یک چیتای ماده دو توله اش را به سایه درختی برده تا استراحت کنند و در همین حین او باید فکری به حال شکم گرسنشان بکند. او محدوده را بررسی می کند تا مطمئین شود شکارچی در آن محدوده نیست و خطری توله هایش را تهدید نمی‌کند.
شیرها و پلنگ‌ها خطرناکترین دشمنان چیتا محسوب می‌شوند و اگر توله های او را بیابند آنها را خواهند کشت اما در این وقت از روز گرمای هوا این شکارچیان را دور نگه می‌دارد.
تنها شکاری که در این محدوده به چشمش می‌خورد غزال‌ها هستند و این یعنی یک فرصت بسیار مناسب برای شکار. چیتای ماده تا شکار خود ۱۰۰ متر فاصله دارد و با پنهان شدن پشت علف‌های بلند و پوشش گیاهی سعی می‌کند به شکار خود نزدیکتر شود.
اکنون فاصله او تا شکار به ۵۰ متر رسیده و بهترین شرایط برای شروع حمله است.چیتا به سمت طعمه خود خیز برمی‌دارد. در یک تعقیب و گریز کمتر از ۳۰۰ متر در زمانی کمتر از چند ثانیه چیتا شکار را زمین گیر می‌کند.او با فشردن گلوی غزال آن را خفه کرده و مانع از ایجاد صدا می‌شود.
دندان‌های نیش چیتا برای سوراخ کردن گلوی غزال کمی کوتاه است اما فشار فک هایش برای خفه کردن شکار کافیست.او صبر می‌کند تا غزال کاملا خفه شده و بمیرد و سپس توله هایش را صدا می‌زند.در حالی که چیتای ماده نفسی تازه می‌کند توله ها با شکار تمرین می‌کنند.این توله ها دو ماهه هستند و قدرت پاره کردن پوست شکار را ندارند.
تلاش آنها بیفیاده است و باید منتظر مادرشان بمانند تا پوست شکار را برایشان باز کند. مادر هم عجله ای ندارد و استراحت می‌کند.توله ها در مدتی که مادر استراحت می‌کند به بازیگوشی می‌پردازند و اطراف شکار بازی می‌کنند.
توله ها بعد از هجده ماه تا دو سال مادر خود را ترک می‌کنند.توله های نر معمولا در گروه های برادری با هم زندگی می‌کنند اما توله های ماده بعد از جفتگیری به پرورش توله ها مشغول می‌شوند.