نوع زندگی نویسنده‌ها همیشه برای خواننده‌های کتاب‌های‌شان جذاب بوده. «هانیا یاناگیهارا» رمان‌نویس نامزد «بوکر»ی است که درهای آپارتمان تک‌خوابه خود در نیویورک را به روی خوانندگان باز کرده و از جزییات خانه و زندگی‌اش صحبت کرده است.
به گزارش ایسنا، «گاردین» نوشت: «هانیا یاناگیهارا» نویسنده رمان «یک زندگی کوچک»، دبیر مجله «نیویورک تایمز استایل» و سفرنامه‌نویس است. این نویسنده آمریکایی که در هاوایی بزرگ شده، در این گفت‌وگو از سه عشق زندگی‌اش یعنی کتاب، هنر و سفر حرف می‌زند.
آپارتمان تک‌خوابه «یاناگیهارا» در منهتن نیویورک هم خلاصه این سه علاقه‌مندی اصلی او را به وضوح به رخ بیننده می‌کشاند. در این خانه هیچ دیوار میانی یا تیغه‌ای وجود ندارد و در عوض کتابخانه‌ای دورو حاوی بیش از ۱۲ هزار جلد کتاب، فضاهای داخلی را از هم جدا می‌کند. در یک سوی این کتابخانه، بخش خصوصی زندگی او یعنی اتاق خواب، محل کار، کمد و سرویس بهداشتی قرار دارد و در طرف دیگر اتاق نشیمن، آشپزخانه و میز ناهارخوری است.
کف خانه با کفپوش‌های سیاه‌رنگ پوشیده شده است. «یاناگیهارا» که کتاب‌ها را براساس حروف الفبا در قفسه‌ها چیده، می‌گوید: برای کسی که کتاب‌ها را براساس رنگ‌شان مرتب می‌کند، واقعا مهم نیست درون آن‌ها چیست. من همیشه این کتاب‌ها را داشته‌ام و جمع کرده‌ام، چند نسخه از یک سری کتاب‌ها دارم و می‌توانم بعضی از آن‌ها را ببخشم. سعی می‌کنم هر چند سال، گلچینی از آن‌ها تهیه کنم و باقی را ببخشم.
البته این موضوع در مورد مجموعه عکس‌ها و نقاشی‌هایی که دیوارها و حتی کف خانه او را هم پر کرده‌اند، صدق می‌کند. «یاناگیهارا» می‌گوید: کسی که اثر هنری را برای سِت کردن با مبلمانش می‌خرد، اصلا به هنر آن نگاه نمی‌کند؛ این بی‌احترامی است. هنر مقدم است و اگر به آن اهمیت بدهی، شغلت می‌شود نگهداری آثار هنری.
یک دیوار صورتی در آپارتمان این زن نویسنده با انبوهی از نقاشی‌ها، عکس‌ها، تصاویر و طراحی‌ها پوشیده شده. او درباره رنگ صورتی می‌گوید: صورتی در واقع فوق‌العاده خنثی. بعضی رنگ‌های خاص هستند مثل سبز یشمی، آبی لاجوردی، فیروزه‌ای کهربایی و صورتی تند که نامنصفانه به دشواری در هماهنگ شدن متهم شده‌اند، اما در واقع آن‌قدر آرام و تک هستند که می‌توانید تقریبا هر چیزی را با آن‌ها ست کنید.
بین وسایل این آپارتمان می‌توان طراحی‌های کلاسیک متعلق به نیمه قرن حاضری چون صندلی به طرح «ویشبون» هانس وگنر که به رنگ صورتی تند است و صندلی راحتی «واسیلی» با طراحی «مارسل بروئر» از جنس چرم مشکی را دید.
یادگاری‌هایی که «یاناگیهارا» از سفرهایش می‌آورد، خانه را پر کرده؛ مجسمه گچی «هوشی‌مین» از سایگون، وزنه‌های آهنی از لائوس و برمه، گاو نقره‌ای از بمبئی، زنگ قدیمی برنجی از بوتان، کیسه‌ای گلدوزی و آینه‌کاری‌شده از جیپور، سردیسی آهنی از جزیره فلورس اندونزی و گوزنی برنزی از دوره شووای ژاپن.
«یاناگیهارا» ممکن است آپارتمانش را دوست داشته باشد، اما نیویورک را نه. می‌گوید: از این شهر متنفرم و هر سال که می‌گذرد، بیشتر. دلیل ماندن این‌جا، شادی حاصل از دیدار مدام افرادی است که از تو باهوش‌تر و جذاب‌تر هستند. اما تقریبا تمام آن‌چه به این شهر مربوط می‌شود، هوا، زیرساختارهای ضعیف، غذاهای معمولی و گران‌قیمت، سیستم مترو و فکر این‌که تو کاری هستی که انجام می‌دهی، آزاردهنده است.
این نویسنده آپارتمانش را پناهگاه خود می‌داند و ادامه می‌دهد: خانه‌ام در برابر شهر از من حمایت می‌کند و به من اعتمادبه‌نفس اشتباه کردن می‌دهد. همیشه فضایی برای من ارزشمند است که آن‌چه را مالکش درباره خود فکر می‌کند منعکس می‌کند، نه کسی را که باید باشد.
در ادامه پرسش و پاسخ‌هایی کوتاه از این نویسنده را می‌خوانید: کجای خانه‌تان شادتر هستید؟ پشت میزم، در حال نوشتن.
تجملاتی‌ترین بخش خانه‌تان کجاست؟ وان هینوکی (وان‌های چوبی که از چوب درخت سرو ساخته می‌شوند). فکر می‌کنم این گران‌ترین بخش معماری این آپارتمان باشد. از چوب سرو مقاوم ساخته شده و معمارم دیوارهای حمام را هم با آن بندکشی کرده. مثل یک جعبه چوبی می‌ماند؛ وقتی آب داغ است حمام را مملو از عطر چوب می‌کند.
خانه‌تان خصوصیت منفی دارد که نشان نمی‌دهد؟ به طرز وحشتناکی گردوغبار می‌گیرد.
چه چیزی را در یک اتاق بیشتر از همه دوست دارید؟ حالت خاص و اعتماد به نفسی که به من می‌دهد. من کمی زرق و برق و عامی بودن را دوست دارم.
اگر قرار باشد چیزی را در خانه‌تان عوض کنید، آن چیست؟ دیوارهایش را با کاغذ دیواری‌های «جوزف فرانک» و «آمراپالی» می‌پوشانم.
ارزشمندترین دارایی‌تان چیست؟ «تنگه باس» اثر چاپی از «هیروشی سوگیموتو»، عکاس ژاپنی.
می‌توانید خانه‌تان را در یک کلمه توصیف کنید؟ بی‌نظیر.
زیبایی برایتان در چه معنا می‌شود؟ هر چیزی که در آن بتوانید دست یا ذهن هنرمند را ببینید.
چه چیزی را دوست دارید همه بدانند؟ این که رنگ کردن یک فضا با رنگ‌های پُر باعث می‌شود آن اتاق بلافاصله صمیمی‌تر شود و مالک آن هم جذاب‌تر. و این‌که اگر اثر هنری ندارید هم می‌توانید کاغذ دیواری‌های زیبا به دیوارتان بزنید.
کدام کتاب‌ها را دوست دارید دوباره بخوانید؟ «تسخبرناپذیران» نوشته «جان بنویل»، «بازمانده روز» نوشته «کازوئو ایشی‌گورو»، «هفت قصه ژاپن» از «جونیچیرو تانیزاکی»
«هانیا یاناگیهارا» متولد بیستم سپتامبر ۱۹۷۴ است. او در لس‌آنجلس به دنیا آمده و در هاوایی بزرگ شده است. پدرش اهل هاوایی و مادرش متولد سئول است و به همراه خانواده‌هاش بارها مکان زندگی‌اش را تغییر داده است؛ هاوایی، نیویورک، مریلند، کالیفرنیا و تگزاس از جمله شهرهایی هستند که این رمان‌نویس در آن‌ها سکونت داشته است.
«یاناگیهارا» کارش را با خبرنگاری و سپس قلم زدن در نشریه گردشگری آغاز کرد. او از سال ۲۰۱۵ دبیر مجله «نیویورک تایمز استایل» شده است.
اولین رمان او با عنوان «مردمان بر درختان» در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت. این اثر که براساس داستانی واقعی نوشته شده بود، به عنوان یکی از بهترین رمان‌های سال شناخته شد.
«یاناگیهارا» دومین رمانش «یک زندگی کوچک» را مارس ۲۰۱۵ روانه بازار کرد. این اثر هم نقدهای مثبتی در پی داشت و از همه مهم‌تر او را تا نامزدی مرحله نهایی جایزه «من بوکر» پیش برد. «یک زندگی کوچک» به فهرست نامزدهای نهایی جایزه ملی کتاب آمریکا هم راه پیدا کرد.