فرارو- باتیستا دیكتاتور كوبا در آخرین روز سال میلادی 1958 بر اثر فشار نیروهای انقلاب، به جمهوری دومینیكن گریخت و پناهنده این دولت شد و یکم ژانویه سال 1959 فیدل كاسترو رهبر انقلاب، پیروزی آن را اعلام داشت و زمام امور را به دست گرفت.
به گزارش فرارو، كاسترو که در نوامبر 2016 و در 90 سالگی درگذشت در نطق یکم ژانویه سال 1959 خود گفت كه علاقه مند به حكومت كردن بر كسی نیست؛ تنها به نام مردم كوبا و تا زمانی كه احساس كند انقلاب، دیگر تهدید نمی شود زمام امور را به دست خواهد داشت.
وی افزود: آرزو و هدف او تنها تامین رفاه برابر برای مردم كوبا و بازگرداندن احترام و حیثیت به آنان و اجرای برنامه های آموزش و پرورش و درمان یكنواخت و رایگان و تامین بازنشستگی همگانی و زدودن اندوه و نگرانی از بیكاری و تبعیض، و حذف نظام طبقاتی از فرهنگ كوباییان است.
كاسترو سه روز بعد در سخنرانی دیگری كینه توزی، فرصت طلبی، آزمندی و جاه طلبی را آفت یك جامعه خواند.
كاسترو در سومین نطق پس از پیروزی انقلاب گفت كه از آن نگران است كه انقلابیون واقعی و دلسوزان مردم و همرزمان او از صحنه كنار بروند و با كنار رفتن آنان، فرصت طلبان جایشان را بگیرند و انقلاب را از هدفهایش دور سازند و منحرف و متلاشی كنند. وی از كوبائیان خواست كه مانع خروج پدران انقلاب از صحنه شوند كه تمامیت و حاكمیت كوبا از دست خواهد رفت.
وی گفت كه اجازه نخواهد داد سیاستی از خارج بر كوبا تحمیل شود و مردم كوبا خودشان الگو و استاندارد برای نظام اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شان تعیین خواهند كرد و معمار آینده بنای جامعه و نظام اجتماعی شان خواهند بود. وی تاكید كرد كه هر ملتی حق دارد خط خودش را دنبال كند و در این راه استقلال كامل داشته باشد.
فیدل کاسترو انقلابی در کوبا راه انداخت که برای بسیاری در گوشه و کنار دنیا الهام بخش شد. انقلابی چریکی که رهبرش از خانواده ای ثروتمند بود که می خواست صدای فقرا باشد.