ترانه علیدوستی به صحبت‌های یک مقام مسئول (رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده شورای عالی انقلاب فرهنگی) واکنش نشان داد.
به گزارش عصر ایران، زهرا آیت‌الهی رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده شورای عالی انقلاب فرهنگی در گفتگوی ویژه خبری صدا و سیما، گفت: ما باید بر مبنای سیاست های داخلی خود اقدام کنیم. بر اساس آمار مرکز آمار ایران پارسال(سال 95)، 36 هزار و 422 ازدواج زیر 15 سال دختران داشتیم که اکثر آنان با پسرهای 20 تا 24 سال ازدواج کردند در حالی که در همین سال یک میلیون و 297 هزار و 300 دختر 30 تا 50 سال هرگز ازدواج نکرده داشتیم که با احتساب خانم هایی که بر اثر فوت همسر یا طلاق، بدون همسر هستند این رقم به دو میلیون و 23 هزار خانم 30 تا 50 سال بدون همسر می رسد.
حالا اگر یک مسئول نظام بخواهد برنامه ریزی کند، باید برای اون 36هزار و خرده ای برنامه ریزی کند(دختران زیر 15 سال)، یا کمک کنه که دختران ازدواج کنند؟ چه اونهایی که هرگز ازدواج نکردند یا چه اونهایی که بدون همسرند.
وی افزود: چرا این اتفاق می افته؟ برای اینکه اون شاخص‌های جهانی میگه ازدواج مهم نیست، شاخص‌های جهانی اصلا برای خانواده تقدس قائل نمی شود.
همچنین آیت‌الهی در بخشی دیگر از گفته هاش به راه اندازی "وزنه برداری" و "بوکس" بانوان انتقاد کرد.
واکنش ترانه علیدوستی به گفته‌های رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده: از آمار ازدواجهای زیر ۱۳ سال که قانونی نیستند با خبرید؟
ترانه علیدوستی در 3 توئیت به این سخنان واکنش نشان داد:
توئیت اول: کدام فاجعه بزرگتر است خانم آیت اللهی؟ اینکه سی و خورده ای هزار زن هرگز ازدواج نکنند، یا اینکه همین حالا در کشور ”۱۵۰۰۰ دختر زیر ۱۵ سال مطلقه یا بیوه داریم؟” آیا تقدس خانواده یعنی به عقد در آوردن و فرزندکِشی از کودکان؟ بعدش چی؟ فاجعه بی همسری نیست، نگاه من و شما به خودمان است.
توئیت دوم: از آمار ازدواجهای زیر ۱۳ سال که قانونی نیستند اما ثبت میشوند هم با خبرید؟ یا فقط گرفتار پیله کردن به زن بوکسور و ورزشکارید؟
توئیت سوم: اصلاح فرمودید ۲ میلیون بالای سی سال مجرد نه سی هزاروخورده ای. که فرقی در اصل حرف نمیکند. آمار طلاق رو هم بگید میون دخترهایی که واجبه شوهر بدید: سال ۹۵، هر سه ازدواج یک طلاق.
از چی بگیم از کجا بگیم که از هر طرف درد و نارحتی و ناامیدی بر سرمون اوار شده و اقایان و خانم های نا مسوول و نابلد و نا دان کشور رو به قهقرا بردن.
از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت...