بسیاری معتقدند چشم‌های نقاشی «مونالیزا» اثر «لئوناردو داوینچی» هنگامی که در سراسر اتاق حرکت می‌کنند آنها را دنبال می‌کند. این پدیده با نام «اثر مونالیزا» شناخته شده است، اما تحقیقات جدید چنین ادعایی را رد می‌کند.
به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌میل، پدیده مرموز نگاه «مونالیزا» تاکنون واقعی شناخته می‌شد، اما محققان با انجام تحقیقات و آزمون‌های مختلف، ثابت کردند این نقاشی چنین ویژگی را ندارد. این تحقیق، راز نگاه‌های دنباله‌دار «مونالیزا» به تماشاگران حاضر در موزه «لوور» را کشف کرد.
بخشی از این تحقیق نشان می‌دهد «مونالیزا» به زاویه ۱۵.۴ درجه‌ای سمت راست تماشاگران خیره می‌شود، اما محققان می‌گویند برای اثبات فرضیه خیره شدن، این زاویه باید ۵ درجه می‌بود.
پروفسور «گرنات هورستمن» در این زمینه بیان می‌کند: «روانشناسی ادراکی در دهه ۱۹۶۰ اثبات کرد مردم خیلی خوب می‌توانند بفهمند آیا کسی به آنها نگاه می‌کند یا نه.»
محققان بر این باورند «اثر مونالیزا» هیچ معنایی ندارد. آنها بیش از ۲۰۰۰ بار اندازه‌گیری انجام دادند تا متوجه شوند دقیقا در کدام نقطه مردم احساس می‌کنند مونالیزا به آنها نگاه می‌کند و به این نتیجه رسیدند اکثرا اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد نگاه «مونالیزا» مستقیما به خود تماشاگران نیست بلکه به سمت راست آنهاست.
پروفسور «هورستمن» هم در این باره بیان کرد: «شرکت‌کنندگان در این تحقیق به این نتیجه رسیده‌اند نگاه خیره «مونالیزا» به سمت راست آنهاست و میانگین زاویه نگاه ۱۵.۴ درجه است. در نتیجه «اثر مونالیزا» وجود ندارد. این امر بیانگر میل قوی انسان به دیده شدن و در مرکز توجه قرار گرفتن است، یا به بیانی دیگر ارتباط برقرار کردن با دیگران علی‌رغم شناخت آنها.»
این اولین بار نیست که محققان مجذوب تاثیر تابلوی «مونالیزا» شده‌اند. در سال ۲۰۱۵ محققان برتانیایی در نشریه «ویژن ریسرچ» اعلام کردند معمای سحرآمیز لبخند «مونالیزا» را حل کرده‌اند. لبخند «مونالیزا» دارای ویژگی لحظه‌ای قابل تشخیص بودن و در لحظه‌ای بعد ناپدید شدن است. آنها اعلام کردند این پدیده خطای بصری است که در اثر تکنیک خاص محوکننده‌ی «داوینچی» برای رنگ آمیزی اطراف دهان نقاشی، به وجود آمده است.
«لئوناردو داوینچی» متولد فلورانس ایتالیا در مدت ۶۷ سال از عمر خود، صد‌ها اثر هنری را که مشهورترین آنها تابلوی «مونالیزا» یا «لبخند ژکوند» است، خلق کرد. هرچند بیشتر شهرت «داوینچی» به دلیل خلق دو شاهکار نقاشی جهان، یعنی «شام آخر» و «مونالیزا» است، اما او علاوه بر تبحر در نقاشی در مجسمه‌سازی، طراحی و مهندسی بنا‌های تاریخی نیز یک استاد بود.