کارگران کوره های آجر پزی مردمانی سخت کوش هستند که در میان خاک و آتش، دشواری های این حرفه را به جان خریده و مصالح ساخت و ساز بناها و برج های عظیم در کلان شهرها را تولید می کنند. در این میان کودکانشان همپای دیگر اعضای خانواده مشغول کار می شوند. آنها در فضای سخت و زیان آور کارگاه های آجر پزی، رویاهای خود را در میان خشت ها جست و جو می کنند. عکاس: وحید خادمی/ ایرنا
علی برکت الله
چشمتان روشن
به قول اون بنده خدا :
همه چی آرومه.........
زاغه ه ومردم فراموش شده می روند بسیار تشکرودعای خیر دارمی .اگرممکن است لطفا اگرممکن است ادرس اجرپزی را به بنده بفرستید تا انشالله بتوانم کمک کنم واگرپیشنهاد دیگری دارید اعلام فرمایید
براشون هواپیمای نو خریدیم برن حال کنن
تنها هنر بزرگشان موءظه کردن است
یعنی در اروپا هنوز با این روش اجر درست میکنند؟
کشورمان شده کشور تناقضات و سیاه و سفید یعنی ظاهرش سعی در اروپای شدن دارد و مغازه ها و مراکز خرید و ظاهر سازی و رخت و لباس پوشیدن و آرایش و ... تقلید از اروپا اما برقرای رفاه و آسایش, قوانین جهت جلوگیری از استفاده کودکان , مدرنیزه کردن کارخانه ها - همانهایی که باقی مانده و ... به تقلید از عقب افتاده ترین کشورهای جهان سوم !
تا دل شب کار وکار
یکنفس وبی امان
پای دکل های تار
همدم ما دود وباد
همدم ما خشت وخاک
همدم ما زوزه ها......
تقریبا بیشتر انها کردها هستند که سهم شان از اقتصاد ملی است
ارباب دارند و ان را ارباب صدا می زنند
14 ساعت حداقل تعداد ساعت کار کردن است.
بیمه و .... یوخ
و این است سهم ....