روزنامه شرق: در سي‌وسومين جشنواره موسيقي فجر امسال، گروه‌هاي مختلف موسيقي؛ از ارکستر سمفونيک تهران تا گروه‌هاي کوچک‌تري از ايران و خارج از کشور اجراي خود را روي سن بردند. يکي از اجراهايي که باعث ايجاد حاشيه شد، کنسرت ارکستر صداوسيما به رهبري سهراب کاشف بود.
چند روز قبل از اجرا، کساني که در حال ديدن شبکه خبر بودند، با صحنه غريبي مواجه شدند. گوينده خبر: «ارکستر سمفونيک رسانه ملي در سي‌وسومين جشنواره موسيقي جشنواره فجر، ترانه «اي ايران» را اجرا خواهد کرد»، ولي نکته، تصاويري بود که همراه با صداي گوينده پخش مي‌شد؛ خانم‌ها کنار آقايان ساز مي‌زدند و گروه کر، متشکل از خانم‌ها و آقايان که همراه با هم، سرود «اي ايران» را مي‌خواندند.
نشان‌دادن ساز، نشان‌دادن خانم‌ها کنار آقايان در حال ساززدن و خانم‌هايي که کنار آقايان در گروه کر هم‌خواني مي‌کنند، تصاويري است که سال‌هاست رسانه ملي از نشان‌دادن آنها به‌شدت خودداري کرده. حالا چه اتفاقي افتاده است که ما مي‌توانيم اين تصاوير را ببينيم؟ آيا چون تبليغ کنسرت، مربوط به خود صداوسيما بوده، ديدن اين‌گونه تصاوير ايرادي ندارد؟ يا شايد فضا براي نشان‌دادن عمق تخصص نوازندگان و آهنگ‌سازان ايراني، به‌خصوص در زمينه موسيقي کلاسيک بازتر شده است؟
در کنسرت با يکي از نوازندگان خانم صحبت کوتاهي کردم. وقتي در مورد وضعيت حاضر نوازندگان از او پرسيدم، به من گفت که حمايت‌هاي معنوي و مالي نسبت به قبل پيشرفت بسيار خوبي داشته و آزادي‌هاي بيشتري دارند؛ هم در مورد نحوه پوشش که سخت‌گيري‌هاي سابق کمتر شده و هم در مورد اهميت‌دادن به کساني که در زمينه موسيقي کلاسيک کار مي‌کنند، اعم از سازندگان تا نوازندگان که تا پيش از اين بيشتر در سايه فعاليت مي‌کردند. اميد آن است که گشايش‌ها در اين زمينه بيشتر شود تا فعالان اين عرصه از موسيقي در جايگاه واقعي خود نمايش داده شوند.