رستم و سهراب اگرچه روایتی تئاترگونه با لباس و موسیقی و طراحی نور و صحنه است، اما بیش از همه نمادی از تلاش، امید و رسیدن به هدف است که شاید اول، افرادی را نشانه گرفته که در همان کهریزک زندگی می‌کنند و بعد آن‌هایی که تماشاگر این نمایش می‌شوند.
به گزارش ایسنا، حرف از اجرای تئاتر است، اما نه یک تئاتر معمولی با یک گروه حرفه‌ای یا حتی آماتور بلکه سخن از ۳۰ زن و مرد کم توان یا سالمندِ نشسته روی ویلچر است که می‌خواهند داستان «رستم و سهراب» را با شکل و شمایلی متفات‌تر روایت کنند.
بازیگران این نمایش که بعضی از آن‌ها بیش از دو دهه است در آسایشگاه کهریزک زندگی می‌کنند و بعضی هم فقط چهار پنج سال است که زندگی در آنجا را انتخاب کرده‌اند، از ۹ سال قبل تحت سرپرستی میرکمال میرنصیری که از بزرگ و کوچک گروه همه او را «استاد» خطاب می‌کنند، مشغول خواندن متن و تمرین نمایشی براساس داستان رستم و سهراب شده‌اند و در این ۹ سال بعضی از بازیگران گروه به رحمت خدا رفته‌اند و حالا آن‌هایی که نتیحه زحمتشان به ثمر رسیده می‌خواهند سه شب نمایش خود را در تالار وحدت به اجرا برسانند.