نگاهی به لطمات و صدمات فرهنگی فیلمفارسی به بهانه درگذشت ملک مطیعی
درگذشت یکی از ستاره‌های این گونه‌ی خاصّ سینمایی، ناصر ملک‌مطیعی بهانه‌ای شد برای پرداختی مختصر به تاریخچه‌ی ظهور فیلمفارسی و ارایه تحلیل جامعه‌شناختی از آن. ساختار متن گاه‌شمارانه است از گذشته شروع و به حال ختم کرده دراین اثنا رخداد‌های مربوط و مهمِّ هرسال را بازخوانی می‌کند.
دوم اینکه نباید از پایه گذاران و نسل اول یک سینما انتظارات بالایی داشت... این افراد--مرحوم ملک مطیعی مثلا--نسل اولی قلمداد میشوند... نمیشود انتظار داشت با تولید آثار فاخر یکشبه جوایز هنری جهانی را کسب کنند... شروع کار بوده...
این عزیزان بهتر است در بافت خود دیده شوند... آن موقع این فیلمها مد بوده.. و این ادبیات مد بوده... فیلم متفاوت کم بود...
در ضمن الان هم فیلمهای پالپ و لب حوضی زیاد شده و با استفاده حداکثری از جاذبه های جوانانه چهره، فیزیک بدن، عشق خیابانی ... یک عده پول درمیارن یک عده هم خوشن!
در مورد سينماي قبل از انقلاب گفتني هاي زيادي جا مانده است!
در مورد سينماي بعد از انقلاب هيچكدام از دو جريان رايج نماينده سينماي ملي و بازتاب فرهنگ عمومي نبوده اند!
اساسا ما در هيچ دوره اي سينماي ملي نداشته ايم! سينما از ابتدا در جامعه ايران ناقص الخلقه بدنيا آمد و تاكنون نيز در يك فضاي قرنطينه اي به حيات كجدار و مريز و حاشيه اي خود ادامه داده است.
هنرمندان، بازيگران و كارگردانان، جماعتي قليل كه بر پيكره اي كثير از فرهنگ عامه چنگ انداخته، و انگل وار تقلا و زندگي داشته اند - گرچه از بتن عوام الناس اند ولي تظاهر به دانائي و تجدد دارند، نه آنها جامعه بومي خود را باور دارند و نه جامعه آنها را جدي گرفته است؛ اين پارادوكس ذاتي آنها است.
براي رفع اين مشكل ارتباطي بايد چاره كار از سرچشمه مي شد، از دختر لر، سياست وارداتي و گيشه هيچگاه اين فرصت را فراهم نكرد، و احتمالا در آينده نيز فراهم نخواهد شد.
فیلمفارسی هویت واقعی یک ملت بود و است.
نه سینمای امروزی که یک هویت جعلی از جامعه ارائه می کند.
نگفتی که که مهوش فقط همین کار رو بلد بود "کسی بهش یاد داد و اون یاد نگرفت" نگفتی که بیشتر درآمدش رو خرج ایتام می کرد.
نگفتی که طیب در نهایت در حمایت چه گروهی اعدام شد.
نگفتی که سینمای ایران مدیون فیلم فارسی است. که اگه نبود باید هنوز شعله میدیدیم.
نگفتی که رویای زندگی بهتر رو جامعه ایران فقط تو فیام فارسی میدید.
فیلم فارسی قشری از مردم رو باز تولید کرد که تو جامعه اون روز ایران اصلا دیده نمی شدن.
البته ایراداتی فراوون میشه به اون سینما گرفت ولی فراموش نکنیم سینما در نهایت بازنمود جامعه ماست ملتی که تحصیلات درستی نداشت و به سرعت می خواست به جلو بره و اینکار رو با آزمون و خطا انجام میداد
هرچي بود بازيگراي لايق و هنرمندي داشت مثل ناصر خان، بهروز وثوق و فردين و ....
اينا هنرمند واقعي بودن نه دلقكاي الان كه عشق سلفي و خودنمايي و دخالتاي بيجا در حوزه اي كه ربطي بهشون نداره هستن
جمله جالبی بود .
اتفاقیه که الان هم داره میفته .
بعدازانقلاب هم فیلم های گیشه ای بیشترساخته شده اندکه اکثراً درمدارعشق وعاشقی می چرخد حالا به جای رقص وآوازنازوکرشمه درفیلم هاجاخوش کرده است .فیلم های طنز که کارشان ازلودگی گذشته است وسریال ها بدترازبدتراند.
استفاده بردم.
عیب او جمله بگفتی هنرش نیز بگو
به نویسنده مقاله و کسانی که برای ایشون کف میزنند عرض میکنم
این مقوله تکراریست و کسانی با امکانات بیشتر و تعصب انقلابی بالاتر تلاش کردند واگر شدنی بود قبلی ها انجام میدادند و نوبت به شمای خودشیفته و عقل کل نمیرسید
مشکل شما اینه که به همه پدیده ها ایدئولوژیک و سیاسی نگاه میکنی
خسته نباشید