در پی اعلام اسامی داوران جشنواره فیلم فجر، روزنامه کیهان نوشت: رسم سال‌های اخیر جشنواره فیلم فجر که افراد تکراری، فاقد تأثیرگذاری و جریان‌سازی و بدون هیچ ابتکار و نبوغی کار داوری را برعهده می‌گیرند در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر هم تکرار شد!
روز گذشته اسامی داوران سی و ششمین جشنواره فیلم فجر معرفی شدند. این اسامی به‌طور آشکاری گویای رویکرد «غیر حرفه‌ای» جشنواره در زمینه ارزیابی فیلم‌های جشنواره است. این اسامی عبارتند از: «بهرام بدخشانی» (مدیر فیلمبرداری)، «کمال تبریزی» (کارگردان)، «حسن خجسته» (استاد دانشگاه)، «خسرو دهقان» (منتقد)، «رسول صدرعاملی» (کارگردان)، «فرشته طائرپور» (تهیه‌کننده) و «محمدرضا فروتن» (بازیگر).
وقتی کارنامه این افراد را مرور می‌کنیم، آنچه مشخص است عدم موفقیت و درخشش آنها در سال‌های اخیر است.
این درحالی است که جشنواره‌های حرفه‌ای و معروف جهان، تلاش می‌کنند تا افرادی را به عنوان داور انتخاب کنند که حداقل در یکی دو سال اخیر، به توفیقاتی رسیده باشند یا نبوغ و نوآوری خاصی از خود نشان داده باشند. اما ویژگی مشترک داوران سی و ششمین جشنواره فیلم فجر، عدم کسب موفقیت در سال‌های اخیر است. انتقاد به طور مثال، می‌توان وضعیت رسول صدرعاملی و کمال تبریزی که به نمایندگی از سوی جامعه کارگردان‌ها در بین داوران این جشنواره حضور دارند را بررسی کرد. از آخرین فیلم ساخته شده توسط صدرعاملی حدود هشت سال می‌گذرد، آن هم فیلمی که به خاطر ضعف شدید ساختاری از سوی منتقدان با انتقادات شدیدی مواجه شد.
وضعیتی که درباره کمال تبریزی هم صادق است و او نه تنها سال‌هاست هیچ فیلم قابل توجهی نساخته که یک سریال و یک فیلم او نیز به خاطر مشکلات محتوایی امکان نمایش نیافته‌اند. حال باید از مدیران جشنواره پرسید که کارگردانی که خودش فیلم‌های مسئله دار ساخته، چگونه می‌تواند قضاوت درستی درباره آثار دیگران داشته باشد؟
فرشته طائرپور درحالی به عنوان نماینده تهیه‌کنندگان در بخش داوری جشنواره فجر امسال حضور دارد که او نیز هیچ فیلم موفقی را در سال‌های اخیر تهیه نکرده است. به نظر می‌رسد که دلیل اصلی انتصاب او به عنوان داور جشنواره فجر، به خاطر همکاری وی در تولید فیلم انتخاباتی اسحاق جهانگیری باشد.
بهرام بدخشانی هم که نماینده فعالان فنی سینما در داوری جشنواره فجر است، طی سال‌های اخیر مدیریت فیلمبرداری فیلم‌های نه چندان مطرحی چون «آخرین بار کی سحر رو دیدی؟»، «وارونگی» و... را برعهده داشته.
همچنانکه محمدرضا فروتن به عنوان نماینده بازیگران و خسرو دهقان، در مقام یک منتقد، در این دوران افراد تأثیرگذاری محسوب نمی‌شوند. حسن خجسته نیز به عنوان نماینده اساتید دانشگاه تخصصی در زمینه سینما ندارد و حوزه کاری او رادیو بوده است.
بخش داوری، یکی از مهم‌ترین ویترین‌های یک جشنواره است که هر چقدر وزین و معتبر باشد به اعتبار و وزن یک جشنواره می‌افزاید که متأسفانه برگزار کنندگان بسیاری از جشنواره‌های سینمایی به این مهم توجه نمی‌کنند.