یادداشت دریافتی- علی اصغر شریفی نیا؛ در پی معدوم کردن اجناس و کالاهای قاچاق مکشوفه در تهران و شهرهای مختلف نکته ای قابل تامل به ذهن خطور می کند که انگیزه نگارش این سطور توسط نویسنده شده است.
طبق قانون، اجناس مکشوفه قاچاق باید معدوم گردد و به چرخه اقتصادی و مصرف باز نگردد تا فرصتی برای حمایت از تولید ملی و ایجاد کسب و کار در راستای اقتصاد مقاومتی باشد.
هر چند این اقدام ممکن است مزایا و فوایدی داشته باشد، ولی با توجه به آمارهای موجود نهادهای حمایتی پوشش دهنده اقشار آسیب پذیر و کم درآمد مانند کمیته حضرت امام خمینی(ره) و سازمان بهزیستی، به نظر می آید اگر این اقلام مکشوفه برای حمایت از این اقشار در اختیار آنان قرار گیرد، می تواند راهی یا کمکی در جهت رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی این خانوده ها باشد و همچنین برخی مشکلات بودجه ای این نهادها را در راستای خدمت رسانی به خانواده های تحت پوشش مرتفع سازد.
یا با در اختیار گذاشتن این اقلام به موسسات خیریه و عام المنفعه و سازمان های مردم نهاد که خدماتی به جامعه و خانواده های کم بضاعت انجام می دهند باعث تقویت بنیه این مراکز و موسسات گردد و در ضمن مساعدتی برای اجرای برنامه های اجتماعی آنان و کمک به معضلات موجود در جامعه مانند ازدواج و ایجاد کسب و کار برای جوانان و افراد جویای کار در جهت خود کفایی و کار آفرین شدن آنها باشد.
به عنوان نمونه کمک به موسسات و مراکز خیریه و مردم نهادی که با تهیه امکانات و جهیزیه نوعروسان کم بضاعت به خانواده های آنان یاری رسانده و باعث رفع موانع ازدواج و تشویق جوانان به این امر موکد اسلامی می شوند.
هر چند ممکن است از بین بردن اجناس مکشوفه قاچاق در برخی موارد بازدارنده باشد؛ اما باعث هدر رفت سرمایه های انبوهی می گردد که در این زمینه هزینه شده است.
با توجه به مشکلات عدیده اجتماعی و خانوادگی و معضلات اقتصادی موجود، می توان از این تهدید، فرصتی ایجاد کرده و برخی موانع را از پیش پای جامعه اسلامی برداشت.
علاوه بر این، با آمارهای مختلفی که از برآورد سرمایه در گردش اجناس قاچاق و مجموع قیمت کالاهای مکشوفه و معدوم شده ارائه می شود حاکی از سرمایه هنگفتی دارد که از بین بردن آن باعث هدر رفت سرمایه ملی می گردد و ضربه ای به آن محسوب می شود. پس مناسب است با تدبیر این تهدید را به فرصتی تبدیل کنیم، از این حجم سرمایه که از کشور خارج شده و تبدیل به اجناس و کالا شده و به صورت قاچاق به کشور بازگشته، استفاده کنیم و از آن در جهت رفع معضلات معیشتی و اقتصادی خانواده های نیازمند و محروم بهره بگیریم. در ضمن می تواند قدمی برای کاهش حجم انبوه قاچاق و سرمایه گذاری در این کار باشد.
در هر صورت، این کالاها از پول و سرمایه این کشور تهیه شده و با معدوم کردن آنها در حقیقت باعث از بین رفتن این سرمایه ها توسط خودمان می شویم؛ یعنی سرمایه خود را با دستان خودمان نابود می کنیم.
هر چند این نوشتار در توجیه کار قاچاق کالا نمی باشد و به شدت با آن مخالف است، ولی هدف آن استفاده از این تهدید و تبدیل آن به فرصتی مناسب برای تعالی جامعه و رفع مشکلات فرهنگی، اجتماعی ناشی از معضلات اقتصادی و هدر رفت سرمایه ایرانی می باشد.
به نظر می آید با اصلاح قانون و در نظر گرفتن ساز و کاری خاص و مناسب می توان از این فرصت استفاده کرد و موانع قانونی پیش پای این امر را مرتفع ساخت. حال می توان با ارائه طرحی از طرف نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی یا لایحه ای توسط دولت خدمتگذار، این کار با هماهنگی نهاد ها و ارگان های مرتبط محقق گردد.
* دانشجوی دکترای مدیریت اطلاعات