خسرو دهقان با اشاره به برخی حواشی داوری فیلم فجر گفت:تعجب کردم که چرا رسول صدرعاملی اینگونه صحبت کرد. داوران همه فیلم‌ها را به دقت دیدند و برخی فیلم‌ها مانند «فیلشاه» را هم دو بار دیدند. یا مستند «بانو قدس ایران» را من به شخصه و یکی دیگر از داوران، دو بار دیدیم. در مورد «فیلشاه» در رشته‌های مختلف بحث کردیم اما برای انتخاب رأی نیاورد.
به گزارش ایسنا، این عضو هیات داوری جشنواره‌ی فیلم فجر با بیان اینکه "جشنواره فیلم فجر در طول این 36 سال نوسانات اندکی داشته است." گفت: امسال هم مثل همیشه در انتخاب و داوری بحث سلیقه مطرح بود ضمن آن که هیأت انتخاب اهل فن بودند و اگر فیلم‌هایی را کنار گذاشتند، حتما دلایل خاص داشتند.
خسرو دهقان که در برنامه «شهر فرنگ» سخن میگفت، توضیح داد: دو جلسه مفصل داوری داشتیم که یکی از آنها از ده و نیم، یازده صبح شروع شد تا سه و نیم، چهارصبح روز بعد. ساعت‌ها بحث و رأی‌گیری داشتیم که البته کمال تبریزی پیشنهاد کرد دست بالا نکنیم و نامزدها و برنده‌ها چهار به سه انتخاب نشوند.
کمی اقناعی هم حرف بزنیم و کمی توضیح بدهیم. مثلا من نظری داشتم و داوران دیگر براساس تجربه و تخصصشان روی داوری تأثیر می‌گذاشتند. یعنی اگر کسی نقطه‌نظر مثبت یا منفی داشت، نظر خود را با دلیل ارائه می‌داد و این بر جمع تأثیر می‌گذاشت تا آرا پخته‌تر شود. یعنی در واقع داوری ما، اقناعی بود. این که خود آدم قانع شود و بفهمد که به چه رأی می‌دهد...
او تصریح کرد: فرم چاپ شده نداشتیم اما ما همه چیز را یادداشت می‌کردیم یک تخته هم بود که سیمون سیمونیان آرا را در جدول بر اساس اسامی داوران و فیلم‌ها می‌نوشت.
خسرو دهقان در بخش دیگری از سخنانش درباره‌ی داوری فیلم فجر تاکید کرد:چیزی به نام مصلحت و این که ما بخواهیم رأی جمع کنیم یا رضایت جلب کنیم در کار ما نبود. نکته‌ای یا فشاری از جایی باید باشد که ما ملاحظات را در نظر بگیریم، اما کسی تذکری به ما نداد و ما را در فشار قرار نداد که بخواهیم ملاحظه‌ای داشته باشیم. ما در سلامت عقل و جسم و با هوش و حواس درست و حسابی داوری کردیم!
او همچنین گفت: خطای داوری جزوی از داوری است. این در فوتبال هم هست. به شرطی که بپذیریم که اگر ما داوری کردیم، دیگران هم حق دارند ما را داوری کنند و به همان نسبت آنها هم خطا دارند.
خسرو دهقان در بخش پایانی سخنانش گفت: هیچ جشنواره‌ای در دنیا نداریم که داوری‌اش حرف و حدیث نداشته باشد. بخشی از جشنواره همین حواشی داوری است. همانطور که خانم طائرپور در «شب‌های شفاهی» گفتند، امسال کیفیت فیلم‌ها از نظر ما خوب بود و این بحث را داشتیم که کاندیدا اعلام نکنیم و همه کاندیدا باشند. یعنی این اعتقاد وجود داشت.
اگر آئین‌نامه اجازه می‌داد، ما بدمان نمی‌آمد افراد را نامزد نکنیم و بگوییم همه نقش دوم‌ها نامزد دریافت سیمرغ هستند. جمشید هاشم‌پور را کیلویی نگاه نکردیم. به سابقه او جایزه ندادیم. به ظرائف بازی او نگاه کردیم. جواد عزتی بازیگر مورد علاقه ماست اما در ترکیبی که مجبور بودیم 4، 5 نامزد را اعلام کنیم، مجبور شدیم او را حذف کنیم.
این عضو هیات داوری فیلم فجر تصریح کرد: «خجالت نکش» از «امیر» و «مصادره» بیشتر رأی آورد و به عنوان بهترین فیلم اول انتخاب شد. ما ساعت‌ها درباره آرای نهایی صحبت کردیم.
خسرو دهقان همچنین گفت: کسی سر موضوع «لاتاری» مشکل نداشت. همینطور مابقی فیلم‌ها، مثل «کار کثیف» و ... من در دو هفته‌ای که با رسول صدرعاملی بودم، بیشتر از دو جمله‌ای که از او نقل شد، نظرات او را می‌دانم. واقعیت این است که ما بحث‌های داوری را ساختاری انجام می‌دادیم. این که این مضمون خوب، چگونه ساخته شده و چگونه اجرا شده است.
چگونگی برخورداری از این ترکیب ساختاری در داوری خیلی رعایت شد. این که ما محو جمال محتوا نشویم. «لاتاری» اتفاقا با وجود مضمون خوبش، در این شیوه نگاه به ما جواب نداد.