اردن فکرش را هم نمی‌کرد که ویتنام؛ تیم سوم گروه ایران، بتواند مقابل این تیم ایستادگی کند. اردنی‌ها البته اولین بازی مرحله حذفی خود را خوب آغاز کردند. آن‌ها با بازیسازی هافبک‌های خود چند حمله را روی دروازه ویتنام تدارک دیدند و موفق شدند در دقیقه ۳۹ روی ضربه ایستگاهی زیبای «بها عبدالرحمان» به گل برسند.
بعد از این گل، اما اردن کمی عقب نشست و این فرصت برای ویتام فراهم شد تا با چند ارسال خطرناک دروازه این تیم را تهدید کند.
در نیمه دوم ویتنام سراسر حمله شد و خیلی زود و در دقیقه ۵۱ توسط «کانگ پونگ انگویان» به گل برسد. پاس این گل توسط «ترون هانگ» ارسال شد. بعد از گل هم ویتنام عقب ننشست و با سرعت دادن به بازی، اردن را به زمین خودی برد.
این فعل و انفعالات تا ده دقیقه پایانی بازی ادامه داشت تا اینکه دو تیم روی به اداره بازی آوردند تا بازی به وقت‌های اضافه کشیده شود.
«ویتال بورکلمنز» سرمربی اردن تعویض‌های خود را در وقت‌های اضافه انجام داد تا بتواند ریتم بازی را به نفع تیم خود به جریان بیندازد. اردن آشکارا از بازی سرعتی ویتنام ترس داشت و به همین علت از بازی سراسر هجومی پرهیز می‌کرد. آن‌ها سعی داشتند بازیکنان ویتنام را به زمین خود بکشانند و روی ضد حملات دروازه این تیم را بگشایند. این تاکتیک، اما در نیمه اول وقت‌های تلف شده جواب نداد.
بازی وقتی به وقت دوم اضافه کشیده شد، دو تیم انگار تمایل بیشتری به زدن ضربان پنالتی داشتند. بازیکنان هر دوتیم در این نیمه کمتر بازی ریسکی را در دستور کار خود قرار دادند و با حفظ نتیجه، منتظر ضیافت پنالتی‌ها شدند.
در ضربات پنالتی سهم هر دروازه بان از مهار پنالتی‌ها یک ضربه بود. اما توپ «بها فیصل» به تیرک دروازه ویتنام برخورد کرد تا در نهایت این تیم سرخپوش باشد که اردن را حذف می‌کند و به مرحله بعد صعود می‌کند.