حدود پنجاه سال است که هر ژانویه، رهبران سیاسی، روسای شرکت‌های بزرگ جهانی و تعداد زیادی از سلبریتی‌های سرشناس برای شرکت در "مجمع جهانی اقتصاد" در یک شهر کوچک به نام داووس در میان رشته کوه‌های آلپ در سوئیس جمع می‌شوند.
اما این نشست چیست و چرا این افراد دور هم جمع می‌شوند؟ ده تا واقعیت جالب را درباره داووس بخوانید.
۱. نام آن داووس نیست
با وجود اینکه همه این نشست را داووس می‌نامند، اما این نشست سالانه "مجمع جهانی اقتصاد" است. داووس نام شهری است که محل اسکی است و در بالای کوه‌های آلپ در سوئیس قرار دارد و محل برگزاری این نشست سالانه است.
این نشست پر زرق و برق چنان به نام این شهر سوئیس شهرت یافته که برخی از نام داووس به عنوان اسم خاص این نوع نشست‌ها استفاده می‌کنند.
مثلا سال گذشته وقتی عربستان سعودی نشست جذب سرمایه‌گذاری خود در ریاض را که همزمان با ماجرای قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی در کنسولگری این کشور در ترکیه بود، "داووس صحرا" نامید، مجمع جهانی اقتصاد درباره استفاده غیرمجاز از نام داووس هشدار داده است.
۲. داووس فقط یک کنفرانس کاری نیست
مجمع جهانی اقتصاد یک گروه غیردولتی و غیرانتفاعی است که ماموریت خود را ارتقای کیفیت جهانی سازی تعریف کرده است.
مراسم اصلی سالانه یک کنفرانس رسمی است با سخنرانی‌هایی "بی‌پایان" و جلساتی درباره همه چیز از اقتصاد جهانی تا مدیریت و کنترل استرس و نگرانی.
در حقیقت بسیاری از شرکت‌کنندگان برای حضور در جلسات به داووس نمی‌روند بلکه بیشتر برای ارتباط گرفتن با یکدیگر به آنجا می‌روند. بودن در یک چنین مکان کوچکی برای مدت چهار روز با روسای شرکت‌های بزرگ، سیاستمداران و روزنامه نگاران فرصت خوبی است بدون اینکه نیازی به سفر باشد.
گفتگو‌ها و ارتباطات اغلب تا شب طول می‌کشد و در طول روز غذا و نوشیدنی و مهمانی‌هایی بوسیله شرکت‌های حاضر در نشست برگزار می‌شود.
۳. نشست‌هایی که می‌تواند به یک اقدام عملی منجر شود
کلاوس شوآب، اقتصاددان آلمانی و مبتکر "مجمع جهانی اقتصاد" در سال ۱۹۷۱ در اولین نشست سالانه از تمرین‌های مدیریت جهانی صحبت کرد. اکنون مجمع جهانی اقتصاد وجهه و نفوذ بیشتری دارد، اما هنوز منتقدان آن را بیشتر محلی برای گفتگو و حرف می‌دانند تا عمل.
اما داووس همچنین فرصتی با ارزش به سیاستمداران می‌دهد که در این محیط خلوت با هم ملاقات کنند.
برای مثال اولین دیدار مقامات کره جنوبی و شمالی در سطح وزرا در سال ۱۹۸۹ در نشست داووس اتفاق افتاد. سال گذشته هم نخست وزیران یونان و مقدونیه پس از هفت سال با یکدیگر رو در رو شدند و به ۲۷ سال اختلاف بر سر نام مقدونیه پایان دادند.
۴. فقط شرکت‌های تجاری برای شرکت در نشست ورودی می‌دهند
فقط شرکت‌های تجاری که در داووس شرکت می‌کنند باید هزینه شرکت در این نشست را پرداخت کنند. برای سایر مهمانان مجانی است.
شرکت‌ها باید مبلغی حدود ۲۷ هزار فرانک، ۲۳ هزار و هشتصد یوور باید بابت هر نفر بپردازند. اما این همه هزینه نیست.
شرکت‌کنندگان باید همچنین عضو مجمع جهانی اقتصاد باشند. حق عضویت در این مجمع از مبلغ ۶۰ هزار فرانک سوئیس تا ۶۰۰ هزار فرانک سوئیس است، که "اعضای استراتژیک" باید بالاترین مبلغ را بپردازند.
گران است، اما اعضای عالی‌رتبه به جلسات خصوصی‌تری دسترسی دارند و علاوه بر آن امتیازاتی از جمله یک خودرو و یک راننده برای رفت و آمد در کوچه‌های یخ‌زده داووس در اختیارشان گذاشته می‌شود. بعضی‌ها می‌گویند این مبلغ ارزشش را دارد.
۵. تقسیم افراد باکارت‌هایی به رنگ‌های مختلف
بهبود نابرابری از موضوعات همیشگی صحبت‌ها در داووس است، اما خود برگزارکنندگان با تقسیم کارت‌های شرکت‌کنندگان به رنگ‌های مختلف سیستمی پیچیده و نابرابر را در مراسم داووس اجرا می‌کنند.
بله شما ممکن است با پرنس ویلیام، نوه ملکه بریتانیا و یا نخست وزیر نیوزیلند یا سایر افراد مشهور در یک مکان باشید، اما بعید است که هنگام رفتن به توالت با آن‌ها رو به رو شوید.
مدعوین مشهور و سرشناس کارت سفید با یک هولوگرام طلایی بر آن دریافت می‌کنند که با آن اجازه ورود به همه جا و همه جلسات را دارند.
برای همسران شرکت‌کنندگان و روزنامه‌نگاران هم سطح متفاوتی از دسترسی تعیین می‌شود.
پایین‌ترین سطح کارت هتل است که اجازه شرکت در سالن مرکزی کنفرانس را ندارند، اما می‌توانند در مهمانی‌های شبانه شرکت کنند یا به اسکی بروند که مسلما دارندگان کارت‌سفید هم می‌روند.
۶. بیشتر شرکت‌کنندگان مرد هستند
در همه ۴۹ سال گذشته که این نشست برگزار شده همیشه تعداد مردان بیشتر از زنان بوده است. حتی باوجود سهیمه کنونی که برای شرکت‌های بزرگ گذاشته شده که باید به ازای هر چهارمرد که در نشست شرکت می‌کند باید یک زن هم به همراه داشته باشند.
البته این نشست نشانگر واقعیت فضای مردانه حاکم بر دنیای سیاست و اقتصاد است.
در سال‌های اخیر و پس از انتشار تصاویر نشست‌های داووس که در آن به زحمت زنان یافت می‌شدند و انتقاد کاربران شبکه‌های اجتماعی، وضعیت به تدریج در حال بهتر شدن است.
امسال قرار است ۲۲ درصد شرکت‌کنندگان در مجمع داووس زن باشند. خیلی رقم خوبی نیست، اما این درصد نسبت به سال ۲۰۰۱ دو برابر شده است.
۷. جمع جوانانه نیست
میانگین سن مهمانان نشست داووس برای مردان ۵۴ سال و برای زنان ۴۹ سال است.
البته استثنا‌هایی هم وجود دارد: جوان‌ترین شرکت کننده امسال، اسکای میکر، نوجوان ۱۶ ساله و عکاس طبیعت اهل آفریقای‌جنوبی و مسن‌ترین شرکت‌کننده سر دیوید اتنبورو، مستند ساز ۹۲ ساله بریتانیایی است.
۸. زبان مخصوص خودش را دارد
اصطلاحات و موضوعات پیچیده از ویژگی‌های کنفرانس داووس به شمار می‌رود.
حتی موضوعی که هر سال برای نشست داووس اعلام می‌شود، عنوانی جذاب و اغلب غیرقابل درک است
موضوع امسال نشست داووس "جهانی‌سازی، نسخه چهارم: شکل دادن به معماری جهانی در دوران چهارمین انقلاب صنعتی" است
۹. مثل بودن در فرودگاه، اما بدون اینکه به جایی پرواز کنید
به دلیل حضور رهبران سیاسی کشور‌ها و افراد سرشناس، مقررات ایمنی و امنیتی برای نشست قابل درک است.
بر فراز ساختمان‌های اطراف محل برگزاری نشست تک‌تیرانداز‌ها در حال مراقبت‌اند و کارت‌های شرکت‌کنندگان به دقت کنترل می‌شود. هر بار که وارد ساختمان اصلی کنفرانس می‌شوید باید از بازرسی امنیتی عبور کنید، کت خود را در بیاورید و کیف و کامپیوتر دستی خود را از دستگاه عبور دهید؛ درست مثل محل بازرسی فرودگاه‌ها البته بدون اینکه به جایی پرواز کنید.
۱۰. همه عاشق کلاه پشمی‌های مجانی آن هستند
شرکت‌کنندگان نشست داووس اغلب یا سیاستمداران و سران دولت‌ها هستند و یا مدیرانی با درآمد‌هایی از صد‌ها هزار تا حتی میلیون‌ها دلار، اما همه برای داشتن یکی از کلاه‌های پشمی مجانی به طرز عجیبی وسوسه می‌شوند.
هر سال شرکت بیمه زوریخ کلاه‌های پشمی آبی رنگی را به طور مجانی به شرکت‌کنندگان می‌دهد. کلاه‌ها داخل یک دیوار قرار داده شده و هر کسی می‌تواند برای خودش بردارد.
منبع: بی بی سی