فرارو- خروج آمریکا از توافق زیست‌محیطی پاریس تغییر تاریخیِ مهمی است. اکنون که آمریکا غیرقابل‌اعتماد نیست، آنگلا مرکل صدراعظم آلمان باید به دنبال شرکای جدید باشد.
به گزارش فرارو به نقل از اشپیگل، دونالد ترامپ علیرغم هشدارهای نزدیک‌ترین مشاورانش، بر توافق بزرگ‌ترین کشورهای جهان پشت کرد و اساساً تلاش برای جلوگیری از تغییرات زیست‌محیطی را نادیده گرفت.
برای آنگلا مرکل که در دوران تصدی خود مسائل زیست‌محیطی را مرکز توجه قرار داده بود، این مسئله تنها یک توهین نیست، بلکه یک شکست شخصی است. هیچ پروژه بین‌المللی دیگری به‌اندازه کاهش گرمایش جهانی به‌اندازه 2 درجه سانتی‌گراد برایش اهمیت نداشت. هفته گذشته در نشست G-7 در "تائورمینا"، ترامپ اشاره‌ای به تصمیمش درباره توافق پاریس کرد. مرکل و دیگر سران دولتش خجالت‌زده شدند.
مدتی بعد در مونیخ بود که مرکل ایده واقعی خود درباره عملکرد ترامپ را بیان کرد: "دوران اتکا به دیگران به پایان رسیده است."
سخنرانی مرکل تنها یک تفسیر اولیه درباره تصمیم ترامپ است. سخنان او درباره غیرقابل‌اعتماد بودن آمریکا در همه‌جا به‌عنوان پایان یک دوران تفسیر شد: از سال 1949 تمام صدراعظم‌های آلمان بر اتحاد با واشنگتن حساب کرده‌اند. برای 68 سال، آمریکا شریک و متحد قابل‌اعتمادی برای آلمان بود.
لحنی ستیزه‌جو
اما در حقیقت، مرکل تنها از یک نفر قطع امید کرده است: دونالد ترامپ؛ و حق هم دارد. تنها به این دلیل که آمریکا به دست رئیس‌جمهوری نالایق افتاده، نباید منجر به پایان دادن به اتحاد فرا اقیانوسی شود. رابطه میان آلمان و آمریکا آن‌قدر نزدیک است که حتی فردی مانند دونالد ترامپ نیز نمی‌تواند آن را خراب کند.
مرکل می‌توانست به این نکته اشاره‌ای نکند، اما با بالا رفتن شور مبارزات انتخاباتی آلمان، ترجیح داد لحن ستیزه‌جویی به خود بگیرد. سخنان او مطمئناً به‌اندازه سخنانی که دائم از کاخ سفید خارج می‌شوند، مخرب نیست. اما سخنانِ دیپلماتیکی نیستند. معلوم است که مرکل حاضرشده برای کسب رأی بیشتر، از عدم اعتمادِ رو به افزایشِ آلمانی‌ها نسبت به آمریکا استفاده کند؛ مخصوصاً در مقابله با رقبای خود که لحن ضد ترامپ و ناسیونالیست محکمی به خود گرفته‌اند. اما ترامپ از چنین درگیری‌هایی سود می‌برد. "نزاع" روش سیاسی موردعلاقه اوست. خروج او از توافق زیست‌محیطی نمونه‌ای از این سیاست‌ها است: هر چه جهان بیشتر از ترامپ برای رد توافق زیست‌محیطی انتقاد کند، هوادارانش بیشتر او را به‌عنوان "جنگجویی شجاع ایستاده در برابر سران سیاسی" می‌پرستند.
اختلاف با ترامپ تنها یکی از جدیدترین نمونه‌های شکست در سیاست خارجی در دوران دوازده‌ساله تصدی مرکل است. روسیه پوتین باری دیگر به یک قدرت خطرناک و خصمانه تبدیل‌شده است، جنگ داخلی اوکراین همچنان ادامه دارد، ترکیه در مسیر دیکتاتوری قرارگرفته، انگلیس دارد اتحادیه اروپا را ترک می‌کند، مجارستان و لهستان قدمی به عقب برداشته‌اند، یونان دارد ارزش یورو را به خطر می‌اندازد، و اکنون آمریکا هم درگیر بازی‌های بچه‌گانه رهبری نالایق شده است. آلمان دارد تمام شرکای خود را از دست می‌دهد. مرکل باید با شرکای باقی‌مانده بااحتیاط رفتار کند.
محور مرکل- مکرون
مرکل برخلاف صدراعظم پیشین آلمان که تمایل داشت برای حلِ مشکلات سیاسی روز از سیاستمداران معاصر کمک بگیرد، نسبت به دوستیِ سیاسی تردید دارد. "هلموت اشمیت" با "والری ژیسکار دستن"، "هلمت کهل" با "فرانسوا میتران" و "گرهارد شرودر" با "تونی بلر" همکاری و مشارکت کردند. اما مرکل هرگز چنین محور اتحادی ایجاد نکرده است، و چنین رویکردی با ترامپ محال است.
مرکل در سخنرانی خود در روز یکشنبه، از کلمات درستی استفاده کرد: "ما اروپایی‌ها، باید سرنوشت خود را در دست بگیریم." شاید داشت به درخواست ترامپ مبنی برافزایش هزینه‌های دفاعی توسط آلمان اشاره می‌کرد. اما پروژه اروپا با تانک و کشتی‌های جنگی نجات نخواهد یافت.
اگر مرکل واقعاً قصد دارد کاری برای جلوگیری از انهدام اتحادیه اروپا و نجاتِ توافقنامه پاریس انجام دهد، باید با امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه محور اتحاد برقرار کند، محوری که بر اساس اعتماد شخصی باشد. شاید پیشنهاد ترامپ برای سیاست مالی متحد در اروپا بلند پروازانه باشد و هزینه‌های زیادی برای آلمان ایجاد کند. اما مرکل باید آن را بپذیرد. هلموت کهل میلیاردها دلار برای وحدت اروپا سرمایه‌گذاری کرد که بسیار به نفع آلمان شد.
منبع: اشپیگل
ترجمه: وب‌سایت فرارو