دکتر سروش آن سال‌ها که در ایران بود، فحش کم نشنیده بود. می‌گویند کتک هم خورده بود. در نامه‌ای که به رئیس‌جمهور وقت، مرحوم رفسنجانی نوشته می‌گوید من هر بار که برای درس و بحث و سخنرانی بیرون می‌روم، غسل شهادت می‌کنم...
سید علی میرفتاح در سرمقاله روزنامه اعتماد نوشت: احتمالاً سخنرانی دکتر سروش را درباره چهل‌سالگی انقلاب اسلامی شنیده‌اید. او به صراحت و بی‌مجامله امام‌خمینی را مردمی‌ترین و باسوادترین حاکم ایران دانسته و در جواب این سوال که «بین امام خمینی و شاه کدام را انتخاب می‌کنید؟» گفته است «امام خمینی را بی‌تردید».
این جملات امروز- در فضای رسانه‌ای خارج از کشور- از زبان هر کس بیرون بیاید، هزینه زیادی بر دوش گوینده‌اش بار می‌کند و اگر از دهان دکتر سروش بیرون بیاید، هزینه‌اش صدچندان است.
او نه تنها از ضدانقلاب ناسزا می‌شنود بلکه از انقلابی‌ها نیز درشت و زشت می‌شنود. هم در داخل ایران و هم در خارج از ایران دفاع از اصل و اساس انقلاب اسلامی سخت و صعب شده است و احتیاج به شجاعت و اطمینان به نفس فوق‌العاده دارد که کسی در مقابل جنجال مخالفان پرسر و صدا بایستد و حرف دلش را بزند. دکتر سروش آن سال‌ها که در ایران بود، فحش کم نشنیده بود. می‌گویند کتک هم خورده بود. در نامه‌ای که به رئیس‌جمهور وقت، مرحوم رفسنجانی نوشته می‌گوید من هر بار که برای درس و بحث و سخنرانی بیرون می‌روم، غسل شهادت می‌کنم…
من جزو طرفداران دکتر سروش نیستم هیچ‌وقت هم با او همدل و هم‌سخن نبوده‌ام. اما این دلیل نمی‌شود که منکر فضیلت و شجاعت و دلیری او شوم یا ارزش و اهمیت پروژه فکری‌اش را انکار کنم. یکی از فضیلت‌های او همین است که از رأی و نظرش برنمی‌گردد و در برابر سمبه پرزور مخالفان مقتدرش عقب نمی‌نشیند.