شاید اگر استرالیا، تیم سال‌های قبل و به خصوص تیم قهرمان دور قبل را در اختیار داشت، کارش مقابل ازبکستان گره نمی‌خورد. آن‌ها در ژانویه ۲۰۱۱ موفق شده بودند ازبک‌ها را با ۶ گل شکست دهند! زردپوشان توان و قدرت لازم برای گلزنی به ازبک‌ها را در جریان بازی نداشتند.
هر دو تیم در مرحله گروهی صاحب ۲ برد بودند و ۱ بار نیز بازی را به حریف واگذار کرده بودند. استرالیا در کمال تعجب به اردن باخته بود و ازبکستان در آخرین بازی مرحله گروهی خود مغلوب ژاپن شده بود.
دو تیم در این دیدار بازی کاملا محافظه کارانه و بسته‌ای را ارائه دادند. ترس از گل خوردن و حذف از این مرحله باعث شده بود تا خلاقیت برای گلزنی و بازی ریسکی از دستور کار دو تیم خارج شود. با این حال استرالیا در این نیمه بهتر از حریف بازی کرد. دوندگی‌ها و تعداد شوت‌های بیشتر باعث شده بود تا بازی در دقایق بیشتری از نیمه اول در دست زرد پوشان استرالیا باشد، اما نتیجه همان صفر صفر بود.
در نیمه دوم شاگردان «هکتور کوپر» بهتر از نیمه اول ظاهر شدند و توپ‌هایی را روی دروازه استرالیا ارسال کردند که اگرچه موقعیت‌های نصف و نیمه‌ای پدید آورد، اما گلی را در بر نداشت. ازبک‌ها برای مهار استرالیا بازی فیزیکی در دستور کار خود قرار داده بودند که حاصل آن خطا‌های بیشتر این تیم نسبت به حریف بود. این بازی در نهایت در وقت معمول بازی با تساوی صفر صفر به پایان رسید تا دو تیم در دو وقت اضافه شانس خود را امتحان کنند.
در دو وقت اضافه سبک بازی دو تیم تغییری نکرد. «هکتور کوپر» و «گراهام آرنولد» روی ضربات پنالتی برنامه ریزی کرده بودند و با فرمان اداره بازی به شاگردانشان، به استقبال ضربات پنالتی رفتند.
در ضیافت پنالتی ها، هر دو دروازه بان عملکرد خوبی داشتند و در اکثر پنالتی‌ها جهت توپ را تشخصی دادند، اما در نهایت این «متوی رایان» گلر استرالیا بود که با مهار دو ضربه پنالتی موجبات حذف ازبک‌ها را فراهم آورد.