مشکل بیمه خبرنگاران موضوع جدیدی نیست و سال‌هاست که راه‌حل قطعی آن از دولتی به دولت دیگر منتقل می‌شود و همواره نیز با وعده‌هایی همراه بوده که با وجود عملی شدن بخشی از آنها، باز هم گره‌ای بزرگ از این مشکل را باز نکرده است.
به گزارش ایسنا، محمد سلطانی‌فر که چند ماهی است معاونت امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد را عهده‌دار شده، راهکارهای جدیدی برای بیمه خبرنگاران ارائه داده و تصمیم گرفته است شکل حمایتی از خبرنگاران را به همان شیوه سنتی بازگرداند. در دوره مسؤولیت حسین انتظامی در معاونت مطبوعاتی، هزینه بیمه خبرنگاران به صورت مجزا در اختیار رسانه‌ها قرار می‌گرفت، سلطانی‌فر ترجیح داده است، با تعطیل کردن طرح‌هایی همانند اشتراک مجلات و بیمه، هزینه بیمه خبرنگاران به سبد یارانه مستقیم مدیران مسؤول برگردانده شود و در مقابل مدیران موظفند که نیروهای خودشان را بیمه کنند. اما اینکه چقدر مدیران مسؤول خود را موظف به انجام این امر و چقدر موضوع پیگیری خواهد شد، موضوعی است که در آینده مشخص می‌شود.
شاید بتوان یکی از مهمترین دلایل بیمه نشدن تعدادی از خبرنگاران را در این سال‌ها، ارتباط مستقیم معاونت مطبوعاتی با مدیران مسؤول و نه خبرنگاران دانست که به مرور زمان باعث ایجاد راه‌های فرار مدیران از بیمه خبرنگاران شده است. راهکارهایی همانند اینکه برخی از مدیران مسؤول برای لیست بیمه رسانه‌شان به جای اسامی خبرنگاران، اسامی دوستان، آشنایان و اقوام را رد می‌کنند.
به نظر می‌رسد در راستای پیگیری همین موضوع بود که معاونت مطبوعاتی در چند ماه اخیر تصمیم گرفت با دعوت از یک کارشناس بیمه تلاش کند با خبرنگاران ارتباط مستقیم داشته باشد. اما سوال اینجاست که شنیدن دغدغه‌ها و مشکلات خبرنگاران، آیا تضمینی برای برخورد با مدیران مسؤول متخلف و احیانا توبیخ آنها خواهد بود؟
معاون مطبوعاتی جدید نیز در جلسه اخیر خود با خبرنگاران حوزه رسانه بخش زیادی از صحبت‌هایش را به حل مشکل بیمه خبرنگاران اختصاص داده بود. محمد سلطانی‌فر اظهار کرد: «برای تسهیل امور بیمه خبرنگاران تاکنون مواردی انجام شده است؛ به عنوان مثال رسانه‌هایی که زیر پنج نفر نیرو دارند می‌توانند تنها با پرداخت هفت درصد، بیمه شوند. از سوی دیگر برخی از مدیران مسؤول که به دلیل مواجهه با دفاتر بیمه برای دریافت کد بیمه نگرانی داشته‌اند، می‌توانند از طریق کد بیمه معاونت مطبوعاتی، روزنامه‌نگاران خود را بدون سقف بیمه کنند. همچنین در تلاش هستیم که بیمه‌های تکمیلی، عمر و حوادث را از طریق صندوق هنر برای روزنامه‌نگاران تسهیل کنیم.»
در این زمینه یک خبرنگار که سابقه سه سال کار در یک خبرگزاری را دارد و به گفته خودش به عنوان خبرنگار اصلی حوزه شناخته می‌شود، اغلب پوشش برنامه‌ها در هر ساعتی از شبانه‌روز و حتی ماموریت‌های برون‌شهری را نیز به عهده دارد، درباره شرایط بیمه خود می‌گوید که در تمام این سال‌ها اصلا بیمه نشده و به عنوان نیروی پاره وقت حقوق بسیار کمی دریافت می‌کند. او البته اظهار می‌کند که بعد از سه سال به او وعده داده شده که بیمه می‌شود.
خبرنگار دیگری نیز درباره شرایط بیمه خود اظهار می‌کند که سال‌هاست به عنوان نیروی قراردادی مشغول به کار است و با وجود اینکه هم‌پای نیروهای رسمی و استخدامی فعالیت می‌کند، اما از مزایای یکسانی برخوردار نیستند. او همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا این موضوع را از مراجع مربوط پیگیری نمی‌کند، می‌گوید: این کار بارها به ذهنم رسیده است، اما در نهایت هر بار به این نتیجه می‌رسم که به دلیل ارتباطاتی که مدیر مسؤول رسانه‌ای که در آن کار می‌کنم، دارد شاید همین کاری را هم که دارم از دست بدهم.
همچنین خبرنگاری که نزدیک به ۱۴ سال سابقه فعالیت در یک رسانه را دارد، درباره شرایط بیمه خود می‌گوید که هنوز بیمه خبرنگاری نشده است و به صورت کارگری با او قرارداد بسته شده است؛ آن هم در شرایطی که حتی از مزایای حقوق کارگری برخوردار نیست و عیدی‌اش را هم به صورت کارمندی دریافت می‌کند.
در این میان به نظر می‌رسد که پرونده برخی از رسانه‌ها در بحث بیمه آنقدر سنگین شده است که پرداختن به آن شاید در زمانی کوتاه امکان‌پذیر نباشد، اما با این وجود خبرنگارانی که همواره در طول سال پیگیر احقاق حقوق اقشار مختلف جامعه هستند، همچنان به برطرف شدن مشکلات بیمه خودشان امیدوارند.