فریبا البرز در روزنامه خراسان نوشت: چند سالی که از شروع زندگی های مشترک می گذرد، کم کم صدای قدم های کوچک فرد سومی در زندگی 2 نفره زوجین شنیده می شود. در تصور عامیانه و به این دلیل که قدیمی ها معتقد بودند، همیشه این گونه تصور می شود که با به دنیا آمدن فرزند اول، زندگی تغییرات مثبت زیادی می کند و زیباتر می شود و حتی اختلافات بین زن و شوهر به خودی خود حل می شود! اما واقعیت همیشه این گونه نیست.
این تغییرات به وجود آمده غافل گیر کننده است و یک نوزاد مسیر حرکت خانواده را عوض می کند هرچند آمدنش بسیار شیرین و خوشحال کننده هم است. پژوهش های فراوان نشان می دهد کیفیت روابط حدود دو سوم زوج هایی که اولین فرزندشان به دنیا می آید، افت پیدا می کند و میزان اختلافات بالا می رود. در ادامه این مطلب، به مرور نگرانی های مادر اولی ها و راهکارهای کنترل آن ها می پردازیم بنابراین خواندن این مطلب به زنانی که به زودی و برای اولین بار صاحب فرزند می شوند، توصیه می شود.
عوامل کاهش رضایت از ازدواج تازه مادران
گاهی رضایت مادران بعد از تولد اولین فرزند از ازدواج‌شان افت پیدا می کند. تغییرات هورمونی، فشارهای جسمی ناشی از زایمان و شیر دهی و جابه جایی ناگهانی از محیط کار به خانه به همراه نوزاد، ممکن است علل این کاهش رضایت از ازدواج باشد. شب های بی خوابی و روند بی پایان عوض کردن پوشک بچه، چگونگی تقسیم کارهای خانه و کارهای مربوط به نوزاد، می تواند عاملی مهم در اختلاف بین زن و شوهر باشد.
رایج ترین نگرانی های تازه مادران
زمانی توجه زوجین فقط معطوف به یکدیگر بود اما با آمدن نوزاد، این توجه به یک بچه جلب می شود. گاهی همین امر می تواند موجب شکل گیری مشکلاتی در بین زوجین شود. دیده شده است که در این شرایط زن به شوهرش مشکوک می شود و نگران از این که مبادا شوهر با فرد دیگری ارتباط داشته باشد. زنان بعد از زایمان ممکن است به شدت از اندام خود ناراضی شوند و دایم تصور کنند که دیگر جذابیتی برای شوهر خود ندارند. ممکن است گاهی شوهر هم از این شاکی باشد که دیگر در قلب همسرش جایی ندارد و نوزاد جای او را گرفته است. همسر به دلیل نگهداری از نوزاد وقت کمی برای ایجاد رابطه عاطفی و زناشویی با شوهرش پیدا می کند و طبیعتا فاصله عاطفی ایجاد می شود. در این بین ممکن است بدون هیچ ملاحظه ای، بهانه گیری شوهر شروع شود و بدون در نظر داشتن شرایط سخت همسر، اندک آرامش باقی مانده هم از بین برود.
برخی هم به شدت نگران تربیت صحیح فرزندشان می شوند به طوری که دل مشغولی و استرس این امر روند عادی زندگی را مختل می کند. در واقع فشار وظایف مربوط به بچه دار شدن به حدی سنگین است که متخصصان بهداشت روانی به خصوص به خانم هایی که منتظر به دنیا آمدن اولین فرزندشان هستند، توصیه می کنند به طور پیشگیرانه به مشاوره مراجعه کنند تا برای به عهده گرفتن مسئولیت های جدید مربوط به بچه، مسائل مالی ناشی از آن و تغییراتی که در زندگی زناشویی و اجتماعی شان به وجود می آید، آمادگی پیدا کنند.
چه باید کرد؟
با مطالب عنوان شده، این گونه به نظر می رسد که مسئله می‌تواند جدی شود. منفعل بودن در برابر این مشکلات ابتدا مادر را به شدت دچار آسیب می کند و بعد از آن، شوهر و نظام خانواده دستخوش تغییرات منفی می شود. پس کاملا منطقی است که برای حل مسائل پیش رو چاره ای پیدا کرد.
از هر فرصتی برای باهم بودن بهره ببرید
پاسخ به نیازهای عاطفی شوهر و حس تعهد به همسر در صدر عواملی قرار دارد که باعث می شود زوجینی که تازه فرزندشان به دنیا آمده، به یک احساس آرامش برسند. برای پرهیز از بی توجهی به همسر و غفلت از روابط، نباید منتظر به وجود آمدن فرصتی برای توجه به یکدیگر ماند. چرا که این موقعیت هیچ گاه خود به خود به وجود نمی آید. به جای انتظار کشیدن، باید زوجین خودشان موقعیت مناسب را خلق کنند. اگر خستگی خیلی زیاد شده یا موقعیت مالی مناسبی وجود ندارد، نیازی به گردش های پر هزینه و بیرون رفتن گاه و بی گاه با همسر نیست. حتی صرف ده دقیقه وقت پس از خوردن شام یا زمانی که نوزاد خواب است، برای در کنار هم بودن می تواند پیوند بین زوجین را مستحکم‌تر کند.
احساسات تان را با شوهرتان در میان بگذارید
زنان سعی کنند که نگرانی ها و حس هایی را که در این دوران تجربه می کنند خیلی شفاف و صمیمانه به شوهر خود بگویند. حتی اگر به طور کلی برای شما به عنوان یک تازه مادر، درباره احساسات صحبت کردن، عادت نشده است تنها چند دقیقه کنار هم نشستن و گفت و گو با یکدیگر، خود خلق یک فرصت مناسب برای نزدیک شدن به همسر است. مضاف بر این که صحبت کردن و برون ریزی احساسی، آرامش فوق العاده ای به همراه خواهد داشت.
خیرخواهی را در زندگی مشترک نشان دهید
یکی دیگر از عواملی که باعث بهبود شرایط می شود، خیر خواهی است. ابراز عشق و نشان دادن احترام و تمایل برای بخشیدن همسر به خاطر اشتباهات و ناکامی جزو آن دسته از مواردی است که آرامش روحی و روانی را به دنبال دارد؛ بنابراین سختی های این دوران را بپذیرید و از لحظه های در کنار فرزندتان بودن لذت ببرید.