ناسا معمولا در تونل باد خود از مدل‌های هواپیما و موشک به رنگ صورتی استفاده می‌کند. اما دلیل استفاده از این رنگ چیست؟
این انتخاب رنگ تنها بر اساس یک احساس زیبایی‌شناختی ساده نبوده است بلکه ناسا امیدوار است این نوع رنگ صورتی بتواند مصرف سوخت را تا نصف، آلودگی را تا حدود 75 درصد و صوت را تا حدود یک هشتم کاهش دهد.
این رنگ صورتی در حقیقت یک رنگ حساس به فشار است و می‌تواند واکنش هواپیماهای مدل را به فشار نشان دهد. این رنگ در آزمایشات تونل باد مرکز تحقیقاتی ایمز و مرکز تحقیقاتی لانگلی استفاده می‌شود.
در داخل یک تونل باد، هواپیمای مدل با چراغهای ال.ای.دی روشن می‌شود و در آن زمان می‌توان تاثیرگذاری این رنگ را فهمید. سپس باد وارد تونل می‌شود و اکسیژن موجود در آن با ذرات لومینوفر درون رنگ مرتبط می‌شود. مناطق دارای فشار هوای بالاتر از اکسیژن بیشتری برخوردارند و در نتیجه رنگ صورتی، تیره‌تر می شود.
زمانی که لومینوفرها شروع به تیره کردن رنگ می‌کنند، دانشمندان می‌توانند بخش‌هایی از هواپیما را که بیشترین تاثیر را دریافت کرده و دلیل آن را شناسایی کنند.
دانشمندان از سال 1935 می‌دانستند که اکسیژن می‌تواند درجه شب‌تابی را کم کنند. ناسا از دهه 1980 شروع به استفاده از رنگهای شب‌تاب در آزمایشات خود کرد. در سال 1989 اولین نسل از رنگهای حساس به فشار صورتی ساخته شد.
نسل آینده این رنگها که صورتی تیره و غیرماندگار خواهند بود، می‌توانند تغییرات در فشار را در سطوح میکروثانیه نمایش دهند و کمتر به گرما حساس هستند.