بر اساس اطلاعات موثق دریافتى توسط خبرنگار دیده بان، چند روز قبل (حدود یک هفته قبل) یک یوزپلنگ ماده در منطقه حفاظت شده توران از بین رفته است.
به گزارش دیدبان محیط زیست و حیاط وحش ایران، لاشه این یوزپلنگ بالغ در فاصله نزدیکى از جاده تهران – مشهد مشاهده شده و احتمالا بر اثر برخورد با خودرو تلف شده است.
سازمان حفاظت محیط زیست و پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایى از اطلاع رسانى در این خصوص خوددارى کرده و سعى نموده اند این موضوع را مخفى نگه دارند.
بطور حتم تاکنون کالبدگشایی و تعیین علت مرگ این یوزپلنگ انجام شده است اما در راستای سیاست مخفی کاری و عدم شفافیت، این موضوع اطلاع رسانی نشده است.
نکته قابل تامل اینجاست که مسئولان پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایى به منظور ارائه اطلاعات نادرست و غیر واقعى درخصوص زادآورى و آخرین وضعیت یوزپلنگ آسیایى، تعداد زیادى از خبرنگاران را به پردیسان دعوت میکنند اما رخداد مهمى چون مرگ یک یوزپلنگ ماده را از مردم و رسانه ها مخفى نگه میدارند.
متاسفانه کلیه زیستگاه هاى مرکزى ایران در استان های یزد، اصفهان، کرمان، خراسان جنوبی و رضوی بیش از سه سال است که از وجود یوزپلنگ ماده تهى شده و عملا زادآورى یوز در این مناطق متوقف شده است.
در شرایطى که تنها دو زیستگاه در کشور (توران و میاندشت) جمعیت زادآور اما شکننده اى از یوز را در خود جاى داده است، در یکى از این دو زیستگاه یعنى مجموعه حفاظتی توران طی ۱۴ ماه گذشته سه یوز ماده بر اثر تصادف جاده اى تلف شده اند.
طی چند سال اخیر حداقل شش یوزپلنگ ماده و توله بر اثر برخورد با خودرو در حاشیه منطقه حفاظت شده توران و سه یوز نیز بر اثر حمله سگهای گله در این منطقه از بین رفته اند اما تاکنون هیچ اقدام موثری برای ایمن سازی این قسمت از جاده تهران – مشهد (در محدوده عباس آباد) که از حاشیه منطقه حفاظت شده توران عبور می کند و همچنین جمع آوری آغل گوسفندان و خروج سگ های گله از این منطقه صورت نگرفته است.
هم اکنون تمامی برنامه های حفاظتی کوتاه مدت و بلند مدت در خصوص یوزپلنگ به پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی معطوف می شود اما به درستی مشخص نیست این پروژه ی ناموفق چه اقدامات عملی و اجرایی برای حفظ این گونه ارزشمند انجام داده است و برنامه های این پروژه چه دستاوردی به همراه داشته است.
یکی از محورهای اصلی پروژه های ملی محیط زیستی، صداقت و شفافیت با مردم و علاقه مندان به طبیعت است. بطور یقین مخفی نمودن حوادث و رخدادهای تلخ و بزرگنمایی دستاوردهای پروژه، هیچ دلیلی به غیر از سرپوش گذاشتن بر سوء مدیریت و کم کاری های صورت گرفته در آن پروژه ندارد.