سخن خود را با همشهری بسیار عزیز و گران‌قدرم، قاسم سلیمانی، به اختصار می‌گویم که آنچه این سردار رشید با «ترامپ» گفته است، سخن دل هر ایرانی آزاده‌ای است، اما حرف من این است که یک نظامی، وقتی سخن میگوید، در فضای «نظامی» و «جنگ» سخن میگوید و به نظر بنده، ما درحال‌حاضر در «فضای سیاسی» و «دیپلماسی» قرار داریم و این دشمن است که از جنگ سخن میگوید که ما را تحریک کند و به عکس‌العمل وادارد... .
بر نظامیان است که درحال‌حاضر دندان روی جگر بگذارند و گوش به فرمان فرمانده کل قوا باشند و هرگاه معظم‌له با سنجیدن همه شرایط و اوضاع و احوال به نظامیان اجازه رسمی و علنی دادند که حرفی بزنند یا اقدامی کنند، آنگاه نوبت به این مدافعان جان‌برکف دین و وطن می‌رسد. دست برادرم قاسم سلیمانی را می‌بوسم... .
برخی جنگ رو به معنای از دست دادن میز می دانند.
اما فکر نمی کنید به خاطر این کلام و کلام آقای روحانیه که آمریکا دوباره داره شل میشه
دیدید که با گفتگو آمریکا چگونه برخوررد کرد با قلدر نباید ملایمت به خرج داد که معنی ترس و ضعف رو خواهد داشت
خدا پدر آدم چیز فهم رو بیامرزد
بالاخره یک نفر یه حرف حسابی زد
چرا تو کشور ما هر کسی با هر سمت و مقامی(بجز سردار سلیمانی) هر چی دلش میخواهد میگوید آیا این افسار گسیختگی جز از ترس و داد بعد از چک خوردن است