دانشمندان قصد دارند تراشه‌های کامپیوتری بسازند که جنس آن‌ها از پروتئین انسانی باشد؛ بنابراین نسل بعدی رایانه‌ها به‌قدری کوچک می‌شوند که در کنار هم سلول‌های انسانی را تشکیل داده و به‌صورت بیولوژیک در بدن ما جا خوش می‌کنند.
به گزارش خبرآنلاین، محققان دانشگاه west of London روی ساختار میکروسکوپی متفاوتی به نام cytoskeleton کار می‌کنند که نوعی داربست پروتئینی است که تشکیل سلول می‌دهد.
اگر آن‌ها موفق به انجام این کار شوند، تراشه‌های سیلیکونی که از دهه ۱۹۸۰ بدین سو دنیای کامپیوتر را در برگرفته، به تاریخ می‌پیوندد.
البته پیش‌تر برخی دانشمندان تلاش کردند تا تراشه‌هایی از جنس دی ان‌ای بسازند، اما آنچه محققان انگلیسی به دنبال آن هستند، داربست پروتئینی است که ۲۵ نانومتر ضخامت داشته و طول آن نیز نصف طول ویروس هپاتیت است. به گفته این محققان سیگنال کامپیوتری روی دو پروتئین Actin و tubulin که سیتوکین‌ها را تشکیل می‌دهند، توسعه داده می‌شود.
دیتا با جنبش اتم‌ها و الکترون‌ها روی سلول جابجا شده و این سیگنال‌ها کار محاسبه کامپیوتری را انجام می‌دهند.
بر اساس مدل تئوریک سیگنال‌ها دروازه منطقی (واحد اساسی کامپیوتر‌های دیجیتال) را تولید می‌کنند. آن‌ها به دلیل ساده‌تر بودن و سیگنال رسانی پرقدرت، بهتر از دی ان‌ای بوده و انرژی کمتری هم در مقایسه با تراشه‌های سیلیکونی مصرف می‌کنند.
اگر چنین فرضیه‌ای محقق شود، به‌زودی شاهد ظهور ابررایانه‌های به‌اندازه دسکتاپ خواهیم بود و قراردادن تراشه‌های بیولوژیک در بدن، بسیاری از ناممکن‌ها را ممکن خواهد کرد.