گروهی از دانشمندان بین‌المللی گونه‌ای جدید از دایناسور تیراناسور را شناسایی کرده و آن را تیمورلنگی بِه‌گوش (Timurlengia euotica) نام گذاشته‌اند.
به گزارش بی بی سی، محققان آمریکایی و روس و دانشمندان دانشگاه ادینبورو فسیل‌های این دایناسور گوشتخوار را در بیابان قزل‌قوم ازبکستان یافتند و به همین دلیل نام آن را با اقتباس از نام تیمور لنگ، قهرمان ملی ازبکستان، تیمورلنگیا یا تیمورلنگی گذاشتند.
این دانشمندان با سر هم کردن بیست و پنج بخش از بدن این دایناسور اندازه و شکل آن را مشخص کردند.
دکتر استیون بروسات پژوهشگر ارشد این تحقیق از دانشگاه ادینبورو می‌گوید: "این گونه کاملا جدید است و قرابت بسیاری با تی-رکس دارد، اما بسیار کوچکتر است و تقریبا اندازه اسب بوده است."
اما تیراناسورها مدت‌های مدید دایناسورهای کوچکی بودند و در نهایت به بزرگی جثه انسان بودند، اما ناگهان سر و کله تی-رکس پیدا شده است.
تی-رکس (یا شاه تیراناسور) از سر تا دم حدود سیزده متر طول، تا چهار متر ارتفاع و بیش از هفت تن وزن داشته است.
با اینکه دایناسورهایی عظیم‌تر از تی-رکس وجود داشته‌اند، اما تی-رکس همچنان یکی از عظیم‌الجثه‌ترین شکارچیان گوشتخواری است که در کره زمین زندگی کرده اند.
انقطاع بیست میلیون ساله‌ای که در میانه دوره کرتاسه از نظر فسیل‌های دایناسور وجود دارد باعث شده تی-رکس از دیدگاه تکاملی معمایی برای دانشمندان باشد.
تیمورلنگی متعلق به اواسط دوره کرتاسه یعنی ۹۰ میلیون سال پیش است، یعنی زمانی که رد دایناسورها از نظر تکاملی تقریبا گم می‌شود چون فسیلی از آن دوره شناسایی نشده است؛ بنابراین تا اواخر دوره کرتاسه، زمانی که تی-رکس زندگی می‌کرده، "خلا عظیمی" از نظر فسیل دایناسور وجود دارد.
استخوان‌های قرمز استخوان‌هایی است که فسیل آنها یافته شده و دانشمندان از آنها برای بازسازی کل بدن دایناسور استفاده کردند
به دلیل همین انقطاع فسیلی، دانشمندان نمی‌دانند دایناسوری به این بزرگی چگونه و از کدام گونه دایناسور تکامل یافته است.
با یافتن فسیل‌های تیمورلنگی آنها امیدوارند که بتوانند این معما را حل کنند و دریابند چرا تیرانوسورها چنین جثه عظیمی یافته اند: "ویژگی‌های استخوانی تیمورلنگی در تی-رکس هم دیده می‌شود. این ویژگی‌های در حال تکامل به تی-رکس امکان داده بود که در راس هرم غذایی جانوری، چنین برتری بی چون و چرایی داشته باشد."
به عقیده محققان، کلید کشف موضوع، گوش و مغز تیمورلنگی است.
دکتر بروسات می‌گوید: "ججمجه بیش از هر چیز دیگر راز این دایناسور را فاش کرد، گروه تحقیقاتی جمجه را اسکن کرد تا شکل جمجه و گوش داخلی را دقیقا مشخص کنند، گوش داخلی این امکان را می دهد که تصویر دقیقی از توانایی‌های حسی این دایناسور پیدا کنیم."
"ما بر اساس سی‌تی‌اسکن می‌توانیم بگوییم که مغز و گوش آن تقریبا مثل تی-رکس بوده است."
"بنابراین تی-رکس کل سیستم پردازشگر مرکزی [این دایناسور] را داشته، هوش او را داشته و حواس تیز او را داشته و شاید همین به تی-رکس امکان داده چنین جثه عظیمی پیدا کند."
تی-رکس گردنی و دمی دراز و سری سنگین داشته اما روی دو پا راه می‌رفته است، بنابراین سیستم تعادلی پیشرفته‌ای در گوش میانی داشته، از این رو دانشمندان نام این این دایناسور را بِه‌گوش گذاشته‌اند.