تحقیقات جدید دانشگاه میشیگان آمریکا با مطالعه دارچین پی به چربی‌سوزی و چگونگی عملکرد این ماده در فرایند چربی‌سوزی برد.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، محققان دانشگاه میشیگان با بررسی اثرات مصرف دارچین بر بدن دریافتند که این ماده موجب سوزاندن چربی می‌شود. آنها همچنین برای اولین بار با چگونگی و جزئیات چربی‌سوزی آن آشنا شدند.
البته محققان هشدار می‌دهند که این یافته‌ها دلیلی بر غرق کردن خود در دارچین و مصرف زیاد آن نیست.
سینامالدهید(Cinnamaldehyde) یک روغن ضروری است که نه تنها به دارچین طعم خاصی می‌دهد، بلکه نشان داده که برای محافظت از موش در مقابل چاقی کاربرد دارد.
سینامالدهید (Cinnamaldehyde) با فرمول شیمیایی C۹H۸O یک ترکیب شیمیایی است که جرم مولی آن 132.16 g/mol می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، روغن زرد است.
در حال حاضر، دانشمندان دانشگاه میشیگان به رهبری پروفسور "جون وو" به درک بهتری از اینکه چگونه این کار را انجام می‌دهد و همچنین اینکه چگونه می‌تواند باعث از بین رفتن چربی‌ها شود، رسیدند.
سلول‌های چربی، همچنین به نام آدیپیوسیت‌ها، انرژی را در قالب اسیدهای چرب به نام لیپیدها ذخیره می‌کنند. در حالی که این اسیدها برای اجداد اولیه ما مشکلی به وجود نمی‌آوردند(چرا که آنها از تمام انرژی ذخیره شده خود استفاده می‌کردند) امروزه باعث چاقی می‌شود.
آدیپوسیت (adipocyte) که یاخته یا سلول‌های چربی یا لیپوسیت هم نامیده می‌شوند، تشکیل دهنده بافت‌های چربی یا بافت‌های آدیپوز می‌باشند که کار ذخیره انرژی از راه چربی را به عهده دارند.
دو نوع بافت چربی وجود دارد: بافت سفید آدیپوز و بافت قهوه‌ای آدیپوز.
در اثر لاغر شدن، سلول‌های چربی تعدادشان کم نمی‌شود، بلکه اندازه‌شان کوچک‌تر می‌شود. ولی در اثر چاق شدن اگر ظرفیت سلول چربی پر شده باشد، تعداد آنها ممکن است زیاد شود.
در تحقیق دانشگاه میشیگان، محققان آدیپوسیت‌ها را از داوطلبان انسانی با سنین، قومیت‌ها و شاخص‌های توده بدن مختلف جمع‌آوری کردند.
بعد از اینکه سلول‌ها در معرض سینامالدهید قرار گرفتند، میزان زیادی ژن و آنزیم که باعث افزایش متابولیسم لیپید می‌شود، شروع به تولید کردند. این به این معنی است که آدیپوسیت‌ها به جای ذخیره کردن انرژی به عنوان چربی در فرایندی موسوم به ترموژنز(thermogenesis)، آن را می‌سوزاند.
علاوه بر این، سینامالدهید باعث افزایش پروتئین‌های تنظیم کننده متابولیک درگیر در ترموژنز، درون سلول‌های چربی می‌شود.
وو می‌گوید: دارچین در طول هزاران سال در رژیم غذایی ما بوده است و مردم به طور کلی از آن لذت می‌برند. بنابراین اگر بتواند ما را در برابر چاقی نیز محافظت کند، ممکن است رویکردی به سلامت متابولیک(سوخت و ساز بدن) ارائه دهد که مصرف مداوم آن برای بیماران آسان‌تر است.
وو اضافه می‌کند که مطالعات بیشتری لازم است تا بدانند چگونه از مزایای سینامالدهید بیشتر بهره‌مند شوند، در حالی که از عوارض جانبی ناخواسته آن اجتناب می‌شود.
ضمنا دارچین نیز به تازگی نشان داده که توانایی‌های یادگیری را در موش‌ها تقویت می‌کند.
دارچین نوعی ادویه است. درخت دارچین همیشه سبز به ارتفاع 5 تا 7 متر است که از تمام قسمت‌های آن بویی مطبوع استشمام می‌شود.
گل‌های آن در فاصله ماه‌های بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می‌شود.
برگ این درخت، سبز سیر و دارای گل‌هایی به رنگ سفید است.
دارچین بومی سریلانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن بعنوان ادویه به کار می‌رود.
در قرون وسطی از دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده می‌شد.
تحقیقات جدید نیز بر خواص و فواید پزشکی دارچین تاکید دارند.
یک مقاله در مورد این تحقیق اخیرا در مجله متابولیسم (Metabolism) منتشر شده است.