بگیرند آرزویی که محال به نظر می رسد.
علی عدنان یا همان دانیل کریستنسن می گوید مقامات داستان های ما را باور نمی کنند واقعا نمی دانیم چگونه باید ادعای خود را اثبات کنیم.
یاسمن پاک نژاد 36 ساله یک زن ایرانی است که پرونده پناهندگی او نیز رد شده است. وی می گوید من در اینجا هیچ آزادی ندارم و از نظر روانی بشدت افسرده شده ام. اینجا خیلی بدتر از زندان است.
این زن ایرانی افزود: ما گیر کرده ایم، بهترین سالهای زندگی خود را هدر دادیم.
در این زندان روباز ساکنین از هیچ مزایایی برخوردار نیستند. در زمان محدودی غذا می خورند آنها می توانند از مرکز خارج شوند اما باید شب بازگردند و هر 72 ساعت با اثر انگشت گزارش دهند.
اینگر استویبرگ وزیر مهاجرت دانمارک گفته است: شما نمی توانید فقط دانمارک را انتخاب کنید ما باید این افراد را تحت فشار قرار دهیم تا به خانه های خود بازگردند.
حسام رستمی یک جوان 25 ساله ایرانی نیز که یک پایش قطع شده نتوانسته مقامات دانمارکی را برای گرفتن پناهندگی قانع کند. او می گوید چهار سال است که در اینجاست و مقامات دانمارک شک دارند که پای من در حادثه ای منحصربفرد قطع شده باشد.
وی افزود: آنها به من گفتند که مدارک زندان و فعالیت های سیاسی من جعلی است.