بیشتر مردم آفریقا بر این باورند که شیر دو شخصیت متفاوت دارد، یکی حیوان آرام و تنبلی در حال خمیازه کشیدن در بیشه‌زار آرمیده و دوم شکارچی سریعی که هنگام غروب آفتاب به دنبال طعمه می‌گردد (حتی بزرگتر از وزن خودش) تا با نیروی زیاد آن را از پا درآورد. در واقع شیر شکارچی سریع و نیرومندی است که حیوانات کوچک را با یک ضربه دست از پا درمی‌آورد، ولی حیوانات بزرگ مانند گاووحشی یا گورخر را با استفاده از وزن بدن سنگینش بخاک می‌کشاند.
شیر‌های ماده به صورت گروهی بیشتر در هوای تاریک و روشن یا صبح هنگام که گرمای آفتاب کمتر است در فضای باز دشت آفریقا به شکار می‌پردازند، شیر نر در امر شکار آن‌ها دخالت نمی‌کند، ولی گروه ماده‌ها را از دور پشتیبانی می‌کند و با غرش خود گله گاومیش‌ها را به سمت شیر‌های ماده می‌کشاند، ماده‌ها در گروه هر کدام محل خاصی دارند تا بتوانند از سمت پهلو‌ها و پشت سر به طعمه حمله کنند. این همکاری، شانس موفقیت آن‌ها را بالا می‌برد و می‌توانند یک گله گاومیش را از جهات مختلف محاصره کرده و به آن‌ها حمله کنند و همچنین طعمه شکار شده را از دست شکارچیانی مثل کفتار‌ها و کرکس‌ها (از فواصل دور) حفظ کنند.
آن‌ها بیشتر گله‌های گورخر و بوفالو را مورد حمله قرار می‌دهند و گاهی هم گونه‌هایی شبیه غزال‌های تامسون را شکار می‌کنند وحتی زرافه را که بلندقدترین حیوان چهارپا است نیز شکار می‌کنند البته در شکار زرافه سعی می‌کنند هنگامیکه مشغول نوشیدن آب است و سرخود را پایین آورده به آن حمله کنند، ولی از شکار حیوانات بزرگی مثل اسب‌های آبی، کرگدن و فیل به دلیل خطراتی که از ناحیه دندان‌ها و شاخ حیوان تهدیدشان می‌کند، اجتناب می‌ورزند.
به هنگام شکار گورخر، ابتدا شیر ماده با چشمان طلایی به گله گورخر‌ها خیره نگاه می‌کند و با دقت و سرعتی خاص یک گورخر کم سن و سبک وزن را از گله دور مانده انتخاب کرده آهسته و آرام با پنجه‌هایی که مانند سایر گربه‌سانان است از میان علف‌های نارنجی رنگ دشت با بدن کشیده و گوش‌ها و دم پایین آمده که دیده نمی‌شود به سمت آن می‌خزد و دزدانه نزدیک می‌شود و معمولا در شعاع ۳۰ متری، خود را نشان داده، با سرعت و با تمام قوا آن را تعقیب کرده و از پهلو یا پشت سر با دست‌های عضلانی و نیرومند، خود را روی کمر آن پرتاب می‌کند تا امکان صدمه دیدن از شاخ‌ها و سم‌های حیوان کمتر باشد و با پا‌های جلو و پنجه‌های قوی آن را به پایین خم می‌کند و بدنش را گاز می‌گیرد، در همین لحظه شیر ماده دیگر به محض رسیدن با دست‌های قوی خود گردن شکار را می‌گیرد و خود را به پوزه آن آویزان کرده و آن را به پایین می‌کشاند و پنجه‌های قوی و تیزش را در صورت و پیشانی حیوان فرو کرده و گردن آن را پیچ می‌دهد و با حرکت دست آن را به یک طرف می‌خواباند و به محض آنکه حیوان بیچاره روی زمین افتاد دندان‌ها را در استخوان گردن فرو کرده و نگه می‌دارد تا خفه شود. گروه ماده‌ها بالای سر شکار حاضر شده و ابتدا شکم را پاره می‌کنند، شیر نر هم خود را بر سر طعمه می‌رساند و حتی قسمت‌های بیشتری از طعمه را می‌خورد و گاهی هم گوشت طعمه را از دست شیر‌های ماده دزدیده و با بچه شیر‌ها سهیم می‌شود، یک شیر ماده تقریبا به حدود ۵ کیلوگرم و یک شیر نر تقریبا به ۷ کیلوگرم گوشت در هر روز نیاز دارد.