به تازگی مقاله‌ای در هفته نامۀ اقتصادی «فوربس» آمریکا منتشر شد و این ایده را مطرح کرد که احتمالا در دیگر منظومه‌های کهکشان راه شیری نیز تمدن‌هایی وجود داشته اما این تمدن‌ها در اثر گرم شدن و سوختن تدریجی سیاره‌ها از بین رفته‌اند، ایده‌ای که البته باید با احتیاط به آن نگریست؛ اما آیا چنین چیزی می‌تواند واقعیت داشته باشد؟
به گزارش یورونیوز، بر اساس این مقاله، بیگانگانِ ساکن در چنین جوامع فرضی احتمالا قربانی یک پدیدۀ طبیعی شده‌اند؛ پدیده‌ای همچون پیر شدن ستاره‌ای که در نزدیکی آن زندگی می‌کردند. این بیگانگان درنهایت نابود شده‌اند زیرا در منظومۀ خود سیاره‌ای مشابه سیاره ونوس نداشته‌اند تا زودتر از عاقبت خود آگاه شوند.
شاید این ایده در ابتدا گیج کننده به نظر برسد اما استدلالی که مطرح می‌شود ساده است. این یک واقعیت ثابت شده است که ستاره‌ها با افزایش عمرشان گرمتر می‌شوند. مثلا خورشید به دلیل همجوشیِ هیدروژن و هلیوم در هستۀ جهنمی‌اش می‌درخشد. در هر ثانیه ۶۰۰ تن هیدروژن صرف فرایند همجوشی خورشید می‌شود. اما در پی این همجوشی‌ها از شمار ذرات در اعماق خورشید کاسته می‌شود، فشار گاز کم می‌شود، درنهایت ذرات خورشید با سرعت بیشتری حرکت می‌کند و این به این معناست که خورشید داغتر می‌شود.
به گفته دانشمندان، خورشید با گذشت زمان داغتر و روشن‌تر می‌شود. گرمای خورشید روزانه ۰.۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۳ درصد افزایش می‌یابد و اگرچه این افزایش دما را در زندگی روزمره احساس نمی‌کنیم اما تاثیر مخرب خود را حیات می‌گذارد و بیوسفر یا زیست کرۀ زمین یعنی لایه‌هایی از کرۀ زمین که در آن زندگی وجود دارد را تخریب می‌کند.
بر اساس یافته‌های جیمز کاستینگ، سیاره‌شناس دانشگاه پنسیلوانیا گرمتر شدن تدریجی و روزافزون خورشید درنهایت باعث تبخیر آب اقیانوس‌ها می‌شود و بطور قابل توجهی بر میزان بخار آب موجود در اتمسفر می‌افزاید. بخار آب یک منبع بزرگ گازهای گلخانه‌ای است که خود باعث گرم شدن بیشتر کرۀ زمین می‌شود و به این ترتیب زمین به تدریج داغ و داغتر و درنهایت برشته می‌شود.
وقوع چنین اتفاق ناخوشایندی اثبات شده است و همه می‌دانند که چنین روزی خواهد رسید؛ تنها زمان آن روشن نیست. برخی می‌گویند زمان خداحافظی با اقیانوس‌ها و گیاهان و حیوانات یک میلیارد سال دیگر است و برخی نیز پیش‌بینی دیگری دارند.
حال براساس مقاله نشریه فوربس، این گرمای بی‌وقفه که در هر منظومۀ دیگری نیز ممکن است روی دهد، احتمالا جوامع غیرزمینی را گرفتار کرده است بویژه اگر آنها سیاره‌ای مثل ونوس در نزدیکی خود برای مطالعه نداشته‌اند و به این ترتیب از عاقبت سیاره خود بی‌اطلاع بوده‌اند.
سیارۀ ونوس مثال خوبی است از آنچه که ممکن است بر سر سیاره‌ای بیاید که در نزدیکی یک ستارۀ داغ باشد. ونوس، دومین سیارۀ نزدیک به خورشید، زمانی آب و هوایی باطراوت داشت اما به دلیل نزدیک بودن بیش از حد به خورشید (در مقایسه با فاصلۀ زمین تا خورشید) مدتهاست که اقیانوس‌هایش خشک شده‌اند و امروز دمایش به ۹۰۰ درجه فارنهایت می‌رسد.
نویسنده مقاله فوربس معتقد است که ونوس مثال روشنی است از عاقبت تمام سیارات منظومه‌ها از جمله سیارات منظومه شمسی. ونوس نشان می‌دهد با گرم شدن زمین چه سرانجامی در انتظار این سیاره و ساکنان آن خواهد بود و اگر غیر از این بود، اکنون باید شاهد جوامع و موجودات فرازمینی در اطراف خود می‌بودیم.
با این وجود استیون کین، ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا معتقد است که باید خود را برای تجربۀ افزایش دمایی زودتر از زمان پیش‌بینی شده آماده کنیم. اینجاست که صحبت از یافتن راه حلی برای ساکنان زمین مطرح می‌شود. راه حل هایی چون سازگاری با محیط سیاره‌ای دیگر برای نقل مکان و زندگی یا ایجاد یگ زیستگاه مصنوعی روی سیاره‌ای دورتر اما ایمن‌تر.