پوریا عالمی در متنی طنز و انتقادی در شرق نوشت:
مبدع منشور اخلاقی در فوتبال گفت: «اگر شجاعی و حاج‌صفی مقابل اسرائیل بازی نمی‌كردند، نفری ٨٠٠ میلیون + یک خانه به آنها می‌دادیم. در نتیجه چون بازی کردند برای محرومیت با كی‌روش هماهنگ شد!»
خسته نباشید. ما بعد از خواندن حرفهای ايشان این چیزها از سرمان گذشت:
- ورزشکار حرفهای در جهان تا آخر عمرش باید مثل چی بدود که جایزه بگیرد. توی ایران از یک مرحله‌ای به‌بعد اگر بدوی، جایزه‌هات را هم ازت پس می‌گیرند، بعد محرومت می‌کنند و بعد می‌فرستندت مرخصی.
- ما تا الان فکر می‌کردیم اینکه ورزشکاران ایرانی با يك تيم خاص بازی نمی‌کنند مثل موقعیت ماست که با هر کسی تخته‌نرد بازی نمی‌‌کنیم، چون بازی هر کسی را قبول نداریم! نگو اینها که بازی نمی‌کنند ۸۰۰ میلیون تومان شارژ می‌شوند.
- خب اگر می‌خواهید یک همچین شاباشی بدهید، قایمکی کارت‌به‌کارت کنید که ما متوجه نشویم.
- مردم می‌پرسند پس چرا خود ورزشکاران فلسطینی حساسیت ورزشکاران ایرانی را ندارند و با آن کشور مسابقه می‌دهند؟
- تا آنجا که طبقه متوسط عقلش می‌رسد، خود ۸۰۰ میلیون تومان اندازه یک خانه ارزش دارد. آن خانه اضافه را برای چی می‌دهند؟
- البته سؤال و شکایت مردم اینجاست که این پول‌ها و آن املاک ارث خانوادگی چه کسی است که این‌طور بذل‌وبخشش می‌شود؟
جواب این است که ارث خانواده عالمی است. من خودم شخصا همه پول‌ها و املاک و زمین‌ها را بردم دادم مسئولان که بریزوبپاش کنند.
- شاید باورتان نشود من برای اولین‌بار انگیزه پیدا کردم و رفتم شورت ورزشی خریدم تا وارد ورزش حرفهای شوم و بارم را ببندم. چطوری؟ این‌طوری که شورت ورزشی را می‌پوشی، بعد می‌روی توی زمین و گرم می‌کنی، بعد می‌گویی من با اون بازی نمی‌کنم، بعد توی زمین قلمدوشت می‌کنند، بعد می‌آیی می‌روی رختکن و در فاصله‌ای که دوش را باز کردی و داری حمام می‌کنی، ۸۰۰ میلیون می‌رود توی حسابت + یک خانه. از آنجا هم مستقیم می‌آیی می‌روی شورای شهر اسم می‌نویسی.