صفحه نخست

سیاست

ورزشی

علم و تکنولوژی

عکس

ویدیو

راهنمای بازار

زندگی و سرگرمی

اقتصاد

جامعه

فرهنگ و هنر

جهان

صفحات داخلی

کد خبر: ۲۸۳۴۵۴
تاریخ انتشار: ۱۸:۴۷ - ۱۰ مرداد ۱۳۹۵
*دکتر رحمت ا... قلی پور؛ در طول روزهای پس از انتخابات حماسی و پور شور ریاست جمهوری سال 1392 و انتخاب رئیس جمهور توسط مردم عزیز ایران، رسانه ها، احزاب و گروه های سیاسی هر یک از ظن خویش به تحلیل این انتخابات و انتخاب مردم پرداخته اند که قالب آن تحلیل ها بر بنیاد جهت گیری های سیاسی بوده است. 

در ادامه این تحلیل ها، افراد و گروه هایی نیز بر مطالبات مردم توجه نموده و در قالب توصیه یا یادآوری به رییس جمهور منتخب تلاش نموده اند موضوعات اقتصادی را برجسته نمایند تا حدی که مشکل اصلی کشور را در شرایط کنونی اقتصاد و معیشت مردم دانسته و راه برون رفت از وضعیت فعلی را پرداختن به این مسایل می دانستند. 

در همین راستا گمانه زنی های هدفمند خود را بر انتخاب تیم اقتصادی دولت جدید معطوف داشته و هر از گاهی فهرست جدیدی در این گمانه زنی ها یافت می شد. گو اینکه برای نجات مشکل کشور تنها و تنها تیم اقتصادی منجی خواهد بود. نگارنده در آن روزها که در سفر مطالعاتی در خارج از کشور بوده است، با نوشتن یادداشت کوتاه و ارسال آن برای یکی از جراید کثیرالانتشار، عیلرغم آن جریان قالب رسانه ای بر موضوع مهم "مدیریت علمی" تاکید داشته است و ضمن پذیرش این موضوع که اقتصاد و  معیشت مردم در شرایط فعلی کشور از ضروریات جامعه است و دولت جدید با اهتمام به آن و موفقیت در این راه می تواند کارنامه قابل قبولی برای ادامه مسیر ارائه نماید، اما تنها راه موفقیت دولت را توجه به موضوع مهم "مدیریت" می داند که البته طی سال های گذشته مورد غفلت قرار گرفته است و یکی از پیامدهای منفی این بی توجهی، پدیده فیش های حقوقی است که در یادداشت قبلی به بحث گذاشته شد. 

مدیریت با مفهوم علم اداره سازمان ها و مدیریت دولتی با تعریف علم اداره دولت و سازمان های دولتی، مقوله ای است که تصمیمات و اقدامات مدیران را در تمام عرصه ها بویژه عرصه اقتصادی کشور نظام مند نموده و با استفاده از استراتژی ها، روش ها و سازوکارهای علمی و نظام مند تلاش می کند تا کلیه تصمیمات در هماهنگی با یکدیگر از هم جهتی لازم برخوردار بوده و دارای تناسب عمودی و افقی باشند. 

نتیجه چنین رویکردی سبب شکل گیری تصمیمات علمی در عرصه های مختلف با هم پایانی لازم خواهد بود. بنابر این آنچه که در دولت یازدهم که البته زمان کوتاهی تا پایان آن مانده است، می تواند امیدها را دوام و قوام بخشد، "علمی کردن مدیریت" در مجموعه سازمان های دولتی و حتی خصوصی است. باید بپذیریم که مدیریت امروز سازمان ها سازوکارهای علمی خود را دارد و مدیران دیگر مادر زادی آفریده نمی شوند و مدیریت وراثتی، حزبی یا جناحی نیست. امروزه مدیریت سازمان ها حرفه ای است و نیازمند افرادی با دانش تخصصی توام با دانش مدیریت خواهد بود. در این راستا چند پیشنهاد تقدیم دولت محترم می شود.

  • اکنون که دولت محترم و شورای عالی اداری رای به تجزیه سازمان مدیریت و برنامه ریزی و تاسیس سازمان مستقل اداری و استخدامی داده است، پیشنهاد می شود ضمن نام گذاری این سازمان جدید به "سازمان توسعه و بهبود مدیریت"، معاونت یا مرکزی در وزارتخانه ها و سازمان های مستقل با عنوان مشابه ایجاد نماید که به وظیفه اصلاح ساختارها، فرایندها و در کل نظام اداری سازمان بپردازد.
  • توصیه می شود اولویت نخست سازمان تازه تاسیس، موضوع  تعیین شاخص ها و شرایط احراز پست های حرفه ای سازمان ها و اصلاح و اجرای مصوبه اخیر دولت در موضوع انتخاب و انتصاب مدیران حرفه ای و نظارت بر اجرای آن باشد. 
  •  انتصاب فردی با شایستگی های حرفه ای بجای سیاسی در راس این سازمان از ضرورت های سازمان نو تاسیس خواهد بود، تا ایشان به دور از ملاحظات سیاسی به بهبود و بهسازی نظام اداری کشور بپردازد. 
  • معماری منابع انسانی کشور با هدف شناسایی نیروی انسانی مستعد و توان مند و برنامه ریزی برای بالفعل کردن این استعدادها و بکارگیری آنها در عرصه های مختلف از دیگر اقداماتی است که سازمان نو تاسیس با انجام آن می تواند روح امید و تلاش را در نیروهای مستعد کشور زنده نماید و ضمن جلوگیری از خروج نیروی انسانی شایسته از کشور، گام مهمی در برگرداندن نیروهای مهاجرت کرده بردارد.
  • در نهایت پیشنهاد می شود در کنار این سازمان، جایگاهی با عنوان "مشاور عالی رییس جمهور در مدیریت سازمان ها"، تشکیل شود تا با رصد مسائل و موضوعات مدیریتی جامعه و ارائه آن به رییس جمهور، چشم بینا و رصد گر ریاست جمهوری در حل مسائل و مشکلات مدیریتی کشور باشد. 
امید است دولت یازدهم در زمان باقی مانده از عمر خود که با روی کار آمدنش سفیر برگشت شادی و نشاط و امید در کشور بوده است، با اتخاذ شیوه ای علمی در مدیریت جامعه و پرهیز از اعمال رویکردهای سیاسی در اداره امور کشور، دوام و قوام بخش این امیدها و شادی ها باشد.

*استاد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
ارسال نظرات