تعلیقی که در اجرای طرح جدید شورای شهر برای نامگذاری برخی از خیابان‌های تهران به نام اهالی فرهنگ و هنر ایجاد شده است از نظر کلی ماجرای جدیدی نیست. همه به یاد داریم که گذاشتن نام دکتر مصدق بر یکی از خیابان‌های تهران چه حاشیه‌هایی به همراه داشت و پرونده‌اش چندین بار تا پای مختومه شدن پیش رفت.
به گزارش روزنامه شهروند، چند روز پیش هم خبر رسید که فرمانداری تهران با نام‌گذاری‌های جدید برخی از خیابان‌های تهران مانند شجریان، سیمین بهبهانی، فروغ فرخ زاد و... مخالفت کرده است و این موضوع باعث گمانه‌زنی‌هایی هم شد، اما فرمانداری اعلام کرد که حساسیت خاصی روی یک اسم به‌خصوص وجود ندارد، بلکه در نامه به شورای شهر خواسته شده که در مورد دلیل نام‌گذاری‌ها و ضرورت تغییر نام خیابان‌ها توضیحاتی ارایه کند. از آن طرف هم رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر اعلام کرد که مخالفت فرمانداری سابقه نداشته است و در تمام ٢٩ مورد تغییر نام قبلی که داشتیم چنین سوالی از سوی فرمانداری مطرح نشده، چون اساسا این نهاد در محتوا ورود نمی‌کند. حالا محمود میرلوحی، عضو شورای شهر تهران که یکی از بانیان طرح نامگذاری اخیر بوده است در گفتگویی از ادامه روند فعلی نام‌گذاری‌ها خبر می‌دهد.
با توجه به مخالفت فرمانداری، شورای شهر هنوز روی مصوبه‌اش پافشاری دارد؟
این طور که خود فرمانداری اعلام کرده است مخالفتی وجود نداشته. فعلا درخواست توضیح کرده‌اند و ما هم داریم به رایزنی ادامه می‌دهیم. درواقع شورای شهر در راستای اعتلای جایگاه اهالی فرهنگ و هنر رویه‌ای را شروع کرده که می‌خواهد به آن ادامه دهد. ما اسامی هنرمندان و فرهیختگان دیگری را هم در نظر داریم مانند شهرام ناظری که می‌خواهیم تا وقتی این عزیزان در قید حیات هستند به جایگاه آن‌ها توجه کنیم.
در مورد این چهره‌ها هم قرار است نام کوچه و خیابان محل زندگی‌شان تغییر کند؟
باید دید که در ادامه به چه نتایجی می‌رسیم. البته این را بگویم که روش درست‌تر این است که خیابان‌ها و گذرگاه‌ها در کلانشهر بزرگی مانند تهران به صورت عدد و کد باشند تا شهروندان این‌همه برای پیدا کردن یک آدرس به زحمت نیفتند، اما فعلا که این رویه نامگذاری وجود دارد باید به مفاخر فرهنگی و هنری هم توجه شود. وقتی مرحوم مشایخی فوت کردند تعدادی از همکاران پیشنهاد کردند که نام خیابان محل زندگی‌شان به نام ایشان تغییر کند. من و آقای مسجدجامعی پیشنهاد کردیم که نه‌تن‌ها برای ایشان بلکه برای چهار نفر دیگری که به همراه ایشان به‌عنوان پنج چهره شاخص حوزه سینما شناخته می‌شوند این کار صورت بگیرد؛ طرحی را امضا کرده و ارایه دادیم. کمی بعد اهالی شعر و ادب که به این ماجرا پی بردند آمدند گفتند چرا فقط چهره‌های سینمایی؟ اهالی شعر و ادبیات هم بهتر است مورد توجه باشند. به همین ترتیب به چهره‌های موسیقی هم رسیدیم و نام شجریان به‌عنوان یکی از چهره‌های ماندگار این حوزه مطرح شد. اسامی دیگری مانند شهرام ناظری را هم باید مدنظر داشته باشیم و می‌خواهیم مطرح کنیم، حتی از طرف کانون وکلا هم به سراغ ما آمده‌اند و می‌گویند جای خیابان وکیل در تهران خالی است. آن‌ها پیشنهاد کرده‌اند که یکی از خیابان‌های اطراف میدان آرژانتین به این نام تغییر کند.
چقدر برای این کار روی موافقت نهاد‌هایی مانند فرمانداری یا سایر ارگان‌ها حساب می‌کنید؟
ببینید معمولا این طور نیست که مخالفت شود، بنابراین باید صبر کرد و دید که نتیجه رایزنی‌ها چه می‌شود. به‌هرحال توجه و رویکرد شورای شهر پنجم بیشتر بر چهره‌های فرهنگی و هنری و مفاخر کشور است و در این راستا هر تلاشی که بتوانیم انجام می‌دهیم.
تنگ شدن دایره اختیارات شورای شهر به نفع کشور نیست
چند روز پیش محسن‌هاشمی، رئیس شورای شهر تهران از کاهش اختیارات شورای شهر انتقاد کرد. محمود میرلوحی هم حرف‌های او را تأیید کرد و در این مورد به «شهروند» گفت: «قانون اساسی ابتدا شورا‌های شهر و روستا را خیلی قوی در نظر گرفته بود، اما در بازنگری آن برخی از این اختیارات حذف شد، اما کماکان طبق قانون مسئولیت بسیاری از امور محلی باید در اختیار شورا‌ها باشد، ولی آن‌چه ما در عمل می‌بینیم بسیار کمتر از اختیارات قانونی شورا است. متاسفانه عوامل متعددی در بستن دست شورا‌ها دخیل هستند. از تضاد منافع و اختیارات سازمان‌ها بگیر تا حضور نهاد‌های بالادستی که میل به ورود به امور محلی دارند.
همین مجلس شورای اسلامی متاسفانه در سال‌های اخیر ورود زیادی به مقولات محلی داشته و در زمینه‌های زیادی از جایگاه ملی خودش فاصله گرفته است. غیراز مجلس، ما می‌بینیم که در بسیاری از امور تصمیم شورای شهر از سوی نهاد‌های مختلف نقض می‌شود، درحالی‌که طبق قانون شورای شهر در آن امور تصمیم گیرنده است.
از طرفی هنوز چنان که باید و شاید به جایگاه و شأن پارلمان شهری توجه نمی‌شود تا جایی که مثلا بنده و چند نفر دیگر از همکاران به دلیل یک اظهارنظر آن هم در حیطه مسئولیت‌مان تحت تعقیب قضائی قرارگرفته‌ایم. همه این‌ها درحالی است که شورا‌های شهر با هدف رفع تبعیض و تمرکزگرایی و جلب هرچه بیشتر مشارکت‌های مردمی در امور محلی تشکیل شدند و بسته شدن دست این نهاد مردمی و تنگ شدن دایره اختیاراتش به نفع کشور و مردم نیست.»