ایکنا نوشت:
حجت‌الاسلام و المسلمین حسن پویا، معاون پژوهشی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) نمایندگی قم، در پاسخ به این پرسش که مقدمات و لوازم بهره‌مندی از ماه رمضان چیست؟ گفت: خداوند متعال برای ماه مبارک رمضان ماه‌های رجب و شعبان را پیش‌بینی کرده‌اند. وقتی به فضایل این دو ماه نگاه می‌کنیم می‌بینیم که این دو ماه خصوصیت‌هایی دارد که مقدمه‌های ورود به رمضان هستند. روزه‌هایی که در این ماه توصیه شده است و یا اینکه خداوند این دو ماه را ماه‌های مغفرت خوانده است، شب نیمه شعبان را که شب احیا و به تعبیر برخی روایات را قدر خوانده و یا برای روزه ۲۷ ماه رجب آنقدر فضیلت خوانده شده است و در برخی از روایت ثواب هفتاد سال روزه برای آن عنوان شده است و این‌ها لوازمی است که اگر انسان توجه کند مقدماتی است که انسان را برای ماه رمضان آماده می‌کند.
تمهید مقدمات روزه‌داری در دو ماه رجب و شعبان
پویا ادامه داد: رمضان میهمانی خداست، انسان وقتی می‌خواهد میهمانی برود به تناسب نوع میهمانی و هر کس در حد توان خودش وسایل و لوازمی از پوشش گرفته و تا لوازم دیگر مهیا می‌کند که هم احترام به صاحب‌خانه گذاشته باشد و هم به میهمانی. مثلا در عزاداری و شادی لباس‌ها و برخوردهایی متفاوت لازم است.
وی افزود: خداوند ماه رجب و شعبان را اسبابی قرار داده است برای انسان، تا او وسایل مورد نیاز برای این میهمانی را مهیا بکند. انسان باید در این دو ماه طلب مغفرت کند، اگر توانست روزه بگیرد، دعاهای ماه رجب و شعبان را بخواهد و به‌تدریج مهیا شود برای ماه رمضان که تمام لحظات و شب و روزش رحمت است و منادی ندا می‌دهد که آیا توبه‌کننده‌ای است که ما او را ببخشیم؟ با این وضعیت انسان وارد ماه رمضان می‌شود. به تعبیر روایات ماه مبارک رمضان یا رمضان الکریم که به معنای ماه کرامت است. در واقع لوازم ورود به این ماه استغفار و توبه است که روح انسان پاک شود تا بتواند وارد رمضان شود.
لوازم بهره‌مندی از ماه رمضان
معاون پژوهشی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) نمایندگی قم در پاسخ به این پرسش که در خود ماه رمضان چه لوازمی برای بهره‌مندی باید وجود داشته باشد؟ گفت: در حال عبادت انسان در حال تقرب به خداوند است، لازمه تقرب، رحمت و مرحمت خداوند است وقتی آتش نزدیک چوب قرار بگیرد، لازمه این تقرب سوختن چوب است، اما وقتی این چوب تر باشد یا فاصله‌اش زیاد باشد و یا موانع دیگری باشد، این تقرب تاثیری نخواهد داشت.
پویا ادامه داد: روزه یعنی عبادت خدا، با ورود به روزه انسان تقرب به خداوند متعال پیدا می‌کند. اگر این قابلیت وجود نداشته باشد این تقرب ایجاد نمی‌شود و فضایل حاصل نخواهد شد. بنابراین برای بهره‌مندی از لوازم این ماه ضمن اینکه این تقرب خود به خود ایجاد می‌شود و انسان روزه می‌گیرد باید از گناه دوری کند.
اجتناب از گناه؛ بالاترین عمل ماه
وی افزود: چنانچه پیامبر اکرم(ص) در آخرین روز ماه مبارک شعبان در خطبه‌ای راجع به فضایل ماه رمضان سخن گفتند و از امام علی(ع) سوال کردند چه کاری در این ماه بالاترین کار است که حضرت فرودند اجتناب از گناهان خدا، اگر روزه بگیریم اما گناه کنیم، روزه ما هیچ فایده‌ای نخواهد داشت و مانند چوب تری خواهد بود که هر چه آتش نزدیکش باشد نخواهد سوخت.
پویا تصریح کرد: گناه و معصیت انسان را از تقرب و نتیجه تقرب یعنی رحمت الهی و عنایات خاصه خدا از بین می‌برد و به قول امیر مومنان تنها گرسنگی و تشنگی برای روزه‌دار باقی می‌ماند و چه‌بسا که انسان از ماه مبارک رمضان خارج می‌شود و تنها یک حداقل وظیفه را انجام را انجام داده است که عدم معصیت خوردن روزه است اما از فضایل، رحمت‌ها و عنایت‌هایی که خداوند برای این ماه قرار داده است بی‌بهره خواهد بود.
صدقه؛ عامل افزایش توفیقات
معاون پژوهشی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) نمایندگی قم، در پاسخ به این پرسش که چه کارهایی باعث می‌شود انسان فضیلت بیشتری از این ماه ببرد؟ گفت: بخش اول ترک گناه و معصیت بود، اما برای جلب توفیقات بیشتر الهی طبیعی است که پاکی و عبادت خداوند و قدر شب شب و روز ماه مبارک رمضان را دانستن می‌تواند به توفیقات بیشتر منجر شود.
وی ادامه داد: توجه به فقیران، مستمندان و مسکینان نیز بسیار مد نظر است. ما در روایات داریم که یکی از چیزهایی که خداوند روزه را برای آن قرار داده است این است که انسان قدری به فکر گرسنگان و مسکینان باشد. عملا اگر کسی می‌خواهند از این ماه سود ببرد علاوه بر ترک گناه باید جلب منفعت بکند که یکی از راه‌های آن در کنار ادعیه و اعمال توصیه شده، گرفتن دست نیاز مستمندان را که دراز شده است می‌باشد و انسان تا جایی که می‌تواند در این ماه صدقات واجب و مستحب بدهد و به نیازمندان کمک بکند.
پویا در پایان گفت: گاهی ممکن است کسی مسکین نباشد اما گرفتار باشد و آبرویش در خطر باشد و قرضی داشته باشد و می‌توان به او کمک کرد. اگر این کارها انجام شود قطع آن تقرب واقعی حاصل می‌شود و انسان به آن تعالی که برای روزه‌داران واقعی قرار داده است می‌رسد.