پرویز مشکاتیان مرد. شاید کلمات هم باورشان نشود که باید این طور کنار هم قرار بگیرند تا رنگ ها از رو بروند و مژه ها پر آب شوند. وقتی واژه ها تن می زنند، از ما چه انتظار؟ فکر می کنم دلیلی هم ندارد باور کنیم. از امروز فکر می کنیم پرویز خسته از روزگار به سفری طولانی رفته و تا مدت ها برنمی گردد.
سفر به جزیره ای یا کشوری خیلی دور و این ما ایم که باید تا او برمی گردد "چکاد" و " دود عود" و "دستان"گوش کنیم و انتظار " لحظه دیدار " بکشیم؛چه باک اگر انتظار طولانی شود؟ "نوا" و " خلوت گزیده" هست ، تسلایمان می دهد. نه باور نکنید مشکاتیان مرده است. اصلا هنرمند مگر می میرد؟