احمد بخشایش اردستانی، کارشناس مسائل سیاسی و عضو هیئت علمی دانشگاه، درباره اولویت سیاست خارجی کشور با توجه به افزایش چالش‌ها و تهدیدات آمریکا گفت: در سال جدید با توجه به افزایش تهدیدات و تنش‌ها از سوی آمریکا نباید به برجام چندان بها دهیم. اروپایی‌ها در مقام مقایسه میان تعامل و تجارت با آمریکا و ایران، نهایتا به طرف آمریکا تمایل پیدا می‌کنند، اما از سوی دیگر می‌توان در فضای بین‌الملل دولت امریکا را به عنوان دولتی که به تعهدات بین‌المللی خود وفادار نیست، معرفی کرد و بر روی این مسئله مانور داد و این مسئله را جا انداخت. اما اینکه بیش از این انرژی خود را بر روی برجام بگذاریم چندان مطلوب نیست و باید انرژی خود را صرف حوزه‌های دیگر سیاست خارجی بکنیم.
موفقیت در سیاست خارجی با تقویت اقتدار و انسجام داخلی
وی افزود: نکته دوم این است که اقتدار نظام و کشور از داخل نشئت می‌گیرد نه از خارج. لذا اگر خواهان موفقیت در سیاست خارجی هستیم باید اقتدار داخلی را تقویت کنیم. بحران‌ها و چالش‌هایی که علیه کشور از سوی دشمنان و در ارتباط با سیاست خارجی به وجود می‌آید، ناشی از مباحث داخلی مانند شورش‌ها، آشوب‌ها و اعتراضات است و لازم است دولت و نظام با یکدیگر همگن‌تر شوند.
بخشایش اردستانی اظهار کرد: الان برداشت دولت با سایر اجزای حاکمیت از مباحث متفاوت است و به عنوان نمونه می‌توان به تحلیل و برداشت دولت و نظام از آشوب‌ها و اعتراضات دی‌ماه اشاره کرد که دولت ریشه این اعتراضات را فقط مربوط به مسائل معیشتی و اعتراض به عملکرد دولت نمی‌دانست. این دوگانگی چندان به نفع کشور در فضای بین‌المللی نیست و متاسفانه این دوگانگی و تنش‌ها میان دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب بیشتر شده و این دعوای داخلی بر روی سیاست خارجی تأثیر می‌گذارد.
حل و فصل تنش‌های منطقه‌ای با تقویت محور مقاومت
این کارشناس مسائل سیاسی عنوان کرد: در مجموع باید گفت در سال جدید در حوزه سیاست خارجی باید بیش از گذشته در تقویت جبهه مقاومت بکوشیم و از طریق تقویت این محور، رابطه با عربستان سعودی را آرام‌تر کنیم. واقعیت این است نه ما می‌توانیم عربستان را از بین ببریم نه عربستان قادر به از بین بردن ماست. اگر عربستان سر عقل بیاید و ما هم در مباحث مختلف کمی کوتاه بیاییم می‌توان به بهبود روابط امیدوار بود.
وی تأکید کرد: لذا در سال جدید باید تنش‌های منطقه‌ای را از طریق تقویت جبهه مقاومت حل و فصل کرد و بر این مبنا اولویت سیاست خارجی کشور فعالیت بیشتر در حوزه منطقه‌ای است. البته این به معنای فراموش کردن کشورها و قدرت‌های فرامنطقه‌ای نیست و باید با زبان خودشان با آنها صحبت کرد ولی در عین صحبت، باید کار خودمان را انجام دهیم.