صفحه نخست

سیاست

ورزشی

علم و تکنولوژی

عکس

ویدیو

راهنمای بازار

زندگی و سرگرمی

اقتصاد

جامعه

فرهنگ و هنر

جهان

صفحات داخلی

کد خبر: ۲۶۴۴۱۲
تاریخ انتشار: ۱۱:۱۷ - ۱۱ اسفند ۱۳۹۴
از دست دادن دو دست برای یک عشق بازی کریکت گرچه کار را سخت می کند اما مانع به حساب نمی آید؛ این را می توان درمورد عجیب جوان کشمیری دید.

به گزارش فرادید، "امیر حسین لونی" جوان 26 ساله کشمیری که در کودکی هر دو دستش را در یک حادثه از دست داد با اراده و تلاش موفق شد بدون دست هم کریکت بازی کند و رویای کودکی خود را محقق سازد. 

امیرحسین زمانی که هشت ساله بود و در کارگاه چوب بری پدرش کار می کرد در یک حادثه هر دو دستش قطع شد و زندگی برای او رنگی دیگر گرفت. پدر امیرحسین در آن زمان هزینه زیادی برای پیوند دست او انجام داد و بخشی از سرمایه خود را نیز به فروش رساند اما پزشکان نتوانستند برای فرزند او کاری کنند.

گرچه شوک از دست دادن دست ها برای امیر حسین و خانواده او بسیار سنگین بود اما او رفته رفته آموخت که به جای دست از پاهایش استفاده کند و اکنون آنقدر در این کار مهارت دارد که حتی می تواند با پاهایش صورتش را اصلاح کند. او خودش در این باره می گوید پس از حادثه از دست دادن دست هایش حتی فکر نمی کرده بتواند بدون دست غذا بخورد اما اکنون همه کارهای روزنامه را خودش انجام می دهد.

امیرحسین با بالارفت مهارتش در استفاده از پا به جای دست به فکر تحقق رویای کودکی افتاد؛ او از کودکی به بازی کریکت عشق می ورزید. وی چند سالی است که با تمرینات فراوان توانسته مهارتش در بازی را بالا ببرد و اکنون کاپیتان یک تیم کریکت محلی است.  

این جوان معلول و با اراده با نگه داشتن چوب کریکت بین گردن و کتف در این بازی شرکت می کند و توانسته با مهارتش چشم همه را خیره کند. او می گوید وقتی شروع به بازی کریکت می کند دیگران او را مسخره می کنند و باور نمی کنند که او بتواند بدون دست بازی کند اما او با تلاش و پشتکار کار خود را انجام می دهد و اکنون همه به مهارت او احترام می گذارند. گزارش "یونس زرگر" عکاس "بارکرافت" از مورد عجیب امیرحسین را در زیر می بینید.












ارسال نظرات
ناشناس
۰۸:۰۹ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۲
کشمیری ها اصالتی ایرانی دارند . اگر به چهره ها ی کشمیر ها بنگرید نه به هندی ها شباهت دارند و نه پاکستانی ها . دین اکثر انها هم شیعه می باشد .
ناشناس
۰۰:۲۹ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۲
این هم نتیجه به دنیا اومدن تو پاکستان
اگه تو انگلیس به دنیا می اومد دو دستشو داشت و الان کریکت باز معروفی بود
ناشناس
۰۰:۲۷ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۲
تو هشت سالگی تو کارگاه چوب بری باباش چیکار می کرد باید می رفت مدرسه
ناشناس
۰۰:۱۷ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۲
بوسه بر هر قدمت . بسیار ستودنی هست
ناشناس
۲۳:۲۸ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
افرین به این اراده.یادسخن سارتر افتادم که می گفت :اگه یک مفلوج نتواند قهرمان دو و میدانی شود تقصیر خودش است.
ناشناس
۲۲:۲۸ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
احسنت
ناشناس
۲۰:۰۴ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
درود ولی گردن جای حساسیه امیرحسین جان !
ناشناس
۱۶:۱۰ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
خدا پشت و پناهت رفیق
يغما
۱۴:۰۸ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
زنده باشى گل پسر
اميدى كه شما به زندگى دارى الهام بخشه عزيزم
ياد فيلم باج هـم بخير
ایمان
۱۳:۳۴ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
هزارماشاللهههههههههههههههه.................
بهروز
۱۲:۳۹ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
اراده بعضیها ستودنیست
ناشناس
۱۲:۳۸ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
اگر در امریکا بود روی سرشان می گذاشتندش
مهدي
۱۲:۳۴ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
فتبارك الله احسن الخالقين
ناشناس
۱۲:۲۸ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
موفق باشیدددددددد
آریا
۱۲:۰۸ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
بی نهایت آفرین
ناشناس
۱۱:۵۶ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
آفرین
محمد
۱۱:۵۰ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
ماشالا
رضا
۱۱:۴۰ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
همت بلند دار که مردان روزگار
از همت بلند به جایی رسیده اند

آفرین هزار آفرین
فرجاد
۱۱:۳۳ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
دمش گرم
احمد
۱۱:۳۲ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
افرین به تلاش و پشتکارش
محمد
۱۱:۳۰ - ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
خدایا شکرت..