در بسیاری از آثار علمی و تخیلی (از رمان تا فیلم) که در آن‌ها تسلط تکنولوژی و احاطه دولت بر جزییات زندگی مردم و حریم خصوصی مورد توجه قرار گرفته است، وجود دوربین‌های مداربسته به‌عنوان عامل مزاحم، همواره مورد توجه نویسندگان و خالقان این آثار قرار داشته است. زمانی کنترل و مراقبت‌های اینچنینی فقط در فیلم‌ها و رمان‌ها قابل تحقق بود، اما امروز یکی از کلانشهر‌های جهان دقیقا چنین وضعیتی دارد.
به گزارش شهروند، صحبت از لندن، پایتخت انگلستان است که سرتاسر آن از کوچه پس‌کوچه‌ها گرفته تا بزرگراه‌ها زیر نگاه دوربین‌های مداربسته قرار دارند. در بسیاری از آثار متأخر سینمای جهان که لندن را به‌عنوان لوکیشن خود برگزیده‌اند، مهمترین یا به عبارتی اختصاصی‌ترین ویژگی‌های این شهر یعنی همین مجهز بودن به «دوربین‌های مداربسته امنیتی»، بار‌ها به‌عنوان شاخصه‌ای دراماتیک مورد استفاده سینماگران قرار گرفته است.
کاهش جرم و جنایت در شهر لندن
مجهز شدن لندن به سیستم ضبط تصاویر مداربسته به همین سادگی که در این سطور نوشته و خوانده می‌شوند اتفاق نیفتاد و در بدو امر با مخالفت‌های جدی و اساسی مدافعان آزادی‌های شخصی مواجه شد. اما سیر صعودی جرم و جنایت در این شهر، دیگر چاره‌ای برای کسی باقی نگذاشت و حتی برخی مخالفان را نهایتا در صف موافقان و مشوقان قرار داد. اینچنین شد که طی مدت کوتاهی لندن عنوان «شهر دوربین‌های مداربسته» را با ٤میلیون و ٢٠٠هزار دستگاه دوربین از آن خود کرد و این یعنی به ازای هر ٨ نفر از اهالی شهر یک دوربین! اگر فکر می‌کنید بعد از نصب این دوربین‌ها جرم و جنایت از شهر لندن رخت بربسته کاملا در اشتباهید.
اما انکار شدنی نیست که میزان آن به طرز قابل توجهی کاهش یافته و با توجه به تصاویر ارسالی از دوربین‌ها ردیابی مجرمان بسیار آسان‌تر از قبل به مورد اجرا گذاشته می‌شود. البته با وجود برکات امنیتی این دوربین‌ها برای لندنی‌ها هنوز هم هستند کسانی که از به خطر افتادن حریم خصوصی خود شکایت داشته و همچنان به دنبال برچیدن آن‌ها هستند.
مونیتورینگ نقاط جرم‌خیز کشور
رئیس پلیس پیشگیری ناجا از مجهز شدن نقاط جرم‌خیز کشور به دوربین‌های مداربسته در آینده‌ای نزدیک خبر داده است. تجربه لندن نشان داد که وجود دوربین‌های مداربسته سهم بسزایی در کاهش جرم‌های شهری دارند، اما این به شرطی است که همه شهر زیر نگاه این دوربین‌ها قرار داشته و به قول معروف نقطه کوری برای مجرمان باقی نمانده باشد.
این‌که نصب دوربین‌ها را آن هم با مقیاس کشوری، فقط محدود به نقاط جرم‌خیز کنیم شاید چندان کافی به نظر نرسد چه آن‌که مجرمان بعد از اجرایی شدن آن در بدترین حالت ممکن نقاطی را که فاقد دوربین هستند برای ارتکاب اعمال مجرمانه خود بر می‌گزینند. این میان البته سوال‌هایی هم به وجود می‌آید از قبیل: تعریف نقاط جرم‌خیز؟ شمار دوربین‌هایی که قرار است به کار گرفته شود؟ و در انتها تعداد افرادی که قرار است تصاویر ارسالی دوربین‌ها را مونیتور کنند؟ که پاسخ به هر کدام از آن‌ها میزان کارایی سیستمی که قرار است عملیاتی شود را مشخص می‌کند.