علی ۳۶ ساله ساکن سماوه استان ذیقار، تبدیل به شمر ثابت نمایش های تعزیه شده که در کوچه و خیابان های عراق، با استقبال گرم مردم روبرو می شوند. شغل اصلی اش، تعمیر وسایل نقلیه است. زمان حکومت حزب بعث، اجرای نمایش های تعزیه ممنوع بود و علی، در اولین سال آزادی تعزیه در اجراها حضور نداشت و از سال دوم مشارکت اش در این نمایش مذهبی به صورت مستمر شروع شد.
علی به دعوت یکی از دوستانش برای تماشای تعزیه به محل تمرین گروه می رود که مورد توجه کارگردان قرار می گیرد و وارد گروه تعزیه می شود؛ او معتقد است رزق و روزی اش این بوده که نقش شمر را ایفا کند.
شبیه خوان شمر می گوید از زمانی که شمر تعزیه شده، احترامش نزد مردم بالاتر رفته است. به عنوان مثال پس از ورودش در رستوران، پیش از آن که متوجه شود، دیگران هزینه غذایش را حساب می کنند. او می گوید همه به اسم شمر می شناسندش ولی با احترام.
علی، شمر تعزیه است ولی در منزلش اصلا شمر نیست. با این حال، هنگام اجرای مراسم تعزیه، با نقشش ارتباط برقرار می کند و شبیه خوان هایی که نقش کودکان کاروان امام حسین(ع) را بازی می کنند، سهوا کتک می زند اما پس از اجرای تعزیه، با هدیه و بوسه های محبت آمیز، غم و اندوه را از دلشان بیرون می آرود.