نرخ حق پارک در توقفگاه‌هاي مجتمع‌ها و مال‌های تجاري، غير منطقي است. پالاديوم در روزهاي عادي براي هر ساعت توقف در پاركينگ، دو هزار تومان و در روزهاي تعطيل پنج هزار تومان دريافت مي‌كند. پاركينگ كوروش ۱۰۰۰ تومان ورودی دارد؛ اگر وارد پارکینگ شوي و همان لحظه خارج شوي، باید ۱۰۰۰ تومان پرداخت کني!
به گزارش ایسنا، روزنامه قانون نوشت: «تعدادشان آن قدر زياد شده كه براي پيدا كردن‌شان ديگر نيازي نيست مسيرهاي طولاني طي شود. تقريبا مي‌توان گفت در تمام نقاط جغرافيايي شهر تهران و حتي در شهرستان‌ها به راحتي پيدا مي‌شوند. مال‌هاي تجاري را مي‌گويم. زرق و برق موجود در اين مجتمع‌ها و تجميع امكانات، كالاها و خدمات به صورت يك‌جا باعث اقبال عمومي به اين فضاها شده است؛ بدون اين كه ضرر و زيان گسترش بي‌اندازه اين فضاها براي شهر و شهروندان مورد توجه باشد. در همين تهران خودمان در خيابان‌هاي ورودي مال‌ها و مجتمع‌هاي تجاري، ترافيك بسيار شديدي ايجاد مي‌شود؛ در حدي كه گاهي از پا گذاشتن به اين مراكز پشيمان مي‌شوي. گذشته از اين، بعد از پشت سر گذاشتن اين مرحله و ورود به پاركينگ، يك سوال مهم در ذهنت جرقه مي‌زند! چرا براي پاركينگي كه جاي خالي ندارد، كارت ورود داده‌اند؟ بعد از مدت زيادي دوردور كردن در فضاي پاركينگ شايد جايي خالي شود و بتواني ماشينت را پارك كني. شايد نيز مجبور شوي بدون پيدا كردن جاي پارك با پرداختن مبلغي بابت نيم‌ساعتي كه بدون نتيجه در آنجا چرخيده‌اي، محل مورد نظر را ترك كني! اين در حالي است كه دریافت هزینه گزاف پارکینگ توسط مجتمع‌های تجاری بزرگ هيچ توجيهي ندارد و با بی‌توجهی شهرداری انجام می‌شود. مجتمع‌های تجاری، موظف به ارائه پارکینگ مکفی به مشتریان خود هستند اما مشاهده می‌شود که این مجتمع‌ها برای ارائه خدمات پارکینگ نرخ‌های مصوب پارکینگ‌های عمومي و شهرداری را رعایت نمی‌کنند. جالب اينجاست كه مساله افزايش نرخ پاركينگ‌ها به شهرستان‌ها نيز سرايت كرده است و مي‌توان گفت پاركينگ‌ها تبديل به منبع درآمد براي عده‌اي شده‌اند كه معلوم نيست اجازه دريافت نرخ‌هاي نجومي از متقاضيان را از كجا دريافت مي‌كنند.
دو هزار تومان براي يك ساعت!یکی از مجتمع‌هایی که در همه بخش‌ها گران محسوب مي‌شود و در مورد نرخ پاركينگ نيز، هزينه‌هاي غير منطقي و زيادي به مشتريان تحميل مي‌كند، مجتمع تجاري پالادیوم واقع در خيابان مقدس اردبیلی است. این مجتمع به ازای هر ساعت توقف در پاركينگ، در روزهاي عادي دو هزار تومان دريافت مي‌كند؛ در حالي که هزینه مصوب برای پارکینگ‌هاي عمومي در تهران بسيار پايين‌تر از اين نرخ است. به علاوه این مجتمع بدون مطالعات ترافیکی لازم ساخته شده است. ظاهرا زمين مجتمع پالاديوم، يك باغ مشجر بوده است كه به گفته ساكنان آن منطقه، درخت‌ها را خشك كرده‌اند و با توجه به اين كه آن منطقه به هيچ وجه گنجايش چنين مجتمعي را ندارد، مشكلات زيادي براي ساكنان به وجود آورده است. اين گونه كه ساكنان آن منطقه مي‌گويند، مجتمع تجاري پالادیوم در ابتداي فعاليت خود خدمات پارکینگ رایگان به مردم ارائه می‌داده است ولي پس از مدتي و با جلب مشتري با تعيين نرخ‌هاي نجومي پاركينگ، گويا قصد كرده تلافي نرخ‌هاي رايگان را بر سر مشتريان درآورد! گذشته از اين‌ها این مجتمع، خیابان مقدس اردبیلی را در برخی از ساعات پر رفت‌و آمد مسدود مي‌كند و برای اهالی این خیابان و همسایگان و کسبه چيزي به جز مزاحمت دربرندارد.
افزايش نرخ پاركينگ در روزهاي تعطيلدر مجتمع تجاري پالاديوم، وضعيت نرخ پاركينگ در روزهاي عادي با روزهاي تعطيل متفاوت است. در روزهاي پنج‌شنبه و جمعه براي هر ساعت توقف در پاركينگ اين مجتمع بايد مبلغ پنج هزار تومان پرداخت كرد و از آنجايي كه در روزهاي تعطيل، رفت و آمد بيشتري به اين مجتمع‌ها و مال‌هاي تجاري صورت مي‌گيرد، سود كلاني نصيب مالكان آنها مي‌شود. سودي كه در واقع بدون هيچ منطقي از جيب مردم دريافت مي‌شود. وقتي پاي درد دل مردم بنشيني، مي‌بيني كه عده زيادي از هزينه‌هاي گزاف پاركينگ در مال‌ها و مجتمع‌هاي تجاري ناراضي هستند. يكي از شهروندان گله مي‌كند كه چند وقت پیش به پالادیوم رفتم، ماشین را پارک کردم و در مجتمع دوری زدم و برگشتم. روز پنج‌شنبه بود، ۱۵ هزار تومان برای دو، سه ساعت پرداخت كردم و واقعا برايم سوال شده بود كه آيا نظارتي بر اين نرخ‌ها وجود دارد يا نه! هزينه پارکینگ متجمع تجاری کوروش نيز بهتر از اين نيست و نسبت به سایر مال‌ها گران‌‌تر است و منطقي نيست. شهروند ديگري مي‌گويد: براي سه، چهار ساعت توقف در پاركينگ مجتمع تجاري كوروش هشت هزار تومان پرداخت كردم. حالا بماند که نیم‌ساعت در حال پایین رفتن پنج طبقه با ماشین بودم. تازه بعد از آن نيز باید بیشتر از نیم‌ساعت منتظر آسانسورها باشید.
طبق كسب اطلاع خبرنگار «قانون»، پاركينگ مجتمع كوروش ۱۰۰۰ تومان ورودی دارد. یعنی اگر شما وارد پارکینگ شوي و همان لحظه خارج شوي، باید ۱۰۰۰ تومان پرداخت کني و به ازاي هر ساعت توقف نيز ۱۵۰۰ تومان از مشتري دريافت مي‌شود. تازه اگر بخواهي به سینما بروی، بايد ۱۲هزار تومان نيز بابت هر بليت سينما پرداخت كني. به همه اين ها، بحث ترافيك بزرگراه ستاري براي ورود به مجتمع كوروش را نيز اضافه كنيد. همچنين رستوران‌هایي كه در اين مجتمع‌ها وجود دارند، ميزان پولي كه دريافت مي‌كنند بسيار بيشتر از كيفيت غذا و خدماتي است كه ارائه مي‌دهند.
وضعيت پاركينگ فرودگاه مهرآباداين وضعيت تنها مختص مال‌هاي تجاري نيست. شرايط نرخ‌هاي پاركينگ‌هاي فرودگاه مهرآباد نيز بهتر از اين نيست. چندي پيش به منظور يك سفر ضروري يك هفته‌اي به فرودگاه مهرآباد رفتم و ماشين شخصي خود را در يكي از پاركينگ‌هاي فرودگاه پارك كردم. پس از بازگشت از سفر و هنگام خروج از پاركينگ، مبلغ ۱۸۰ هزار تومان به عنوان اجاره پاركينگ پرداخت كردم؛ مبلغي كه حتي ۳۰هزار تومان از هزينه بليت هواپيما در مسير مورد نظر من بيشتر بود! با مسئول پاركينگ فرودگاه تماس گرفتم و اعتراض كردم، پاسخي كه شنيدم اين بود: براي يك شبانه روز توقف در پاركينگ، بايد ۲۵هزار تومان پرداخت كنيد! جالب اينجاست كه اتحاديه اتوسرويس، تعميرگاه، پاركينگ و كارواش، نظارتي بر وضعيت پاركينگ فرودگاه ندارد و ظاهرا تعيين اين نرخ‌ها توسط مسئولان پاركينگ در خود فرودگاه مهرآباد صورت مي‌گيرد.
نرخ مصوب پاركينگ‌هاي عمومي در شهر تهرانمحمدمهدي تندگويان، عضو شوراي شهر تهران، به «قانون» مي‌گويد: «پاركينگ‌هاي عمومي، زير نظر شهرداري اداره مي‌شوند و مصوب هفتاد و دومین و هفتاد و سومین جلسات رسمی ، علنی فوق‌العاده شورای اسلامی شهر تهران (دوره چهارم) به تاریخ‌های بیست و پنجم و بیست و هفتم خرداد سال ۱۳۹۳، در خصوص تعیین نرخ حق توقف پارکینگ‌های عمومی و نرخ عوارض پارک حاشیه‌ای در شهر تهران، نرخ پاركينگ‌ها تعيين شده بود.»
پس از آن در فروردين سال ۹۵ اعضای شورای اسلامی شهر تهران با افزایش ۳۰ درصدی نرخ حق توقف پارکینگ‌های عمومی شهر تهران متناسب با نرخ تورم سالانه موافقت کردند. در دویست و پنجاه و یکمین جلسه شورا، لایحه تعیین نرخ حق توقف پارکینگ‌های عمومی در شهر تهران در شرایطی مورد بررسی قرار گرفت که از سال ۹۳ تا کنون افزایش نرخی در این بخش به تصویب نرسیده بود. بر اين اساس نرخ مصوب، در پاركينگ‌هاي عمومي شهر تهران براي سواري و وانت، مبلغي در حدود ۵۰۰ تا ۷۲۰ تومان براي يك ساعت دريافت مي‌شود و براي توقف ۲۴ ساعته، مبلغي در حدود ۳۰۰۰ تا ۵۲۰۰ تومان دريافت مي‌شود.
چه ارگاني نظارت مي‌كند؟در چنين شرايطي يك علامت سوال بزرگ به وجود مي‌آيد كه چه سازمان يا ارگاني بايد بر عملكرد اين مجتمع‌هاي تجاري و نرخ‌گذاري پاركينگ‌هاي آنها نظارت كند؟ علت اين كه نرخ توقف در پاركينگ‌هاي مجتمع‌هاي تجاري تا اين حد با نرخ پاركينگ‌هاي عمومي متفاوت است، چيست؟ شهرداري كه مجوز ساخت به اين مجتمع‌ها مي‌دهد، آيا بعد از راه‌اندازي آنها نظارتي بر عملكردشان دارد يا نه؟ تندگويان در اين باره مي‌گويد: «در مورد مجتمع‌ها و مال‌هاي تجاري، شهرداري نظارتي بر تعيين نرخ پاركينگ آنها ندارد.» يكي از اعضاي سازمان نظام مهندسي نيز در اين باره به «قانون» مي‌گويد: «مساله اين است كه اتحاديه يا ارگاني براي نظارت بر وضعيت پاركينگ مال‌هاي تجاري و نرخ‌گذاري آن وجود ندارد و در واقع مالكان اين مجتمع‌ها، تعيين‌كننده نرخ توقف در پاركينگ‌ها هستند.» اين در حالي است كه آنها بايد از قوانين و مصوبات ابلاغ شده به اتحاديه دارندگان توقفگاه پيروي كنند.
مجتمع‌هاي خصوصي با كاربري عمومياينجاست كه شبهه پيش مي‌آيد كه سازمان‌ها و نهادهاي مربوطه و شهرداري كه در برابر تخلفات كوچك‌تري مثل افزايش چنددرصدي قيمت محصولات و ايجاد سد معبر در پياده‌روها توسط دست‌فروش‌ها قاطعانه برخورد مي‌كنند و كاملا نيز معتقد به انجام وظيفه در اين موارد هستند، چرا در برابر تخلفاتي اين چنين سكوت مي‌كنند؟ مساله اين است كه حتي اگر اين مجتمع‌ها تحت مالكيت خصوصي نيز باشند، به دليل كاربري عمومي، بايد نظامات و مقررات خاص كه از مجاري قانوني گذشته است، بر آنها بار شود. براي مثال هنگامي كه پاركينگ‌هاي اين مجتمع‌ها كاربري عمومي پيدا مي‌كند، بايد با تعرفه مصوب پاركينگ‌هاي عمومي سنجيده شود، در غير اين صورت بايد پذيرفت كه در سطح جامعه، نوعي بي‌قانوني وسيع رخ داده و مانند نمونه‌هاي بي‌شمار ديگر، حق مردم در معرض تضييع قرار گرفته است.
تهران، شهر بدون پاركينگ!به نظر مي‌رسد اتحاديه دارندگان توقفگاه در اين زمينه بايد نظارت كامل به عملكرد اين مجتمع‌ها در زمينه دريافت حق پاركينگ داشته باشد و به تخلفات آنها رسيدگي كنند. در اين باره عليرضا راسي، رييس اتحاديه دارندگان اتوسرويس، تعميرگاه، پاركينگ و كارواش خودرو به «قانون» مي‌گويد: در مورد تهران از قول من بنويسيد شهر بدون پاركينگ! در كلانشهر تهران، تنها ۱۰۰ واحد مجاز پاركينگ وجود دارد و اگر با ميانگين مساحت در نظر بگيريم، اين تعداد پاركينگ براي شهري با اين عظمت و اين تعداد خودرو يعني هيچ! شهرداري در برخي مكان‌ها، پاركينگ‌هاي طبقاتي ساخته است؛ در حالي كه متولي ساخت پاركينگ به طور كلي بايد شهرداري باشد. در تهران مشاهده مي‌كنيم كه برج‌ها و ساختمان‌هاي سربه فلك كشيده ساخته مي‌شود اما بدون پاركينگ كافي؛ در حالي كه در تمام دنيا، شهرداري‌ها اين مساله را پوشش مي‌دهند. در كشور ما پولي كه شهرداري براي ساخت پاركينگ دريافت مي‌كند، هميشه براي اين منظور هزينه نمي‌شود. بماند كه در برخي از پاركينگ‌ها تغيير كاربري داده شده مثلا در دو طبقه از آن فلافل‌فروشي راه انداخته‌اند يا آنها را در اختيار ارگان‌هاي خاصي قرار داده‌اند. شهرداري در منطقه ۱۲ تعدادي پاركينگ احداث كرده و آنها را به پيمانكار سپرده است كه عملكرد مناسبي ندارند و دود آن در چشم مردم مي‌رود. كساني در اين مجموعه مظلوم واقع مي‌شوند كه از اتحاديه پروانه دارند و نرخ‌هاي مصوب اتحاديه را رعايت مي‌كنند. هر بنگاه اقتصادي بايد سودآور باشد، يعني دخل و خرج آن با يكديگر همخواني داشته باشد. نرخ‌هايي كه اتحاديه داده، مربوط به سال ۹۴ است و در دو سال اخير، نرخ جديدي تعيين نشده است. مساله اين است كه در حال حاضر كسي حاضر نمي‌شود فضايي براي ساخت پاركينگ اختصاص دهد زيرا توجيه اقتصادي ندارد. از طرفي هيچ كمكي نيز از سوي دولت و شهرداري صورت نمي‌گيرد. در مورد مجتمع‌ها و مال‌هاي تجاري، بخشي از اين‌ها مدعي هستند كه بخش عمده‌اي از كار را به مشتريان خودمان اختصاص داده‌ايم يعني پول دريافت نمي‌كنيم ولي در عمل از مردم پول مي‌گيرند. اتحاديه، بازرسي اصناف، ۱۲۴ و تعزيرات حكومتي نيز بايد بر اين وضعيت نظارت كنند. در واقع شوراي شهر و شهرداري و تمام حوزه‌هاي شهري بايد دست به دست هم دهند ودر راه واقعي كردن نرخ‌ها قدم بردارند.»