نشست خبری فیلم «جمشیدیه» با حضور یلدا جبلی، ستاره پسیانی، پانته آ. پناهی ها، سارا بهرامی، حامد کمیلی و دیگر عوامل برگزار شد.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، نشست خبری فیلم «جمشیدیه» با حضور یلدا جبلی (کارگردان)، ستاره پسیانی، پانته آ. پناهی ها، سارا بهرامی، حامد کمیلی، شادی کرم وردی، ندا جبرائیلی، محمد، ولی زادگان (بازیگران)، محمد صادق آذین (تهیه کننده)، فردین خلعتبری (تهیه کننده و آهنگساز)، آرش قاسمی (صداگذار)، حبیب مجیدی (عکاس)، عظیم فراین (گریمور) و دیگر عوامل فیلم با اجرای محمود گبرلو در سومین سانس از ششمین روز از جشنواره برگزار شد.
یلدا جبلی درباره اینکه بازی‌ها شعاری می‌شود و موجب عدم باورپذیری فیلم می‌شود، گفت: من این طور فکر نمیکردم.
جبلی درباره پرسشی مبنی بر ضد انسانی بودن و شعاری بودن فیلم جمشیدیه توضیح داد: من این طور فکر نمی‌کنم. یک قاضی مشاور پروژه ما بوده است. خیلی برایم عجیب است که می‌گویید این فیلم شعاری است. عجیب این است ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که نوع دیگری حرف زدن را بار‌ها از دوستان خودمان می‌شنویم و این موضوع برایمان عجیب است.
او همچنین درباره پرسش دیگری مبنی بر بازی کیومرث پوراحمد در فیلم «جمشیدیه» گفت: فکر کردیم آقای پور احمد برای نقش پدر خوب است. در نمایش‌های مردمی بازی او را دوست داشتند و زمانی که پوراحمد را انتخاب کردیم و او لطف کرد با ما همکاری کرد، فکر کردیم این بهترین انتخاب است.
پانته آ. پناهی‌ها در مورد بازی خود در این فیلم گفت: دلیل انتخاب این نقش که البته چندان هم متفاوت نیست، همزادپنداری با این خانمی است که در دوراهی سختی قرار دارد.
یلدا جبلی در مورد علت عدم بازجویی از همسر ترانه در فیلم گفت: قصه جمشیدیه قطعا قصه دادگاه و بازجویی نیست. در چنین قصه‌هایی هرکس تلاش می‌کند شکلی از داستان را نشان دهد. یکی بازجویی، یکی زندان و یکی هم کشمکش برای گرفتن رضایت از خانواده مقتول. ما تلاش کردیم از این زاویه به داستان بپردازیم.
یلدا جبلی در پاسخ به پرسشی درباره اینکه نظرش درباره فیلم‌های دورهمی چیست؟ گفت: به نظر شما جمشیدیه یک فیلم دورهمی در آپارتمان ساده است؟ این طور نیست. قصه‌های آپارتمانی قصه مورد علاقه من است، اما بنا بر شرایط سینما ترجیح دادم به دنبال آن نروم. گاهی اوقات جبر و فضا‌های فارغ از اینکه فیلمسازان آن را دوست دارند، آن‌ها را به سمتی می‌برد که فیلم‌های آپارتمانی بسازند. بسیاری از فیلمسازان دوست دارند هر آنچه که تخیل شان حکم می‌کند روی کاغذ بنویسند، اما برای ۲۰ درصد از فیلمسازان این امکان نیست.
او درباره اینکه برای انتخاب زوج حامد کمیلی و سارا بهرامی در فیلم سابقه بازی این دو تاثیری برای انتخاب هم داشته است؟ گفت: بله تاثیر داشت، زیرا مهم بود که زوج ترانه و امیر، چهره آشنایی برای مخاطب داشته باشند. زیرا به دلیل محدودیت زیادی که در روابط خانوادگی و زن و شوهر داریم و احساس کردم این امر می‌تواند عقبه خوبی برای مخاطب داشته باشد جدا از اینکه این دو بازیگر بهترین انتخاب نیز بوده اند.
سارا بهرامی نیز در پاسخ به تکراری بود همکاری اش با حامد کمیلی، توضیح داد: کاش سوال‌های بهتری از من می‌کردید. این موضوع برای من به عنوان بازیگر اصلا اهمیت ندارد. یکی از وسواس هایم این بود که من و حامد کمیلی بازی تکراری نکنیم و اگر سوال کننده پیشنهاد و خاطره‌ای از تکراری بودن کار ما دارد به من بگوید، زیرا برایم مهم است. من با آقای کمیلی زیاد بازی کردم، اما هرگز شخصیت ترانه را در مقابل او بازی نکردم.
یلدا جبلی در پاسخ به سوالی در مورد طراحی‌های صحنه دادگاه و دادسرا و شعبه بازپرسی گفت: من برای ساخت این فیلم در بیش از ۵۰ دادگاه حاضر بودم. ما فکر می‌کنیم در دادگاه‌ها همیشه افرادی هستند که چاقوکشی کرده اند یا تخلفات مالی دارند. اما این فیلم بر اساس دادگاه‌هایی است که من خودم شخصا در آن حضور داشتم. ضمن اینکه وکلا و قضاتی هم به عنوان مشاور در این پروژه با ما همکاری داشته اند. من تلاش کردم حتی فضای راهرو‌های دادگاه و مود قاضی را هم بر اساس تجربیاتی که در دادگاه‌ها داشته ام بازسازی کنم.
حامد کمیلی در پاسخ به تکراری بودن بازی اش در مقابل سارا بهرامی، گفت: من یک بازیگر هستم و این کمترین اهمیت را برای من دارد که می‌خواهم در مقابل یک پارتنر تکراری بازی کنم، چون در سینما چیزی به اسم شخصیت پردازی وجود دارد. من اگر در یک گروه قوی قرار بگیرم ترجیح می‌دهم که حتما بازی کنم. ضمن اینکه بنظرم این آشنایی برای مخاطب باعث اتفاق بدی در فیلم نشده است.
سارا بهرامی در پاسخ به این سوال که آیا نگران این نیست که، چون پارسال سیمرغ برده، امسال قربانی جایزه نگرفتن شود گفت: من عاشق جایزه گرفتن هستم، اما با صداقت به شما می‌گویم که هیچوقت برای سیمرغ گرفتن نقش بازی نکرده‌ام. من نقشی بازی کرده ام که با افتخار بتوانم در کنار آن بایستم. با این حال، اما نقدی خواندم که واقعا متاسفم شدم. دوست منتقدی نوشته بود که این فیلم درباره فحش است به همراه یک ایموجی خنده و گریه. خدا را شکر که این ایموجی‌ها وجود دارد تا اهل ادب و قلم ما به آن‌ها پناه ببرند. متاسفانه لمپنیسم با روشنفکری ما آمیخته شده که این برای جامعه دور از کتاب ایران بسیار بد است. جامعه‌ای که باید ببیند می‌توان با آن ادبیات هم از خود دفاع کرد.
یلدا جبلی در پاسخ به سوالی در مورد طراحی‌های صحنه دادگاه و دادسرا و شعبه بازپرسی گفت: من برای ساخت این فیلم در بیش از ۵۰ دادگاه حاضر بودم. ما فکر می‌کنیم در دادگاه‌ها همیشه افرادی هستند که چاقوکشی کرده اند یا تخلفات مالی دارند. اما این فیلم بر اساس دادگاه‌هایی است که من خودم شخصا در آن حضور داشتم. ضمن اینکه وکلا و قضاتی هم به عنوان مشاور در این پروژه با ما همکاری داشته اند. من تلاش کردم حتی فضای راهرو‌های دادگاه و مود قاضی را هم بر اساس تجربیاتی که در دادگاه‌ها داشته ام بازسازی کنم.
عکاس: مجتبی محمدلو/ایرنا، مریم کامیاب/مهر، مهدی مریزاد/فارس، سمیرا شریعتمداری/باشگاه خبرنگاران
از نظر شما مسخره‌س، زشته، بی‌هویته... هرچی هست خب شما نپوش! از نظر منم قشنگ نیست. منم نمیپوشم. اما اینکه اون چون لباس مورد علاقه شما رو نپوشیده پس باید مسخره بشه یا بهش توهین بشه یا بدتر از همه بهش انگ مفسد و ... زده بشه از پوشیدن اون لباس هم مسخره‌تره هم قبیح‌تر!!!!
چرا اینقدر حسودید
چرا به همه ایراد میگیرید
مگه خودمون بی عیب و نقصیم
اگر وقت برای خودمون میذاشتیم وضع جامعه به ازین بود
خیلیاشون رو تو همین خیابونای کشور خودمونم بچرخونن کسی نمیشناسه!
بدترین لباس اینه که آدم خودش رو از دیگران خاص تر نشون بده، چیزی که این جماعت ارزش میدونن.
کلاً خوششون میاد انگشت نما باشن
منم با ایشون موافقم خیلی تووکار همدیگه هستیم. این کار درستی نیست.
اسکار قرن را باید به حامد کمیلی داد
او بهترین بازیگر جهان است
حتی براد پیت هم باید جلوی ایشان لنگ بیندازد