بیلبوردهای «صداقت آمریکایی» و «با یه گل بهار نمیشه» را به یاد دارید که شهرداری تهران اعلام می‌کرد از آنها اطلاعی ندارد؟ حالا قرارداد متولی طراحی و نصب این بیلبوردها که متعلق به مؤسسه هنری-رسانه‌ای «اوج» بود؛ پس از اتمام دوره تمدید نشده و به گفته مدیرعامل سازمان زیباسازی، شهرداری دیگر با این مؤسسه قراردادی ندارد.
به گزارش شرق، در‌این‌باره خبر کوتاهی از مدیرعامل جدید سازمان زیباسازی شهر تهران که زمان زیادی از حضورش در این سازمان نمی‌گذرد، منتشر شد که «دیگر هیچ بیلبوردی در شهر تهران در تملک مؤسسه اوج یا سپاه نیست». برزین ضرغامی در پاسخ به «شرق» در توضیح بیشتر این خبر گفت: «مجوز فعالیت این مؤسسه از قبل داده شده بود و قبل از حضور ما در شهرداری تهران هم این قراردادها پایان یافته است و دوباره هم تمدید نشده است». او در پاسخ به این سؤال که آیا درخواستی برای تمدید وجود نداشته یا تمدید نشده است؟ اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت: «من تازه آمده‌ام و هنوز اطلاع زیادی ندارم و فقط می‌دانم که قرارداد به شکل عادی تمام شده و دوباره تمدید نشده است».
مدیرعامل سازمان زیباسازی می‌گوید درحال‌حاضر تنها مؤسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و بنیاد شهید و امور ایثارگران در سطح شهر بیلبوردهای اختصاصی دارند که این مجوزها نیز از سال‌ها قبل صادر شده و برای برنامه‌ها و اقدامات فرهنگی همین مجموعه‌ها استفاده می‌شود. او گفت که برخی دیگر از نهادها و مؤسسات دولتی نیز در محیط مجموعه خود بیلبوردهایی دارند که در قالب حیطه مدیریتی شهرداری تهران محسوب نمی‌شود. ضرغامی تأکید کرد که سازمان زیباسازی براساس مصوبه شورای شهر تهران تلاش می‌کند در قالب مسئولیت‌های فرهنگی و اجتماعی از فضای تبلیغاتی شهر استفاده کند و هم‌زمان که ساماندهی شرکت‌ها و مؤسسات تبلیغاتی را انجام می‌دهد، از ظرفیت‌های آنها هم برای شهر استفاده کند.
بیلبوردهای سیاسی و اجتماعی مؤسسه اوج براساس محور اصلی آن در سطح پایتخت سال‌ها نصب و رونمایی می‌شدند و در موارد زیادی به جای هم‌افزایی بین ملت و دولت، زمینه اختلاف و چالش بین شهرداری و دولت یا شهرداری و مردم را فراهم کرد. در هرکدام از موارد منجر به اعتراض‌هایی نسبت به این بیلبوردها، شهرداری وقت تهران با پاسخ‌ندادن یا بی‌اعتنایی از کنار موضوع می‌گذشت و در نهایت اعلام می‌شد که این بیلبوردها کار شهرداری تهران نیست و ما مسئولیتی در‌این‌باره نداریم.
مؤسسه فرهنگی و رسانه‌ای «اوج» در سال ٩٠ فعالیت خود را آغاز کرده و در این چند سال به واسطه پشتوانه‌هایی که دارد و یک نمونه آن را در شهرداری تهران شهروندان عینا دیده‌اند، توانست در حوادث مهمی مانند مذاکرات هسته‌ای و برجام اثرگذاری مد نظر خودش را داشته باشد. البته این مؤسسه حالا بیشتر وقتش را در رسانه ملی حضور فعال دارد و علاوه بر تولید محتوای اختصاصی برای شبکه تلویزیونی افق برای شبکه‌های دیگر نیز برنامه می‌سازد و شاید وجه غیرملموس و عینی این مؤسسه در فعالیت‌های سینمایی و فرهنگی و تلویزیونی باشد و بیلبوردهای تبلیغاتی وجه جنبی دیگری از همه فعالیت‌های این مؤسسه باشد.
با این‌حال احسان محمد‌حسنی، مدیر مؤسسه هنری-رسانه‌ای «اوج» در نخستین نشست رسانه‌ای خود که در ششمین سال بعد از تأسیس این مؤسسه در مرداد سال جاری برگزار شد، در بخشی از این نشست در پاسخ به سؤالی درباره بودجه و حمایت‌هایی که این مؤسسه از آنها برخوردار است، گفت: افتخار سازمان اوج این است که از هیچ سفارتخانه خارجی پول نمی‌گیرد و با افتخار از سپاه پاسداران حمایت می‌گیرد.
بااین‌حال سردار رمضان شریف، مسئول روابط‌عمومی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، آبان سال ٩٣ در یک نشست خبری درباره نسبت سازمان رسانه‌ای «اوج» با سپاه پاسداران این‌طور گفت: «مؤسسه اوج از همان آغاز جهت‌گیری معینی را برای فعالیت در حوزه انقلاب، دفاع مقدس و بیداری اسلامی اعلام کرد که هر سه حوزه چسبندگی خاصی با حوزه فعالیت‌های سپاه پاسداران دارد. از این منظر بدون همکاری تنگاتنگ و حمایت‌های نهادهایی مانند سپاه و ارتش این فعالیت به ثمر نمی‌رسید. این مؤسسه به اعتبار نوع تعریفی که از فعالیت‌های خود داشته، توانسته بیشتر از امکانات حمایتی سپاه بهره‌مند شود و به این اعتبار اگر در آینده افراد دیگری هم بخواهند فعالیت‌هایی با همین مختصات داشته باشند، می‌توانند از این حمایت‌ها بهره‌مند شوند». مسئول روابط‌عمومی سپاه در ادامه تأکید کرد که با توجه به رویکرد حمایتی سپاه از مجموعه اوج تولیدات این مرکز را نمی‌توان الزاما خروجی و محصول رسمی مجموعه سپاه دانست.
مؤسسه اوج در سال‌های فعالیت خود علاوه بر حوزه‌های سیاسی در برخی موضوعات اجتماعی هم فعال بوده و هست و پس از ابلاغ سیاست‌های جمعیتی از سوی مقام معظم رهبری و موج خبری که در ادامه آن درباره افزایش جمعیت و ضرورت‌های آن به وجود آمد، بیلبوردهای «با یه گل بهار نمیشه» را بر در و دیوار شهر بالا برد که واکنش‌های اجتماعی زیادی را به همراه داشت. سال گذشته هم بیلبوردهای متفاوتی با مضمون مقایسه خشونت و افسردگی، تعداد زندانیان، تعداد فرزندان نامشروع و... در آمریکا را در نقاط مختلف شهر قرار دادند که آن موارد هم با واکنش‌های متفاوتي مواجه شد.
مسئله حائز توجه دیگر درباره رابطه این مؤسسه و سازمان زیباسازی و شهرداری مرکز این بود که شهرداری تهران از این مؤسسه و اقدامات آن اعلام برائت کرد؛ اما رابطه مشترک ادامه داشت و این سؤال‌ها باقی می‌ماند که چطور مؤسسه‌ای با حدود پنج سال فعالیت می‌تواند این‌طور در فضای تبلیغات شهری یکه‌تازی کند؟ شهرداری تهران در فروش یا تحویل موقت و دائم این بیلبوردها در میدان‌های مهمی مثل فردوسی، ولی‌عصر (عج) یا جداره اتوبان‌های اصلی تهران تنها نقش «طرف قرارداد» را دارد و به محتوا و نحوه عملکرد این بیلبوردها نظارت ندارد؟
از سوی دیگر سازمان زیباسازی از چند سال قبل براساس مصوبه شورای شهر باید پیمانکاران تبلیغاتی و شرکت‌های‌شان را ساماندهی و رتبه‌بندی می‌کرد؛ اما گویا انحصار این مؤسسه شکسته نشده است و حالا هم با تغییر مدیریت شهری با فرض اصلی باقی‌ماندن انحصار باید پرسید این انحصار از این مجموعه شهری به کدام مجموعه منتقل شده است؟