شعر کوتاه زیر را آقای مجتبی مرادی به سایت فرارو ارسال نموده‌اند:
نوشته ای شبیهِ درد، شبیهِ شعر، پیشکش به شهید و مادرش:
کدام شاعر
با خونش
سرزمینش را نوشت؟
کدام شاعر
با اشکش فرزندش را گریست؟
فصلِ سجده کردنِ قلمهاست
فصلِ پروازِ شهید .
مادرانِ گریه و لبخند
استخوانهای فرزندشان را در آغوش کشیدند .
مادرانی که هر روز
به تعدادِ نفسهایشان شهید می شوند.
کدام شاعر مادرِ شهید را می تواند سرود؟
خدا نیز تنها از شهید گفته است
مادرانِ شهید را
واژه ها تعظیم اند .