يک روانشناس گفت: عوامل يادگيري، عقده خودکم‌بيني و تعصب از جمله عوامل تقويت‌كننده پرخاشگري هستند.
قدرت‌الله نعمتي سرابي گفت: روانشناسي اجتماعي پرخاشگري را به عنوان يکي از رفتارهاي بيمارگونه مورد مطالعه قرار مي‌دهد و در تلاش بوده تا عوامل موثر در پيدايي، افزايش يا کاهش آن را معلوم كند.
وي ادامه داد: پرخاشگري کودکان و ابراز خشم و خشونت نسبت به والدين، برادران، خواهران و حتي افراد کوچه، مدرسه و خيابان از جمله مواردي است كه اكثر خانواده‌ها با آن‌ها درگير هستند و رفتار كودكان در اين مورد موجبات رنج و زحمت والدين را فراهم مي‌كند.
وي با بيان اين‌که از نظر علمي پرخاشگري يک کوشش و يا گرايش در فرد است که به صورت زدن، کشش، ويران کردن و... خود را نشان مي‌دهد، افزود: امري که فرد به عنوان عکس‌العمل از خود بروز مي‌دهد، به گونه‌اي است که مناسب عمل و يا رفتار طرف مقابل نيست.
اين روانشناس تاکيد كرد: پرخاشگري گرايش انسان به اعمال خشونت‌آميز با استفاده از هر فرصتي براي اظهار وجود، تعصب شديد فرد و عقايدي که به آن‌ها معتقد است، گرايش فرد بر خودآزاري و ديگرآزاري و يا آزار عواملي که جاي آن‌ها را مي‌گيرد.
وي متذکر شد: اکثر روانشناسان اجتماعي مخالف اين نظر هستند که پرخاشگري، ذاتي و ظهور آن اجتناب‌ناپذير است، آن‌ها بر اين باورند که عوامل متعدد فرد را برمي‌انگيزد.
اين استاد دانشگاه با اشاره به اين‌که برانگيختگي يا عصبانيت حالتي دروني است که فرد را به پرخاشگري سوق مي‌دهد، تصريح کرد: در اين راستا عوامل تشديد و تقويت کننده پرخاشگري شامل عوامل يادگيري، عقده خودکم‌بيني و تعصب است.
نعمتي سرابي اظهار داشت: اگر پرخاشگري کودکان از همان سنين خردسالي کنترل نشود، در سنين بعدي والدين و مربيان دچار مشکلات بعدي خواهند شد.
وي ادامه داد: سرکشي‌ها و رفتارهاي خشونت‌آميز دائما رو به فزوني مي‌گذارند، چنان‌که در دوران بلوغ شدت بسيار خواهند يافت و فرد به دليل وجود احساس قدرت، خود را بر انجام هر كاري توانا مي‌بيند.
اين استاد دانشگاه با اشاره به اين‌که جنبه‌هاي مربوط به بلوغ فرد در تشديد پرخاشگري نقش اساسي دارند، يادآور شد: زندگي در ارتفاعات، تغذيه ناقص، هنجاري بودن پرخاشگري، مشاهدات اجتماعي نظير درگيري اجتماعي و تبعيضات از جمله عوامل موجود در مجيط زندگي انسان هستند.
نعمتي سرابي اظهار کرد: مطالعات انجام شده نشان مي‌دهد فيلم‌هاي داراي صحنه‌هاي خشونت آميز، روي رفتار کودکان تاثير منفي داشته و موجب افزايش خشونت در جامعه مي‌شوند.
وي با بيان اين‌که ميزان پرخاشگري در پسران بيشتر از دختران است، خاطرنشان کرد: پرخاشگري در افرادي که از تربيت کافي و امتناع کننده برخوردار نبوده‌اند، آرامش و اطمينان خاطر ندارند و دچار استرس هستند، قدرت تحمل خود را از دست داده‌اند، در افرادي که بدگماني و بدبيني‌هايي نسبت به اشخاص و زندگي خود دارند، در افرادي که محيط خانه و کار آن‌ها محل درگيري‌ها و برخوردهاست، در افرادي که بقاي خود را در خطر ديده و فکر مي‌کنند دنيا به آخر رسيده و در افرادي که چيز با ارزش و عزيز خود را در معرض خطر مي‌بينند، بيشتر است.