آشتیانی یک بازیکن ممتاز در تاریخ فوتبال ملی و باشگاهی ماست، بازیکنی برخاسته از مکتب شاهین که می توانست اولین لژیونر ایران از جمع بازیکنان ممتاز دهه 40 و 50 باشد. او مدافع راستی بود که در هیات یک گوش راست پرتحرک و کلاسیک عرصه را بر مدافعان تنگ می کرد.
زوج او و علی پروین سال ها به عنوان بهترین زوج فوتبال ایران شناخته می شد و کار به جایی رسید که او به عنوان یک مدافع راست عنوان مرد سال فوتبال ایران را در سال 1349 از آن خود کرد اتفاقی که کمتر برای مدافعان رخ می دهد. او همچنین در بازی های جام ملت های 1972 که با قهرمانی ایران به اتمام رسید لقب ستاره مسابقات را دریافت کرد. از انتخاب شدن او به عنوان مرد سال فوتبال ایران عکس های فوق العاده و خاطره انگیزی وجود دارد، لحظه ای که او با یک پیکان کارلوکس آلبالویی در امجدیه دور افتخار می زند.
آشتیانی در تیم های شاهین، پیکان و پرسپولیس به میدان رفته و آخرین دوره ملی او حضور در ترکیب تیم قهرمان آسیا در بازی های آسیایی تهران 1974 است. زمانی که از نظر فوتبالی در اوج خود بود.
از آشتیانی و نمایش های خیره کننده و درجه یکش تصاویر چندانی به جای نمانده بنابراین نسل جدید فوتبال ایران با او و هم نسلانش که بخشی از تحول آفرینی و تغییر در فوتبال ایران را به دوش کشیده اند، خاطره چندانی ندارند و شاید آخرین خاطره از ابراهیم آشتیانی به حضور او در سمت سرپرست پرسپولیس در سال جدایی علی پروین از جمع قرمزهاست که البته با تنش و مصائب بسیاری همراه بود.
او که امروز به دلیل ناراحتی قلبی در بیمارستان قلب شهیدرجایی درگذشت یکی از تحصیلکرده ها و آقامنش های تاریخ است که سابقه استادی در دانشگاه تهران را نیز دارد؛ او در اواخر دهه 50 در حال تحصیل در مقطع دکترا در دانشکده بروکسل بود که با اعلام انقلاب فرهنگی به ایران بازگشت.
آشتیانی که پیکرش فردا در امجدیه گردانده خواهد شد، یکی از آنهاست که باید در یادآوری نامش بکوشیم.